Σε μια σκακιστική παρτίδα, απαραίτητη προϋπόθεση για να χαρακτηριστεί μαχητική και θεαματική, είναι η ύπαρξη τακτικών συνδυασμών, διαφορετικά το παιχνίδι θα καταλήξει σε μια ανιαρή ισοπαλία.

Ο παίκτης, όμως, που θα κάνει το τακτικό επιθετικό παιχνίδι με το οποίο φιλοδοξεί να κερδίσει, πρέπει να προσέχει να μην του ξεφύγει κάποια λεπτομέρεια που θα δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο να δημιουργήσει την κατάλληλη άμυνα.

Για παράδειγμα, δεν είναι λίγες οι φορές όπου μια επιτυχημένη, φαινομενικά, επίθεση να καταλήξει σε αμυντική ασπίδα για τον αντίπαλο βασιλιά, αφού μπροστά του βρίσκεται ένα «άκακο» πιονάκι και πίσω από αυτό ακολουθούν τα βαριά και ελαφριά κομμάτια της παράταξής του.

Ετσι, ενώ ο συνδυασμός και το μέτρημα βρήκαν σωστά, εν τούτοις το σχέδιο δεν προχωρά, με αποτέλεσμα η πλευρά που αμύνεται να χρησιμοποιεί για την άμυνά της λιγότερα κομμάτια από αυτά που επιτίθενται.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα της προσφοράς άμυνας στον αντίπαλο με δικές μας δυνάμεις, είναι αυτό του διαγράμματος, αλλά και αυτό που ακολουθεί με αλγεβρικά σύμβολα και προέρχεται από παλιό άνοιγμα «Γκαμπί του βασιλιά». Στο διάγραμμα, τα μαύρα παίζουν 1... ε4!! 2. Πγ1! ε3! 3. ΒΧδ4! ΑΧΒ 4. Αζ6 Παγ8 5. ΑΧδ5 ΠΧγ1+ 6. Ρε2 εζ2 7. ΡΧζ2 αβ4 8. ΑΧη7+Ρη7 9. Πδ6 ΡΧθ7 και λίγο αργότερα τα λευκά εγκατέλειψαν.

Στο «Γκαμπί του βασιλιά», ο λευκός αφού δέχεται σφοδρή επίθεση, δημιούργησε αντεπίθεση αφού βρήκε καταφύγιο στο... πιόνι του αντιπάλου! 1. ε4 ε5 2. Ι4 εζ4 3. Ιζ3 Αε7 4. Αγ4 Αθ4+ 5. η3 ζη3 6. 0-0 ηθ2+ 7. Ρθ1! Και τώρα το πρόβλημα το έχει ο μαύρος!..