Αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις με αφορμή τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, που διεξάγονται στις 6 Νοέμβρη, συχνά εμφανίζουν τον Μπάρακ Ομπάμα των «Δημοκρατικών», που είναι εκ νέου υποψήφιος, ως τον πρόεδρο που «νοιάζεται για τους φτωχούς», σε αντίθεση με τον άλλο υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Μιτ Ρόμνεϊ, που «ευνοεί τους πλούσιους».

Η είδηση ότι ο δισεκατομμυριούχος πολύς... Τζορτζ Σόρος δήλωσε πως θα καταθέσει τον... οβολό του, δηλαδή 1,5 εκατ. δολάρια, υπέρ του Ομπάμα, επιβεβαιώνει το αυτονόητο. Οτι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εκλεκτός του κεφαλαίου και ότι η δήθεν διαμάχη μεταξύ των δύο κομμάτων μπορεί να είναι μεν υπαρκτή αλλά στην ουσία εκφράζει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα εντός της αμερικανικής αστικής τάξης. Αλλωστε το όλο πολιτικό σύστημα προβλέπει τη στήριξη χορηγών ενώ η διαπλοκή ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό και τους καπιταλιστές που ισχύει σε όλον το καπιταλιστικό κόσμο, στις ΗΠΑ είναι χωρίς προσχήματα και διατυμπανίζεται δημοσίως.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι οι κυβερνήσεις στις ΗΠΑ, δουλεύουν για τους μονοπωλιακούς ομίλους, για την ισχυροποίησή τους στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και όταν χρειάζεται προχωρούν σε επεμβάσεις ανά τον κόσμο αιματοκυλώντας λαούς, για την εξασφάλιση ενεργειακών πηγών, στρατηγικών θέσεων και αγορών. Οσες δυνάμεις και στη χώρα μας (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ) μιλούσαν και μιλάνε για «άνεμο αλλαγής», πότε αναφερόμενοι στον μακελάρη της Γιουγκοσλαβίας Κλίντον και πότε στον «ειρηνιστή» Ομπάμα, που συνέχισε και διεύρυνε τις επεμβάσεις σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη κλπ, ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» των λαών. Η πάλη ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, σημαίνει σύγκρουση με το κεφάλαιο, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο λαός να πάρει την οικονομία στα χέρια του. Ολα τα άλλα είναι λόγια του αέρα.