Παρά τον απαξιωτικό, προκλητικό και κυνικό τρόπο και ύφος, τα όσα είπε προχτές ο Β. Σόιμπλε στη σύνοδο του ΔΝΤ στο Τόκιο για τις διαδηλώσεις που έγιναν στην Αθήνα με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ προσφέρονται για σκέψεις και συμπεράσματα. Εκτιμώντας ότι στην Αθήνα διαδήλωσαν 15.000 άνθρωποι, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αναρωτήθηκε με θράσος: «Είναι άραγε αυτοί μια πλειοψηφία; Στη δημοκρατία, η πλειοψηφία είναι αυτή που αποφασίζει. Μια μειοψηφία μπορεί να διαμαρτύρεται, όμως τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί ηγέτες». Δεν περίμενε βέβαια κανείς να ακούσει κάτι διαφορετικό από έναν εκπρόσωπο των μονοπωλιακών ομίλων. Την ίδια άποψη εκφράζουν οι εγχώριοι κυβερνώντες και το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, που δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους για την «ωριμότητα» και την «υπευθυνότητα» που δείχνει ο λαός είτε με την ψήφο του είτε με τη «χαμηλή συμμετοχή» στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τους αγώνες. Δεν υπάρχει η αμφιβολία ότι το κυβερνητικό επιτελείο «μετράει» με ακρίβεια τη συμμετοχή και τις διαθέσεις του λαού προκειμένου να χαράξει τα επόμενα βήματά του. Παρόλο που δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι ένα συλλαλητήριο μπορεί να εμποδίσει την κυβέρνηση να περάσει τα νέα άγρια μέτρα, ωστόσο είναι άλλο να κατέβουν 100-200.000 άνθρωποι στους δρόμους και άλλο να βουλιάξει η Αθήνα από ένα ή δύο εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους. Το σίγουρο είναι ότι ο λαός δεν έχει εξαντλήσει τα περιθώρια πίεσης και παρέμβασης προκειμένου να μην περάσουν τα μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή του. Ομως για να υπάρχουν αποτελέσματα και νίκες, πρέπει να υπάρξει ουσιαστική μαζική πολιτική δράση που συνδυάζει τις μορφές πάλης, τη μαζικότητα και κυρίως τον ξεκάθαρο προσανατολισμό της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.