Συνεχίζουμε με πείσμα και ορμή! Τα μέλη της ΚΝΕ "δίνουμε το χέρι μας" στους νέους της δουλειάς, του σχολείου και των σπουδών, στους άνεργους που νιώθουν ότι κάτι πρέπει να γίνει, που προβληματίζονται αλλά τα αδιέξοδα τους πνίγουν, που αναζητούν ελπίδες και όνειρα αλλά εμποδίζονται από το εκμεταλλευτικό σύστημα και διστάζουν. Για να ξεπεραστεί ο φόβος, η μοιρολατρία και οι ψεύτικες ελπίδες, η εξοικείωση με τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Για να σηκώσουμε ανάστημα ενάντια στην αδικία και τους ταξικούς φραγμούς, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Μπροστά μας έχουμε μεγάλες μάχες! Η επίθεση που εξαπολύουν καπιταλιστές, κυβέρνηση και ΕΕ μάς αφορά όλους. Γι' αυτό ενιαία να απαντήσουμε. Ολοι για έναν και ένας για όλους, με τη δύναμη του δίκιου, της οργάνωσης και της λαϊκής συμμαχίας, στο δρόμο για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Κάθε νέος και νέα των λαϊκών στρωμάτων να πάρει θέση. Αφορά το σήμερα και το μέλλον μας. Θα παλέψουμε για τα καλύτερα, για τα σύγχρονα δικαιώματά μας στη δουλειά, τη μόρφωση και τη ζωή ή θα ζήσουμε τα χειρότερα; Δεν υπάρχει μέση λύση.

Τα νέα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ δεν έχουν καμία σχέση με τη σωτηρία του λαού. Είναι ψέμα ότι θα είναι τα τελευταία. Οσο θα βρίσκουν, τόσο θα κάνουν.

Τα μέτρα δεν είναι για να σβηστεί το "αμαρτωλό" παρελθόν, δεν είναι για τα χρέη που οι ίδιοι δημιούργησαν, αλλά για τα κέρδη των λίγων, των εκμεταλλευτών του λαού. Χρόνια τώρα τα επιδιώκουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι κυβερνήσεις τους και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή είναι η ανάπτυξη που τάζουν, ανάπτυξη για τα κέρδη των επιχειρηματιών, για την τάξη των εκμεταλλευτών. Με τους εργαζόμενους και τη νεολαία καταδικασμένους στη φτώχεια, την αμορφωσιά, την ανεργία και την εξαθλίωση. Κάθε μορφή διαχείρισης αυτού του συστήματος, όπως αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα.

Ανάπτυξη για το λαό και τα συμφέροντά του μπορεί να υπάρξει μόνο εάν βγουν από τη μέση τα μονοπώλια, η ταξική εκμετάλλευση. Εάν απαλλαγούμε από τα δεσμά της ΕΕ. Εάν πάρει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του, με αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους, με την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Η απάντηση τώρα είναι η γενική απεργία στις 26 Σεπτέμβρη. Κάθε εργαζόμενος, άνεργος, μαθητής, φοιτητής έχει θέση στον αγώνα αυτόν! Με όλες μας τις δυνάμεις, παντού, προετοιμάζουμε την επιτυχία της. Οργανώνουμε τη συζήτηση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σχολή. Με Γενικές Συνελεύσεις, ενημερώσεις, εξορμήσεις, κουβέντα άνθρωπο τον άνθρωπο. Παραμερίζουμε τους συμβιβασμένους και υποταγμένους, τα τσιράκια της εργοδοσίας, των διευθυντών και της κυβέρνησης. Με μαζική συμμετοχή και πλούτο δράσης για όλα όσα απασχολούν τη λαϊκή οικογένεια, δίνουμε ζωή στα σωματεία και τους συλλόγους μας, στις επιτροπές και τα συντονιστικά αγώνα.

Κάθε χώρος και μια εστία αντίστασης, μια αναμμένη σπίθα. Για να γίνει η απεργία αφετηρία νέων αγώνων. Αυτών που δε ζήσαμε ακόμα. Αυτών που απαιτούν οι καιροί.

Νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές,

Εχει δοκιμαστεί η ανοργανωσιά, το "κάτι θα γίνει", η αναζήτηση ατομικής λύσης, η αποχή από τον αγώνα, η αναζήτηση λύσεων από τα πάνω με τους νέους θεατές. Το αποτέλεσμα ήταν δουλειά με μισθούς πείνας, να μεγαλώνει η ανεργία, μαθητές και σπουδαστές να μην μπορούν να τελειώσουν το σχολείο ή τη σχολή τους, να το τελειώνουν και να μπαίνουν στις λίστες των ανέργων.

Το αποτέλεσμα ήταν οι κυβερνήσεις να αλλάζουν, η εξουσία των μονοπωλίων να παραμένει και η ζωή μας να χειροτερεύει.

Για χαμένους αγώνες μιλάνε αυτοί που δεν πάλεψαν ποτέ. Αυτοί που θέλουν αγώνες χωρίς τον απαιτούμενο προσανατολισμό, χωρίς ριζοσπαστική γραμμή συσπείρωσης και πάλης, χωρίς τον απαιτούμενο βαθμό οργάνωσης σε κάθε χώρο. Αυτοί που επιδιώκουν το συμβιβασμό και τη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τίποτα ποτέ δε χαρίστηκε. Τα πάντα κατακτιούνται.

Σε κανέναν δεν αξίζει να έχει σκυμμένο το κεφάλι. Οι θυσίες της υποταγής είναι μεγαλύτερες, σκληρότερες και πιο βασανιστικές σε σχέση με τις θυσίες του αγώνα για μια καλύτερη ζωή.

Το μέλλον της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας δεν μπορεί να είναι η βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα, η εκμετάλλευση. Δεν μπορεί να είναι η μισή ζωή, τα μισά δικαιώματα, η αμορφωσιά, οι ταξικοί φραγμοί. Δεν μπορεί να είναι η κοινωνία στην οποία κάνει κουμάντο το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.

Μπορεί και πρέπει να είναι η κοινωνία που η εργατική τάξη θα γίνει ο ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, καταργώντας την ταξική εκμετάλλευση και τα μονοπώλια. Με κοινωνικοποίηση, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Ετσι μπορούν να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, να μπουν στην υπηρεσία του λαού και της νεολαίας τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ζήσουμε καλύτερα. Στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης, στον αγώνα της εργατικής τάξης για τη δική της εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, μπορούν να βρουν διέξοδο τα όνειρα και οι ανάγκες κάθε νέου. Στον αγώνα για την κοινωνία της λαϊκής ευημερίας, για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει».