Ο λόγος για τον οποίο δε δέχτηκα να μείνω στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή, λέει ο συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, είναι ο εξής: θα ήμουν πρόθυμος να βοηθήσω στην επιτροπή, αν περιοριζόταν μόνο στο οργανωμένο οικονομικό έγκλημα. Δηλαδή, ξέπλυμα χρημάτων, ναρκωτικά, ληστείες διεθνών οργανώσεων κλπ. Αυτό είναι ένα ώριμο θέμα. Η παλιά Δικονομία και ο ποινικός νόμος δεν είναι κατάλληλα νομοθετήματα για να τα αντιμετωπίσουν και επομένως είναι καλό να συνεργαστεί κάνεις γι' αυτό και να δουλευτεί από μια νέα σκοπιά. Εκεί, επειδή δεν είμαι ποινικολόγος, θα έμενα με τον όρο της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Ο νόμος, αυτός είχε και ένα δεύτερο σκέλος, αόριστο. Δεν έλεγε παρά μόνο για οργανωμένο έγκλημα γενικώς και αορίστως. Τους είπα ότι εδώ αυτό που μένει είναι το πολιτικό έγκλημα.

Και αυτό είναι ένα θέμα που δεν είναι τόσο απλό για να το αντιμετωπίσουμε με την ίδια επιτροπή, δεδομένου μάλιστα, ότι εγώ ως συνταγματολόγος, από παράδοση ξέρω ότι ορισμένες κατηγορίες πολιτικών εγκλημάτων αντιμετωπίζονται πάντοτε ελαφρότερα από ό,τι τα κοινά εγκλήματα. Επομένως, δε θα ήθελα να συμμετάσχω σε μια επιτροπή που θα ισοπέδωνε τα πάντα. Με την έννοια αυτή δε θέλησα να συμμετάσχω, διότι η άποψη του υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν ότι θα πρέπει ν' αντιμετωπιστούν και οι δύο μορφές, και το οικονομικό έγκλημα και το έγκλημα γενικά και αόριστα. Τους είπα ότι υπάρχει μια πολύ κακή πρακτική να ονομάζουν και να χαρακτηρίζουν τα πάντα τρομοκρατία. Αυτό είναι λάθος. Δεν είναι ούτε νομικός όρος. Ανοίγει «παράθυρο» για να καταπατούνται τα δικαιώματα του ανθρώπου. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έμεινα.

Τον ίδιο όρο χρησιμοποιεί και η διεθνής σύμβαση του ΟΗΕ. Το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα, χωρίς να προσδιοριστεί ποιας κατηγορίας είναι, σημαίνει ότι μπορεί να εννοούν οποιαδήποτε εγκλήματα, ακόμα και αυτά τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν επιεικέστερα. Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μια εξέγερση κατά συγκεκριμένης κρατικής εξουσίας, όπως ήταν παλιά επαναστάσεις και κινήματα από το λαό, αυτά αντιμετωπίζονταν πάντα από την επιστήμη ελαφρότερα. Τότε, μάλιστα, που υπήρχε η ποινή του θανάτου, απαγορευόταν να επιβληθεί σε αυτά στις ομαλές περιόδους. Στις ανώμαλες τους ξέκαναν όλους... Σε ομαλές συνθήκες οι ποινικοί κώδικες τους αντιμετώπιζαν ελαφρότερα.

Επομένως, αυτό ενέχει κινδύνους. Αν αρχίσουμε, για αόριστες κατηγορίες εγκλημάτων, να εντείνουμε την παρακολούθηση πολιτών, να εντείνουμε τις περιπτώσεις άρσης του απόρρητου ή παρακολούθησης των προσωπικών δεδομένων, όλα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην προστασία της δημοκρατίας. Θέλει μια προσοχή να ξεκαθαριστεί τι έγκλημα θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυστηρότερα από αυτά που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας.