Από τα ιδιαίτερα στοιχεία του φετινού φεστιβάλ η παρουσία πολλών νέων ζευγαριών με μικρά παιδιά σε όλους τους χώρους: Στον παιδότοπο πρώτα και κύρια, αλλά και στις συζητήσεις, μπροστά από τα ταμπλό, στα περίπτερα της Διεθνούπολης. Στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» γινόταν «χαλασμός». Δύο πιτσιρικάδες τραβολογάνε τη μάνα τους και παραπονιούνται: «Θέλουμε και το άλλο παραμύθι!». Εκείνη τους απαντάει με ηρεμία: «Θα πάρουμε ένα δικό σας και ένα για τη μαμά και τον μπαμπά». Πιάνουμε κουβέντα. «Δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά σήμερα...». «Μη νομίζεις, πάντα δύσκολο ήταν και τώρα λίγο περισσότερο. Το σημαντικό είναι να μιλάς στα παιδιά, να τους εξηγείς. Εμείς την πρώτη κρυάδα την περάσαμε πέρυσι. Πώς να εξηγήσεις σε δυο παιδιά 4-5 χρονών ότι μόνο το ένα από τα δύο μπορεί να πάει στο ποδόσφαιρο; Οτι δεν έχουμε λεφτά για τον παιδικό σταθμό και στον δημοτικό ίσως να μην το πάρουν το παιδί; Κι όμως τα παιδιά καταλαβαίνουν. Τους εξηγήσαμε ότι για όλα αυτά πρέπει να παλέψουν ο μπαμπάς και η μαμά μαζί με άλλες μαμάδες και άλλους μπαμπάδες και τότε χαμογελούσαν. Το ζήτημα είναι να μην βλέπουν δυο γονείς τσακισμένους, παραιτημένους, μες στην γκρίνια και τη μιζέρια».

Λίγο παρακάτω είναι ο παιδότοπος. Νεαρές κοπέλες, φοιτήτριες ή απόφοιτες παιδαγωγικών σχολών ασχολούνται με τα παιδιά, κάνουν παιχνίδια, χειροτεχνίες, θέατρο. Ενα ζευγάρι κοιτάει το μωρό του να παίζει με τα υπόλοιπα, να συμμετέχει στις δραστηριότητες και τα πρόσωπά τους έχουν φωτιστεί από ένα μεγάλο χαμόγελο. «Εμείς ερχόμαστε εδώ συχνά, πιο κάτω μένουμε. Αλλά σήμερα το χαιρόμαστε πολύ. Μακάρι να υπήρχαν κάθε μέρα τέτοιες δημιουργικές ασχολίες για τα παιδιά. Και αυτά τα κορίτσια θα είχαν δουλειά και στα παιδιά κάνει καλό», λέει ο άντρας. Η γυναίκα του προσθέτει: «Εγώ πριν δεν προλάβαινα να φέρω τη μικρή εδώ γιατί δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ και τώρα είμαι άνεργη και δεν έχω λεφτά ούτε ένα παγωτό να της πάρω. Το σκέφτομαι να έρθω... Αν και δεν πρέπει να μας καταβάλλει αυτή η κατάσταση γιατί τότε θα διαιωνίζεται. Και τότε τι παράδειγμα θα δώσουμε στα παιδιά; Τι θα γυρίσουν να μας πουν μόλις μεγαλώσουν λίγο;».