Κύκλο συναντήσεων με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα έχουν ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζόμενων στον Τύπο, μαζί με τις ηγεσίες των δύο ασφαλιστικών ταμείων του χώρου, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και τον ΕΔΟΕΑΠ. Θεωρητικά, οι συναντήσεις αυτές έχουν ως σκοπό την απόκρουση των νέων μειώσεων στις συντάξεις που προωθεί η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Οπως αναφέρει η ΠΟΕΣΥ σε ανακοίνωσή της, με τον βαρύγδουπο τίτλο «Ξεσηκωμός για τη νέα ληστεία των συντάξεων», σε σύσκεψη που έγινε στις 3 του περασμένου Ιούλη, με τη συμμετοχή των προέδρων των Ομοσπονδιών και των Ενώσεων Συντακτών όλης της χώρας (ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΣΗΕΘΣΤΕΕ, ΕΣΗΕΠΗΝ, ΕΣΠΗΤ και ΠΟΕΠΤΥΜ) «αποφασίστηκε η συγκρότηση ομάδας επαφών τόσο με τον Πρωθυπουργό, τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, τους συναρμόδιους υπουργούς, όσο και με ομοσπονδίες και συνδικάτα, προκειμένου να αποτραπεί το νέο "κούρεμα" των συντάξεων».

Πιστεύουν πραγματικά οι ηγεσίες της ΠΟΕΣΥ και των Ενώσεων ότι μπορούν να πετύχουν την αποτροπή του νέου «κουρέματος» των συντάξεων με αυτές τις συναντήσεις; Σε καμιά περίπτωση. Εχουν ήδη διαπιστώσει εδώ και χρόνια ότι η συντεχνιακή αντιμετώπιση των προβλημάτων με αίτημα την εξαίρεση από αυτό που εφαρμόζεται για όλους, δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Τότε γιατί συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο; Για δύο λόγους: 1) Πρέπει να δείξουν ότι κάτι κάνουν για το πρόβλημα, ότι «αγωνίζονται» για λύσεις, χωρίς όμως να ξεφεύγουν χιλιοστό από το βασικό τους ρόλο αυτόν του ελέγχου των αντιδράσεων και των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζόμενων και της κατεύθυνσής τους σε ανώδυνα για το σύστημα και την πολιτική του μονοπάτια. Αποπροσανατολίζουν από τη βασική αιτία των προβλημάτων που είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης και προβάλλουν ως δήθεν διέξοδο την αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης, σπέρνοντας αυταπάτες. 2) Ως μέρος του «συστήματος της ενημέρωσης» (τα ΜΜΕ είναι ένας από τους μηχανισμούς αναπαραγωγής της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής και ρόλος τους είναι η υπεράσπιση του συστήματος στο σύνολό του, η ενίσχυση της ιδεολογικής ηγεμόνευσης του κεφαλαίου) βρίσκονται πάντα σε συνεχή επικοινωνία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, επιδιώκοντας κάποια ανταλλάγματα, για να τα προβάλουν μετά ως λύσεις και κατακτήσεις, ξεπουλώντας όμως το κύριο.

Ετσι, προβάλλουν ως δήθεν επιδίωξη αυτών των συναντήσεων την αποτροπή του νέου «κουρέματος» των συντάξεων, το οποίο όμως στην πραγματικότητα έχουν αποφασίσει ήδη να το αποδεχτούν. Γιατί, την ώρα που η συγκυβέρνηση προωθεί το νέο «πετσόκομμα» των συντάξεων, νέες αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (αλλά και για περικοπές μισθών, κοινωνικών επιδομάτων, μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, εξοντωτική περιστολή των κονδυλίων για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, με το βάρβαρο νέο πακέτο μέτρων, σπρώχνοντας με βίαιο τρόπο στην απόλυτη φτώχεια και ανέχεια εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά), αντί οι ηγεσίες της ΠΟΕΣΥ και των Ενώσεων να σημάνουν συναγερμό, επιδιώκουν διάλογο με την κυβέρνηση και ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, με ανακοινώσεις που αποπροσανατολίζουν και παραπέμπουν τους αγώνες για το... μέλλον . «Η Ομοσπονδία από κοινού με τις Ενώσεις - μέλη της θα συνεχίσει με συντονισμό και ενημέρωση στην κατεύθυνση οργάνωσης ενός αγωνιστικού μπλοκ δυνάμεων που θα διατυπώσει και θα παλέψει για να επιβάλει μια άλλη εργασιακή πραγματικότητα, κόντρα στην πολιτική των Μνημονίων, της μονόπλευρης λιτότητας εις βάρος μισθωτών και συνταξιούχων και της εξυπηρέτησης ξένων και ντόπιων επιχειρηματικών συμφερόντων», λέει σε ανακοίνωσή της η ΠΟΕΣΥ στις 10 Σεπτέμβρη 2012. Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε...

Οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ σε ό,τι αφορά το συνταξιοδοτικό (μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, αυξήσεις ορίων, κ.λπ.) αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με όλους τους άλλους εργαζόμενους της χώρας. Τα δύο Ταμεία τους (ΕΤΑΠ ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ) έχουν υποστεί την ίδια με τα άλλα Ταμεία ληστεία των αποθεματικών τους, όχι μόνο με το PSI, αλλά και διαχρονικά. Ταυτόχρονα, τα έσοδά τους έχουν μειωθεί δραματικά. Αποτελούνται κυρίως από το αγγελιόσημο επί των διαφημίσεων, που επέβαλε η χούντα ως δώρο προς τους τότε εκδότες για να μη βαρύνονται με τις λεγόμενες εργοδοτικές εισφορές. Η μεγάλη πτώση της διαφήμισης από χρόνο σε χρόνο, ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με τα τεράστια χρέη των επιχειρήσεων από παρακρατημένες εισφορές των εργαζομένων, έχει κάνει τα δύο αυτά Ταμεία από εύρωστα και υγιή να βρίσκονται «στο κόκκινο». Ο αυτοδιαχειριζόμενος ΕΔΟΕΑΠ, στον οποίο είναι ασφαλισμένοι για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πρόνοια και επικούρηση οι δημοσιογράφοι και το διοικητικό προσωπικό εφημερίδων και σταθμών Αθήνας και Θεσσαλονίκης, έχει επιδοθεί πλέον σε βάρβαρες περικοπές.

Οι συμβιβασμένες ηγεσίες προβάλλουν ως λύση του ασφαλιστικού, την επέκταση του αγγελιόσημου στο διαδίκτυο, την «ανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων» και την αλλαγή του νόμου για το Κοινό Κεφάλαιο στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπως αποφάσισαν στην σύσκεψη στις 3 Ιούλη, όπου, αξίζει να επισημανθεί, εισηγητής ήταν ο διορισμένος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρόεδρος του ΕΤΑΠ ΜΜΕ Κ. Τσουπαρόπουλος.

Σε ό,τι αφορά στο αγγελιόσημο, όλα δείχνουν ότι το καθεστώς που το διέπει οδεύει προς ριζική αναθεώρηση. ΣΕΒ, διαφημιζόμενοι, διαφημιστές, αλλά και μέρος των μεγαλοεκδοτών, χαρακτηρίζουν το αγγελιόσημο ως «κοινωνικό πόρο» ή «φόρο υπέρ τρίτων» και ζητούν την κατάργησή του. Οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας έχουν προτείνει τη μείωσή του στο 10%. Η Ενωση Ιδιοκτητών Εφημερίδων έχει συστήσει επιτροπή που θα εισηγηθεί αλλαγές και οι μεγαλοεκδότες, που πρόσφατα συνέστησαν την Ενωση Εκδοτών Διαδικτύου, αρνούνται την επέκτασή του. Με όλα αυτά «δένει» και η διάταξη του «Μνημονίου 2», σύμφωνα με την οποία οι «πόροι υπέρ τρίτων» θα πρέπει να προσδιοριστούν σε ό,τι αφορά τα ποσά και τους δικαιούχους και να εντάσσονται στον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω του οποίου το κράτος θα κάνει στη συνέχεια την κατανομή τους στους δικαιούχους.

Προφανώς, οι εργαζόμενοι στα διαδικτυακά Μέσα, όπου επικρατεί καθεστώς γαλέρας πρέπει να αμείβονται και να ασφαλίζονται όπως όλοι οι άλλοι συνάδελφοί τους σε εφημερίδες και σταθμούς. Είναι αφημένοι στην τύχη τους όλα τα χρόνια από τις Ενώσεις, οι οποίες αρνούνται ακόμη και να τους κάνουν μέλη. Η ειρωνεία είναι ότι οι Ενώσεις ζητούν την αναγνώρισή τους ως εργαζομένων στον Τύπο, κάτι που όφειλαν να το έχουν ήδη επιβάλει στην πράξη. Το ζητούν γιατί είναι προϋπόθεση για την επέκταση του αγγελιόσημου στα διαδικτυακά Μέσα.

Σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, οι ηγεσίες ΠΟΕΣΥ και Ενώσεων, σπέρνοντας αυταπάτες, διατείνονται ότι αυτή μπορεί να γίνει μετά «τις ελπίδες που γέννησε» η απόφαση της ΕΕ για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών από το Μηχανισμό Σταθερότητας, ή όπως έχει «υποσχεθεί» η προηγούμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. με παραχώρηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στα Ταμεία.

Οταν η επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης είναι στρατηγική επιλογή για τη στήριξη των μονοπωλίων, όταν σε όλη την ΕΕ, είτε από «κεντροδεξιές» είτε από «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις, εφαρμόζονται πολιτικές που για να εξυπηρετήσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία κάνουν πιο φθηνή την εργασία, εμπορευματοποιούν την Υγεία και την Ασφάλιση, περικόπτουν δαπάνες, οι ηγεσίες της ΠΟΕΣΥ και των Ενώσεων, αφήνοντας εντελώς στο απυρόβλητο αυτήν την πολιτική και ταυτόχρονα περιορίζοντας τις διεκδικήσεις σε επιμέρους ζητήματα, αποδεικνύουν ότι στην πράξη υπηρετούν την πολιτική του «ευρωμονόδρομου». Την ώρα που απαιτείται να γίνει πραγματικός ξεσηκωμός και οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ να οργανώσουν και να πραγματοποιήσουν τους αγώνες τους, μαζί με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να αποκρουστεί αυτή η πολιτική, οι ηγεσίες του κλάδου συζητούν με την κυβέρνηση.

Αυτή είναι η τακτική των κυρίαρχων στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων δυνάμεων, όπου πρωτοστατούν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού. Προδοτική για τα συμφέροντα των εργαζομένων στον κλάδο. Για άλλη μια φορά, αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένες να παλέψουν και να συγκρουστούν με την πολιτική που σπρώχνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αλλά έρχονται να την ενισχύσουν και να την καμουφλάρουν, αποπροσανατολίζοντας και εκτονώνοντας την οργή σε τραπέζια διαλόγων.

Οσο δεν αλλάζουν οι συσχετισμοί στις ενώσεις εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ, όσο οι συμβιβασμένες ηγεσίες στέκονται εμπόδιο, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να προσδοκούν. Η διέξοδος βρίσκεται στον κοινό αγώνα όλων των εργαζομένων για τα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική. Χρειάζεται μαζική οργάνωση, εναντίωση συνολικά στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στην ΕΕ, ριζική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης και σε πολιτικό επίπεδο, σε βάρος των κομμάτων που εκφράζουν διαφορετικές μορφές διαχείρισης της κρίσης και παραμονής της χώρας στην ΕΕ.