Φιλοδοξούν έτσι, πάντα με μοχλό τον Κρατικό Προϋπολογισμό, να σπρώξουν την εργατική τάξη και τα φτωχά μικρομεσαία στρώματα, πιο βαθιά στην κόλαση της κεφαλαιοκρατικής ανταγωνιστικότητας, έχοντας ως πρότυπο τον Βούλγαρο, τον Ινδό και τον Κινέζο εργάτη, οι οποίοι ζούνε μέσα στην αθλιότητα, τη στιγμή που τα αφεντικά τους, με την ιδιότητα των νέων δισεκατομμυριούχων, φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν σελίδες του περιοδικού Fordes.

Πριν περάσουμε στην παρουσίαση των επιμέρους στοιχείων του προσχεδίου του νέου Κρατικού Προϋπολογισμού, θα εξετάσουμε το κοινωνικό - οικονομικό - πολιτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα πρέπει να υλοποιηθεί.

Ο ελληνικός καπιταλισμός το 2013 θα διανύσει τον 6ο χρόνο, με αρχή το 2008, από τότε που πέρασε στη φάση της οικονομικής κρίσης, κάτι που ασφαλώς αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά, αλλά και τα διεθνή δεδομένα. Η παρατεταμένη περίοδος της κρίσης δικαιολογεί τις απόψεις εκείνες που υποστηρίζουν την ύπαρξη και εμφάνιση νέων ποιοτικών στοιχείων στον κύκλο της αναπαραγωγικής διαδικασίας του κεφαλαίου, με τα στοιχεία της κρίσης, τα οποία συσσωρεύονται στη φάση της ανάπτυξης να αποκτούν ανθεκτικότητα στο χώρο και διάρκεια στο χρόνο. Σύμφωνα με το προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού, η οικονομική δραστηριότητα (ΑΕΠ) θα υποχωρήσει κατά -6,5% το 2012 και κατά -3,8% το 2013, ενώ η συρρίκνωση της οικονομίας θα συνεχιστεί και το 2014. Πρόκειται για αισιόδοξες σχετικά εκτιμήσεις, από τη στιγμή που οι διεθνείς οργανισμοί κάνουν λόγο για υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας κατά -7% το 2012 και -5% ή και περισσότερο το 2013.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η απασχόληση θα μειωθεί κατά -8,2% το 2012 και - 3% το 2013, ενώ η ανεργία, από 17,3% το 2011, θα ανέλθει στο 23,5% το 2012 και στο 24,7% το 2013.

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα από την πλευρά του, μακράν απέχει από το σημείο της πολιτικής του σταθερότητας (πολιτική σταθερότητα, είναι όρος που χρησιμοποιούν οι αστοί αναλυτές, όταν αναφέρονται στους παράγοντες που ευνοούν ένα περιβάλλον οικονομικής ανάπτυξης). Μετά την καθίζηση του δικομματισμού στις εκλογές της 6ης Μάη, η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, στην επιτυχία της οποίας ποντάρει το σύνολο του αστικού κόσμου, εμφανίζεται μεν πρόθυμη να υλοποιήσει το άκρως αντιλαϊκό πακέτο των μέτρων ύψους 13,5 δισ. ευρώ για τη διετία 2013 -2014, σε περίπτωση όμως έντασης των λαϊκών αγώνων, δεν είναι σίγουρο ότι θα διατηρήσει τη συνοχή της και ότι θα καταφέρει να εκπληρώσει το πρόγραμμα στόχων - συνέχιση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων όπως αυτές περιγράφονται στο 1ο και 2ο μνημόνιο - για το οποίο συγκροτήθηκε. Αλλωστε, ούτε η αστική τάξη εμφανίζεται σήμερα αρραγής και ενωμένη, καθώς η υπερδιετής εφαρμογή των μνημονίων και η παρατεταμένη περίοδος της κρίσης έχουν δημιουργήσει αντιθέσεις και σύγκρουση συμφερόντων στο εσωτερικό της. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει πυκνώσει η «αντιμνημονιακή» ρητορεία αστικών κύκλων, οι οποίοι εστιάζουν την κριτική τους, σε δύο σημεία. Στο γεγονός ότι το πρόγραμμα του μνημονίου «δε βγαίνει» με πιο χαρακτηριστική την τοποθέτηση του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτη στο βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα, όπου και εκτοξεύει τα πυρά του κατά της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και δεύτερο, ότι τα μέτρα του μνημονίου «βαθαίνουν την ύφεση», με αποτέλεσμα να απαιτούνται και νέα μέτρα τα οποία οδηγούν σε «μεγαλύτερη ύφεση».

Οι αναλυτές μας δεν φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη ότι ο καπιταλισμός είναι το κατ' εξοχήν σύστημα των αντιφάσεων και στα πλαίσια αυτά ορισμένα από τα μέτρα που λαμβάνονται για την ανάσχεση της κρίσης προς όφελος της αστικής τάξης - π.χ. μείωση των μισθών, συντάξεων, που οδηγεί σε περιορισμό της κατανάλωσης και κατά συνέπεια και στην πτώση των καπιταλιστικών κερδών - θα πλήξουν και τμήματα της αστικής τάξης, συνήθως τα πιο ασθενή. Από την άλλη, οι «αντιμνημονιακοί» μας δεν έχουν την παραμικρή αντίρρηση για τα μέτρα εκείνα που οδηγούν στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να αποδειχτεί ότι η όποια κριτική ασκείται στα μνημόνια, κινείται καθαρά στα πλαίσια του αστικού ορίζοντα.

Το κύριο χαρακτηριστικό του νέου Κρατικού Προϋπολογισμού είναι η επιχειρούμενη κατεδάφιση των κοινωνικών δαπανών, σε τέτοιο βαθμό, ώστε η ζημιά που θα υποστούν τα λαϊκά στρώματα, να είναι μη αναστρέψιμη. Λόγος γίνεται για κατάργηση δεκάδων και εκατοντάδων κοινωνικών - προνοιακών επιδομάτων (οικογενειακά, πολυτεκνικά, εποχιακά, αφορολόγητα παιδιών, φορολογικές απαλλαγές κ.ά.) σε συνδυασμό με τις νέες δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Το εγχείρημα αυτό επιχειρούν να το εφαρμόσουν με το περιβόητο πακέτο των μέτρων ύψους 13,5 δισ. ευρώ, που θα εφαρμοστεί τη διετία 2013 - 2014. Εχουν, μάλιστα, επιμερίσει και τα μέτρα, έτσι ώστε το 2013 να προωθήσουν τις περικοπές δαπανών και το 2014 τα νέα φορολογικά μέτρα.

Στο προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού, παρατίθεται σχετικός πίνακας με περικοπές δαπανών ύψους 7,3 δισ. ευρώ και αυξήσεις εσόδων ύψους 0,5 δισ. ευρώ, κυρίως από τον «εξορθολογισμό» των οικογενειακών επιδομάτων. Προαναγγέλλεται μάλιστα και το μέτρο της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια.

Σύμφωνα με σχετικό πίνακα που περιέχεται στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού, τα μέτρα που διαπραγματεύεται η συγκυβέρνηση με την τρόικα, για το 2013, κοστολογούνται ως ακολούθως (σε εκατομμύρια ευρώ):

Περικοπές από:

• Αναδιάρθρωση δημόσιου τομέα, 483
• Αναδιάρθρωση Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 100
• Μισθολογική δαπάνη, 1.100
• Δαπάνη για συντάξεις, 3.799
• Κοινωνικά επιδόματα, 347
• Υγειονομική περίθαλψη, 803
• Εθνική άμυνα, 304
• Παιδεία, 132
• «Εξορθολογισμός» ΔΕΚΟ, 241

Σύνολο «εξοικονόμησης» στο σκέλος των δαπανών, 7,308 δισ. ευρώ

Εσοδα

• Αύξηση εσόδων από «εξορθολογισμό» κοινωνικών επιδομάτων, 427
• Αύξηση εσόδων από αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, 5
• Μείωση επιστροφών εσόδων 60

Σύνολο επίδρασης στο σκέλος των εσόδων, 492.

Το δε «όφελος» από τις περικοπές δαπανών και την αύξηση των εσόδων ανέρχεται στα 7,8 δισ. ευρώ.

Φαίνεται όμως ότι στην ελληνική και διεθνή σκακιέρα παίζονται χοντρά παιγνίδια, διαφορετικά δεν εξηγείται η αντίδραση της τρόικας σε μέτρα τα οποία οδηγούν σε θάνατο την εργατική τάξη, απαιτώντας να ληφθούν ακόμα σκληρότερα... Από τις διαρροές του υπουργείου Οικονομικών έχει γίνει γνωστό ότι η τρόικα «απαιτεί», οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα να ανέλθουν στα 9,5 δισ. ευρώ, και όχι στα 7,3 δισ. ευρώ, που προτείνει η συγκυβέρνηση. Η διαφωνία, στην ποσοτική της διάσταση είναι εμφανής. Η μεν συγκυβέρνηση επιχειρεί να παρατείνει λίγο ακόμα τον επιθανάτιο ρόγχο των λαϊκών στρωμάτων, η δε τρόικα ζητά εδώ και τώρα ακαριαίο θάνατο. Στο ποιοτικό της όμως σκέλος δεν υπάρχει η παραμικρή διαφωνία. Και οι δύο πλευρές βαδίζουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Αλλα στοιχεία

Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού (μαζί με τους τόκους), από 70,1 δισ. ευρώ το 2011, εκτιμάται ότι το 2012 θα περιοριστούν στα 61,8 δισ. ευρώ και το 2013 στα 56,6 δισ. ευρώ. Συνολικά, την περίοδο 2011 - 2013, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού προβλέπεται, σε απόλυτα μεγέθη, να περικοπούν κατά 13,6 δισ. ευρώ ή κατά 19,3%.

-- Σε δυσμενέστερη ακόμα θέση βρίσκονται οι πρωτογενείς δαπάνες (προκύπτουν αν από αυτές του τακτικού προϋπολογισμού αφαιρεθούν οι τόκοι), οι οποίες, από 51,5 δισ. ευρώ το 2011, προβλέπεται να μειωθούν στα 47,4 δισ. ευρώ το 2012 και στα 45,3 δισ. ευρώ το 2013. Προβλέπεται, δηλαδή, να περικοπούν κατά 16,3 δισ. ευρώ ή κατά 22,1%! Αναλυτικότερα:

• Το κονδύλι μισθοί - συντάξεις προβλέπεται να μειωθεί από 21,8 δισ. το 2011 σε 18,2 δισ. ευρώ το 2013, κατά 3,6 δισ. ευρώ, ή κατά 16,4% σε ποσοστό.
• Το κονδύλι κοινωνική ασφάλιση - περίθαλψη, προβλέπεται να μειωθεί από τα 17,5 δισ. ευρώ το 2011 στα 15,8 δισ. ευρώ το 2013, ή κατά 1,8 δισ. ευρώ, με ποσοστό μείωσης -11,08%.