Χτες, από αυτήν εδώ τη στήλη, με αφορμή το κάλεσμα του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ για πάλη για τη φιλολαϊκή διέξοδο, γράφαμε για τις τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες και πώς αυτές μπορούν να μπουν στη ζωή, εξαλείφοντας οριστικά και τις οικονομικές κρίσεις, με την εργατική, λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων και τον κεντρικό σχεδιασμό. Εχει μεγάλη σημασία η συνειδητοποίηση αυτών των δυνατοτήτων και αυτής της προοπτικής προκειμένου να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις στο εργατικό κίνημα γι' αυτό το δρόμο ανάπτυξης. Γιατί για ανάπτυξη προπαγανδίζει και η συγκυβέρνηση, σ' αυτήν εντάσσει όλα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει στο όνομα αντιμετώπισης του κρατικού χρέους, αλλά και η πολιτική διεξόδου από την κρίση εντός της Ευρωζώνης, δηλαδή σε όφελος του κεφαλαίου με άλλο μείγμα διαχείρισης, που προβάλλει ο ΣΥΝ, φέρνοντας μάλιστα παραδείγματα όπως αυτό της Αργεντινής (βλέπε «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» 26/8/2012). Πράγματι, αυτά τα μέτρα δε φέρνουν χρήμα στα κρατικά ταμεία αλλά κάνουν πάμφθηνους τους εργαζόμενους για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Που μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις (ήδη μπήκαν στα σκαριά ΟΣΕ, Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λιμάνια, αεροδρόμια, μεγάλες εκτάσεις όπως το Ελληνικό, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ κ.λπ.), τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, συνθέτουν το πλαίσιο για επενδύσεις και ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Αλλά δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ούτε την ανεργία, ούτε θα αυξήσουν μισθούς και συντάξεις, ούτε θα δοθούν περισσότερα κρατικά κονδύλια για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, δεν πρόκειται να καλύψουν λαϊκές ανάγκες.

Η ανάπτυξη που υπόσχονται, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι χρηματοδότηση μεγάλων έργων, κυρίως στους τομείς των μεταφορών (ολοκλήρωση μεγάλων οδικών αξόνων) και της ενέργειας (πρόγραμμα «Ηλιος», ιδιωτικές επενδύσεις στην ηλεκτρική ενέργεια κ.ά.). Αυτή η αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη γίνεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αλλά αυτή η «ανάπτυξη» δεν έχει σχέση με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Επενδύσεις θα γίνουν επιλεκτικά με κριτήριο το κέρδος, με λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που έχουν χαθεί και θα συνεχίσουν να χάνονται, ενώ σε άλλους τομείς θα συνεχίζονται οι εισαγωγές, θα αυξάνεται η ανεργία, τα συσσίτια, κ.λπ. Επενδύσεις θα κάνουν Ελληνες και ξένοι επενδυτές, άλλωστε χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει κερδοφορία. Θα επενδύσουν για όσο διάστημα θέλουν και όσο θέλουν και πάλι όταν θέλουν θα βγάζουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό. Θα εκμεταλλευθούν την πάμφθηνη εργατική δύναμη, θέλουν να την κάνουν ακόμη πιο φτηνή (οι βιομήχανοι μιλούν για μισθούς 300 ευρώ, ενώ ανάλογο καθεστώς θα επιβάλουν με τις ΕΟΖ). Προϋπόθεση επίσης για να γίνουν επενδύσεις είναι να σταματήσουν τους αγώνες.

***

Μερικά έργα που έχουν ήδη εξαγγείλει ότι θα κάνουν, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας στον αστικό Τύπο, με το σύνθημα ότι θα αλλάξει ο ενεργειακός χάρτης της χώρας, ενώ εμείς θα πληρώνουμε το πετρέλαιο και τη βενζίνη χρυσάφι. Εδωσαν τα κοιτάσματα χρυσού στον Εβρο στην καναδική «ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΓΚΟΛΝΤ», που θα χρησιμοποιήσει 300 εργαζόμενους μόνο για το λίγο διάστημα της κατασκευής, ενώ οι μόνιμες θέσεις εργασίας θα είναι μόνο 200. Θα εγκαταστήσουν 12 φωτοβολταϊκά πάρκα στη Θεσσαλία, στη Στερεά και στη Δυτική Ελλάδα που θα δημιουργήσουν προσωρινά για τα έργα 360 θέσεις εργασίας και μόνο 160 θέσεις μόνιμες, δηλαδή εργάτες που θα εναλλάσσονται. Η «ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΕΒΕ» κατασκευάζει συγκροτήματα αντλησιοταμίευσης και αποθήκευσης ενέργειας στην Αιτωλοακαρνανία. Για την επιχείρηση αυτή θα δουλέψουν προσωρινά 842 εργαζόμενοι για την κατασκευή και μετά μόνιμοι 50. Το αιολικό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Κρήτη θα χρησιμοποιήσει 1.500 εργαζόμενους για μικρό διάστημα για την κατασκευή και μόνιμες θέσεις εργασίας 50. Ο σταθμός ηλιακής ενέργειας στο Λασίθι θα χρησιμοποιήσει προσωρινά 650 θέσεις και μόνιμα 70. Είναι έργα εξαγωγής ενέργειας, όχι για το λαό. Τι θα γίνει με τα 1,2 εκατομμύρια ανέργους; Θα κατασκευάσουν έργα υποδομής, όχι βέβαια λαϊκές κατοικίες, λαϊκές κατασκηνώσεις, σχολεία, όχι αντισεισμικά και αντιπλημμυρικά έργα, αλλά αυτοκινητόδρομους για τη διακίνηση των εμπορευμάτων των κεφαλαιοκρατών και εμείς θα πληρώνουμε διόδια για 100 και βάλε χρόνια.

Αυτά τα παραδείγματα και μόνο φτάνουν για να δείξουν ότι δε θα έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους, αλλά μεγαλύτερη εκμετάλλευση, εξαθλίωση, ανεργία. Να γιατί λέμε ότι είναι μονόδρομος για το λαό η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους, με εργατική - λαϊκή εξουσία.