Να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι του τέως ΕΤΜΟΑ, πριν την κατάργηση της υπηρεσίας τους, υπάγονταν άλλοι στο ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του ΙΚΑ (Ν. 3163/55), άλλοι στο ΙΚΑ ως κοινά ασφαλισμένοι Α.Ν. 1846/51). Και στις δύο περιπτώσεις είχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του ΙΚΑ, ενώ όσον αφορά την εφάπαξ χρηματική αποζημίωση μετά τη συνταξιοδότησή τους, διέπονταν από τις διατάξεις του Ν. 103/75. Μετά την κατάργηση του ΕΤΜΟΑ μεταφέρθηκαν στη Γενική γραμματεία Δημοσίων Εργων του ΥΠΕΧΩΔΕ, χωρίς να έχει ληφθεί καμία πρόνοια για τη διευθέτηση του ασφαλιστικού και των άλλων προβλημάτων τους, αποδεικνύοντας έτσι ότι η κυβέρνηση διέλυσε μια υπηρεσία που σημειωτέον υπήρχε από το 1922, όπως - όπως και «στο πόδι».
Να προσθέσουμε ότι όλοι οι υπάλληλοι του τέως ΕΤΜΟΑ έχουν μεγάλη προϋπηρεσία (μέσος όρος τα 20 χρόνια) και έτσι, αν δεν περιέλθουν με νόμο στην προηγούμενη συνταξιοδοτική - ασφαλιστική κατάσταση θα υπαχθούν αναγκαστικά στην ασφάλιση του Δημοσίου, πληρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές για αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους! Ως συνέπεια μάλιστα του νομοθετικού αυτού κενού - που παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός στο προαναφερθέν έγγραφο - είναι: Υπάλληλοι που έχουν συνταξιοδοτηθεί μετά την κατάργηση του ΕΤΜΟΑ να μην μπορούν να πάρουν ολοκληρωμένη σύνταξη και το εφάπαξ που δικαιούνται. Αλλοι, αν και έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα να μην μπορούν να φύγουν παραμένοντας όμηροι της αδιαφορίας των αρμοδίων. Επίσης οι σχετικές κρατήσεις μισθού να γίνονται με το προηγούμενο καθεστώς για κάθε υπάλληλο, παράνομα αφού δεν υπάρχει νομοθετική κάλυψη.
Υπενθυμίζουμε ότι στις 20 Οκτώβρη 2000 το ΚΚΕ είχε καταθέσει για το θέμα Επίκαιρη Ερώτηση, αλλά η κυβέρνηση εξακολουθεί να «ποιεί τη νήσσαν», ενώ ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δε δέχεται καν να δει τους εκπροσώπους των εργαζομένων.
Για το λόγο αυτό η ΔΑΣ ΥΠΕΧΩΔΕ καλεί τους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση και εγρήγορση, ώστε αγωνιστικά πλέον να απαιτήσουν: Να γίνει επιτέλους η νομοθετική ρύθμιση που θα αποκαθιστά τα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα των υπαλλήλων του τέως ΕΤΜΟΑ, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επιλέξουν το φορέα που επιθυμούν να είναι ασφαλισμένοι, να μη χάνουν την εφάπαξ αποζημίωση του Ν. 103/75 και, τέλος, να τους παρέχεται - σύμφωνα με τις δεσμεύσεις - η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του Δημοσίου.