«Είμαστε αποφασισμένες από αύριο, όταν γυρίσουμε στα μετερίζια του αγώνα μας τα καθημερινά, να βρούμε τρόπους και μορφές για να φτάσουμε σε όλες τις γυναίκες της χώρας μας, για να τις ξεσηκώσουμε και να τις συστρατεύσουμε στους αγώνες μας... Αν ενημερωθούν (από εμάς), αν ευαισθητοποιηθούν (από εμάς) τότε θα αποφασίσουν να πάρουν τις τύχες τους και τις τύχες των παιδιών τους στα χέρια τους και καμία απόφαση τότε των παγκοσμιοποιημένων εκμεταλλευτών δεν μπορεί να υλοποιηθεί». Αυτό είναι το βασικό στίγμα που έδωσε στη λήξη των εργασιών του 8ου Συνεδρίου της ΟΓΕ η πρόεδρός της, απαντώντας ταυτόχρονα και στο τι σημαίνει πραγματική συμμετοχή για τη διεκδίκηση της ισοτιμίας, και συνέχισε:

«... Επαναβεβαιώσαμε επί τρεις μέρες μέσα σ' αυτή την αίθουσα, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι δε θα συναινέσουμε, δε θα συμβιβαστούμε, με την επίθεση που γίνεται στις κατακτήσεις μας και στα χρωστούμενα δικαιώματά μας. Δε θα συμμορφωθούμε "προς τας υποδείξεις", θα μείνουμε απείθαρχες και ασυμβίβαστες, διότι ακριβώς διεκδικούμε τα χρωστούμενα. Δε ζητάμε να μας χαρίσει κανείς τίποτα. Συμβάλλουμε με την εργασία μας στην οικονομία του τόπου μας, γεννάμε, ανατρέφουμε και μεγαλώνουμε τους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας.

Αυτά τα δικαιώματα που έχουν να κάνουν με τη μόνιμη και σταθερή εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, τις υπηρεσίες της δημόσιας υγείας, τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, τις δημόσιες υπηρεσίες της κοινωνικής πρόνοιας, την κατάργηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε όλους αυτούς τους τομείς, είναι χρωστούμενα. Δεν μπορεί να τα μετατρέψουν σε παροχή υπηρεσιών με ανταποδοτικά τέλη. Δεν μπορεί ο κ. πρωθυπουργός να μας ξεγελάσει με το πυροτέχνημα προχτές, ανήμερα 8 του Μάρτη ότι θα νομοθετηθεί η υποχρεωτική συμμετοχή των γυναικών κατ' αρχήν στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές που έρχονται, κατά το 1/3. Και μάλιστα το έβαλαν και με πονηρό τρόπο, ότι πρέπει να εκπροσωπείται το κάθε φύλο κατά το 1/3.

Δε θα μας αποπροσανατολίσουν εμάς, με τη συμμετοχή των γυναικών σε όργανα που βρίσκονται ψηλά στην πυραμίδα. Γιατί αυτό εννοούν. Εμάς, δε θα μας κάνουν μάθημα για τη συμμετοχή των γυναικών! Επί 25 χρόνια παλεύουμε αυτή τη συμμετοχή. Πού την παλεύουμε όμως; Σε όλη την πυραμίδα. Εμείς δεν εννοούμε αυτό που εννοούν, στις νομαρχίες, στα βουλευτικά έδρανα κλπ. Εμείς εννοούμε να μας βοηθήσουν να είμαστε στο σύλλογο, στον αγροτικό σύλλογο, στο συνεταιρισμό, στην οργάνωση του κόμματός μας. Αυτό θα πει συμμετοχή. Και πώς θα την κάνουμε αυτή, αν δεν έχουμε όλες αυτές τις κοινωνικές βοήθειες, την κοινωνική πολιτική που είπαμε προηγουμένως;

Πρωταρχική θέση στους αγώνες και στις διεκδικήσεις μας κατέχει η απαίτηση, πρώτα και κύρια: Το ΝΑΤΟ να φύγει από τα Βαλκάνια, διότι απειλεί τη ζωή μας, γιατί απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Η Ελλάδα να φύγει από το ΝΑΤΟ. Να διαλυθεί το ΝΑΤΟ. Κανένα στρατευμένο Ελληνόπουλο έξω από τα σύνορα της χώρας μας. Να γυρίσουν αμέσως όλοι οι στρατευμένοι και όλοι οι φοιτητές που φοιτούν σε πανεπιστήμια της βομβαρδισμένης χώρας. Να φύγουν όλα τα πυρηνικά από τη χώρα μας...

Καταδικάζουμε τη νέα τάξη πραγμάτων και τα όργανα που τη στηρίζουν. Στέλνουμε μήνυμα προς όλες τις οργανωμένες κοινωνικές ομάδες και τους πολιτικούς σχηματισμούς (όλους ανεξαιρέτως) ότι χωρίς την ισοτιμία, τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση των γυναικών (του μισού πληθυσμού δηλαδή), καμιά ανάπτυξη καμιάς χώρας, καμιάς πατρίδας δεν μπορεί να προχωρήσει».