Δέκα μέρες πριν τις εκλογές για την ανάδειξη νέου Προέδρου αλλά και για την ανανέωση των μισών μελών του Κογκρέσου, οι δύο «μονομάχοι», ο νυν Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, και ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, Μιτ Ρόμνεϊ, δίνουν τη μάχη «στήθος με στήθος». Οι διαφορές των δύο κινούνται στα όρια του «στατιστικού λάθους». Η μόνη διαφορά που ίσως κρίνει και το αποτέλεσμα είναι ότι βάσει πάντα των σφυγμομετρήσεων ο Πρόεδρος Ομπάμα φέρεται να προηγείται στις μισές τουλάχιστον κρίσιμες πολιτείες, που τα αποτελέσματά τους θα του εξασφαλίσουν τις αναγκαίες ψήφους στο Εκλεκτορικό Συμβούλιο.

Το αβέβαιο αποτέλεσμα των εκλογών, χαρακτηριστικό ωστόσο σχεδόν όλων των εκλογικών αναμετρήσεων από το 2000, με πρώτη την αναμέτρηση Τζορτζ Ου. Μπους και Αλ Γκορ που κρίθηκε μόνο με «νοθεία» του εκλογικού αποτελέσματος, αντανακλά δύο κύριες αλληλένδετες διαδικασίες, φυσικά υπό το φόντο της καπιταλιστικής κρίσης που συνεχίζει να μαίνεται.

Οι εργαζόμενοι, η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, συνεχίζουν να ματώνουν, βλέποντας τα εισοδήματα να μην μπορούν να σταματήσουν την ελεύθερη πτώση, τα δικαιώματά τους, εργασιακά και ατομικά, να αποδεκατίζονται με πρόσχημα είτε την κρίση είτε τον αέναο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», τη φτώχεια να τους απειλεί, την ανεργία να έχει γίνει γάγγραινα. Οι πιο ευάλωτοι ταξικά και φυλετικά έχουν περιθωριοποιηθεί, εξαρτώντας την ύπαρξή τους από τα συσσίτια, τα τρόφιμα με τα κουπόνια ή τα καταφύγια αστέγων.

Οι εργαζόμενοι και ακόμη ειδικότερα οι νέοι εργαζόμενοι ή άνεργοι, αυτοί που ουσιαστικά άφησαν την αταραξία και την αποχή και προσήλθαν μαζικά στις κάλπες, κρίνοντας τις εκλογές του Νοέμβρη του 2008 υπέρ του Μπαράκ Ομπάμα, αποξενώνονται από τα δύο κόμματα, το Δημοκρατικό και το Ρεπουμπλικανικό, ή καλύτερα το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου. Η ενεργοποίηση, ακόμη και η συμμετοχή τους στην ψηφοφορία φαντάζει μάταιη.

Την ίδια στιγμή η κυρίαρχη ελίτ, αντιμέτωπη με τη σφοδρότερη και σοβαρότερη κρίση του καπιταλισμού συστήματος εδώ και περίπου έναν αιώνα, συνεχίζει να εμφανίζεται διαιρεμένη και παρατάσσεται πίσω από νοητές διαχωριστικές γραμμές μορφών διαχείρισης. «Απληστία» ενάντια σε «προσεκτική προσέγγιση» ή μία μοντέρνα εκδοχή του «Νιου Ντιλ», δηλαδή επεκτατική πολιτική με ρόλο στο κράτος, για την οποία επί ματαίω προσπαθεί να πείσει ο Πρόεδρος Ομπάμα.

Οι διαχωριστικές γραμμές ακριβώς επειδή είναι νοητές καθώς αφορούν σε ζητήματα τακτικής και όχι ουσίας, είναι δυσδιάκριτες. Ωστόσο, υπάρχει μία ασφαλής μέθοδος που Αμερικανοί επιχειρηματίες και πολιτικοί χρησιμοποιούν εάν θέλουν να προσεγγίσουν την αλήθεια. Δεν είναι άλλη από τη μέθοδο «Ακολούθησε το χρήμα».

Το χρήμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι «δωρεές και οι χορηγίες» στις προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων και ειδικά των δύο προεδρικών υποψηφίων. Ενας πραγματικός πακτωλός έχει διοχετευτεί στα επιτελεία των δύο κομμάτων καθιστώντας τις εκλογές αυτές ως τις δαπανηρότερες στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στα μέσα Οκτώβρη ο Μιτ Ρόμνεϊ ανακοίνωσε ότι συγκέντρωσε για την προεκλογική του εκστρατεία 170 εκατομμύρια δολάρια το Σεπτέμβρη, ποσό ρεκόρ για τον ίδιο, όμως μικρότερο από τα 181 εκατομμύρια που συγκέντρωσε ο αντίπαλός του, Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσαν τα εκλογικά επιτελεία των δύο υποψηφίων, περίπου 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσφέρει χρήματα στην προεκλογική εκστρατεία του Ομπάμα, με το 98% των δωρεών να είναι μικρότερες των 250 δολαρίων, ενώ ο Ρόμνεϊ έχει λάβει περίπου ένα εκατομμύριο δωρεές μικρότερες των 250 δολαρίων.

Εντούτοις, πρόκειται για τις άμεσες χορηγίες ή δωρεές. Το καινοφανές σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία είναι ο ρόλος των SUPER PACs, των λεγόμενων «υπερ-επιτροπών», που δημιουργήθηκαν μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στα τέλη του 2010 και αποτελούν συμβατικές επιτροπές πολιτικής δράσης που μπορούν να εισπράττουν απεριόριστα ποσά από τις εταιρείες και να τα δαπανούν μέχρι την παραμονή των εκλογών.

O Ρόμνεϊ, εξαιτίας και του παρελθόντος του ως ανθρώπου της Γουόλ Στριτ, δημιούργησε από την πρώτη στιγμή τη δική του «υπερ-επιτροπή», όταν έδινε τη μάχη για την εξασφάλιση του χρίσματος των Ρεπουμπλικανών. Ως αποτέλεσμα ο κατάλογος των χρηματοδοτών της super-Pac που στηρίζει τον Ρόμνεϊ είναι γεμάτος με στελέχη επιχειρήσεων και hedge funds. Ανάμεσά τους είναι ο δισεκατομμυριούχος Τζον Πόλσον, γνωστός από την κερδοσκοπία του στην αγορά των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου, ο Πολ Σίνγκερ από την «Elliot Management Corp.» κ.ά. Δέκα ιδιώτες και εταιρείες στην κούρσα για το χρίσμα ενίσχυσαν την ομάδα του Ρόμνεϊ με 1.000.000 δολάρια ο καθένας ενώ η οικονομική στήριξη συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα «άργησε λίγο» αλλά καθώς φαίνεται θεωρείται «πιο αποδοτικό ποντάρισμα».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα που καταγράφει τη ροή του «προεκλογικού χρήματος», Open Secrets, η μεγαλύτερη προσφορά, ύψους 1,65 εκατομμυρίων δολαρίων, στα ταμεία του Προέδρου Ομπάμα προέρχεται από την Επιτροπή Πολιτικής Δράσης (PAC) του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ενώ ο επόμενος γίγαντας χρηματοδότης είναι η PAC των «εργαζομένων» της τράπεζας Goldman Sachs, ενώ ακολουθούν οι «πολιτικές επιτροπές των εργαζομένων» της J.P. Morgan Chase (809.000 δολάρια) και της Citigroup (737.000 δολάρια). Δύο ακόμη μεγάλες τράπεζες, η UBS και η Morgan Stanley, καθώς και η εταιρεία General Electric, που λιγότερο από ένα χρόνο πριν εξαγόρασε τραπεζικό ίδρυμα και επωφελήθηκαν τα μάλα από τα προγράμματα διάσωσης των κυβερνήσεων Μπους και Ομπάμα - Troubled Assets Relief Program (TARP) - συγκαταλέγονται μέσα στους 20 πιο μεγάλους χρηματοδότες, με πάνω από μισό εκατομμύριο δολάρια η καθεμία.

Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί ο μεγαλοκαρχαρίας Τζορτζ Σόρος, που σύμφωνα με πληροφορίες έχει υποσχεθεί 1 εκατ. δολάρια στην οργάνωση Priorities USA Action, η οποία χρηματοδοτεί τις διαφημίσεις της προεκλογικής εκστρατείας Ομπάμα, καθώς και 500.000 δολάρια στις οργανώσεις Majority PAC και House Majority PAC, οι οποίες συμβάλλουν στη χρηματοδότηση των εκστρατειών των υποψηφίων των Δημοκρατικών για την επανεκλογή τους στο Κογκρέσο των ΗΠΑ.