Γρηγοριάδης Κώστας

Βγήκε ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης για να μας πει ότι όλη αυτή η ιστορία με τα Εργασιακά ...δεν είναι και τίποτε. Αφορά ένα πολύ - πολύ μικρό ποσοστό εργαζομένων. Κάτι κακούς υψηλόμισθους.

Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν μας τα παρουσίασε και ως ...μεγάλη κατάκτηση και διεύρυνση δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Λες και δεν καταλαβαίνουμε πού το πάνε και η κυβέρνηση και η τρόικα και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Σαν να μη βλέπουμε ότι μόνιμη κατεύθυνση είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης με 1.000 και έναν τρόπους.

Αλλωστε, το ομολόγησε και ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας: Η διαπραγμάτευση με την τρόικα, είπε, είναι μια «διαρκής διαδικασία» και μια «διαδικασία» δεν μπορεί παρά κάπου να στοχεύει.

Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια περί μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται σκληρά να διατηρήσει κεκτημένα. Είναι μια κυβέρνηση που το μόνο που θέλει είναι να εξαθλιώσει τον κόσμο με τις λιγότερες δυνατόν αντιδράσεις.

Εχει τους ίδιους στόχους με το κεφάλαιο που υπηρετεί: Πάμφθηνη εργασία χωρίς δικαιώματα, ωράριο, εργατικές κατακτήσεις. Εναν «ανταγωνιστικό» και «επενδυτικό» παράδεισο για την πλουτοκρατία.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ «θλιμμένους συγγενείς», ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, τι να λέμε τώρα! Μάλλον σαν «εύθυμες χήρες» μοιάζουν.

Μήπως περιμένουν να πιστέψουμε αυτά που διαρρέουν; Οτι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ είναι ανάστατο γιατί θα γίνουν αποκρατικοποιήσεις και ότι η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε καθεστώς εμφυλίου για τα Εργασιακά;

Κολπάκια (και μάλιστα παλιάς κοπής) για να τηρηθούν τα προσχήματα είναι.

Παπαγεωργίου Βασίλης