Τρίτη 20 Νοέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οπλο στα χέρια των εργατών

Η απόφαση με τις εκτιμήσεις της για τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των προηγούμενων βδομάδων, που έδωσε στη δημοσιότητα η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ - δημοσιεύτηκε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» - είναι όπλο στα χέρια του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, όπλο στα χέρια κάθε εργάτη και αγωνιστή. Είναι συμβολή στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στη διαρκή πάλη του - που δεν τελειώνει με την εναντίωση στο 3ο μνημόνιο - για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, το δυνάμωμα της ταξικής πάλης, στην ενίσχυση του ταξικού ρεύματος, με τη μαζική εγγραφή εργατών στα συνδικάτα, τη συσπείρωση συνδικάτων στη γραμμή του ΠΑΜΕ. Γι' αυτό και η πλατιά συζήτηση των εκτιμήσεων αυτών μέσα στους χώρους δουλειάς, η οργανωμένη κουβέντα στις επιχειρήσεις και στα εργοστάσια από τους ίδιους τους εργάτες, σε συνδυασμό με την ανάδειξη των προβλημάτων του κάθε χώρου και κλάδου, είναι άμεση και επιτακτική. Μέσα από γόνιμο και δημοκρατικό διάλογο, εργαζόμενοι και συνδικάτα να εμπλουτίσουν με την πείρα τους αυτές τις εκτιμήσεις, να «φωτίσουν» πλευρές, να τις μετατρέψουν σε οδηγό δράσης και οργάνωσης της πάλης για το επόμενο διάστημα.

Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αγώνας αυτός θα είναι μακρόχρονος και δύσκολος, απαιτεί αντοχή και θυσίες και κυρίως οργάνωση και εργατική συσπείρωση πάνω σε στέρεες βάσεις. Και αυτή η βάση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανειρήνευτη πάλη ενάντια στα μονοπώλια. Δε φτάνει σήμερα να γίνονται γενικά αγώνες ενάντια στο ένα ή στο άλλο μέτρο, αν αυτοί δεν αναδεικνύουν τον μεγάλο και επικίνδυνο αντίπαλο που έχει απέναντί της η εργατική τάξη: Την εξουσία και τη δύναμη των μονοπωλίων. Μόνο αν το κίνημα σημαδέψει τον πραγματικό ταξικό αντίπαλο, μόνο τότε μπορεί να έχει αποτελέσματα στη δράση του. Διαφορετικά οι αγώνες θα παραμένουν πίσω από τις ανάγκες και σε αναντιστοιχία με την οξύτητα της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οι εργάτες και οι εργάτριες δεν έχουν ανάγκη ούτε από το συμφιλιωτισμό που επιδεικνύει απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες η εργατική αριστοκρατία, ούτε από τα μαθήματα υπέρ της ανταγωνιστικότητας που διδάσκει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Ενα «κίνημα» που κυνηγά τις δόσεις και εκλιπαρεί για ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ είναι επικίνδυνο για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, όπως επικίνδυνοι είναι όσοι ψάχνουν να βρουν την «υγιή επιχειρηματικότητα» ως το αντίδοτο στην αντεργατική λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει όλοι οι καπιταλιστές μαζί, στο όνομα της ανάπτυξης.

Μόνο οι αγώνες που έχουν «καρφώσει» την πυξίδα σε πορεία ενάντια στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της μπορούν σήμερα να χειραφετήσουν την εργατική τάξη, να επιδράσουν θετικά στην ταξική της ενότητα, να απελευθερώσουν τις αστείρευτες δυνάμεις της από την πολιτική που προβάλλουν οι ιεροκήρυκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ευρωπαϊκού «κεκτημένου». Μόνο τέτοιοι αγώνες μπορούν σήμερα να γίνουν όπλο στη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, να κινητοποιήσουν, να εμπνεύσουν και να δώσουν θάρρος, κουράγιο για αντιμετώπιση της βαρβαρότητας. Τέτοιοι αγώνες μπορούν να διευκολύνουν τους εργάτες να αποτινάξουν από πάνω τους τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, να αλλάξουν τους συσχετισμούς μέσα στο εργατικό κίνημα, να δώσουν ώθηση στη λαϊκή συμμαχία. Να σφυρηλατήσουν το μέτωπο, που στο έδαφος αυτής της πάλης θα βάζει μπροστά του το ζήτημα της αλλαγής τάξης στην εξουσία.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ