Αποκορύφωμα του εμπαιγμού ήταν όσα έγιναν προχτές Παρασκευή. Στη συνάντηση του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση με το ΔΣ του Σωματείου ο πρώτος λειτούργησε ουσιαστικά σαν ...ταχυδρόμος του Μάνεση, αφού είπε στους εργάτες ότι θα μεταφέρει στον επιχειρηματία τις προτάσεις του ΔΣ του σωματείου και στη συνέχεια θα μεταφέρει στο Σωματείο την απάντησή του.

Στις ξεκάθαρες προτάσεις των απεργών για άμεση απομάκρυνση των ΜΑΤ από την πύλη του εργοστασίου, άμεση επαναπρόσληψη τουλάχιστον 40 χαλυβουργών, σταδιακή επαναπρόσληψη των υπολοίπων μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα και μέχρι τότε δέσμευση της εταιρείας ότι δε θα προχωρήσει σε καμία νέα πρόσληψη, ο υπουργός ...σφύριζε αδιάφορα. Σε κάθε αίτημα, πρόταση, επισήμανση ή καταγγελία των μελών του ΔΣ, το μόνο που απαντούσε ήταν πως «θα το δω, θα το εξετάσω», λες και τα άκουγε για πρώτη φορά. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά την άμεση απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων απέφυγε να πάρει θέση, συνεχίζοντας με αυτό τον τρόπο να παίζει το παιχνίδι του Μάνεση, επιβεβαιώνοντας έτσι ουσιαστικά την παραμονή τους εντός κι εκτός εργοστασίου, αλλά και τον εμπαιγμό προς τους απεργούς εργάτες.

Η πλευρά του Μάνεση, στις προτάσεις του Σωματείου απάντησε - όπως τα μετέφερε ο γγ του υπουργείου Εργασίας σε επικοινωνία του με στέλεχος του ΔΣ του Σωματείου - αναφορικά με την επαναπρόσληψη αρχικά των 40 απολυμένων ότι λόγω των οικονομικών συγκυριών δεν μπορεί να προσλάβει κανέναν εργαζόμενο. Πρόσθεσε πως όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες τότε θα το δούμε, χωρίς να διευκρινίσει αν θα επαναπροσλάβει από τους απολυμένους ή όχι.

Σε γραπτή δήλωσή του, ο πρόεδρος του Σωματείου Γιώργος Σιφωνιός, μετά τη συνάντηση, τόνισε:

«Ο υπουργός Εργασίας της συγκυβέρνησης, για άλλη μια φορά, εμπαίζει τους απεργούς της Χαλυβουργίας. Μαζί με τα ΜΑΤ που έχει στείλει για να περιφρουρήσει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του Μάνεση, λειτουργεί και ως ταχυδρόμος του, για να μην έρχεται ο ίδιος στη συνάντηση και κουράζεται.

Είναι καθαρό ότι με την τακτική του αυτή προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για τον Μάνεση, για να χτυπήσει το σωματείο και τον αγώνα μας. Χρειάζεται όλοι οι χαλυβουργοί να συσπειρωθούμε γύρω από το σωματείο μας, να το περιφρουρήσουμε και να συμμετάσχουμε μαζικά στην αυριανή μας συνέλευση για να αποφασίσουμε τα παραπέρα βήματά μας».

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, έδωσε τον τόνο όχι μόνο για το χτύπημα των χαλυβουργών, αλλά συνολικά της εργατικής τάξης, όταν εξαπέλυσε μια βρώμικη, συκοφαντική επίθεση σε βάρος των απεργών κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ την περασμένη Τρίτη. Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Δείξαμε στο προαύλιο της "Χαλυβουργίας" ότι εννοούμε αυτά που λέμε. Μια ομάδα συνδικαλιστών είχε αποκλείσει ένα εργοστάσιο επί επτά μήνες, εμποδίζοντας όσους ήθελαν να πιάσουν δουλειά και οδηγώντας στην ανεργία εκατοντάδες εργαζομένους. Το εργοστάσιο πήγαινε για κλείσιμο. Αυτό το σταματήσαμε».

Αυτό ισχυρίστηκε με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο όταν και παρουσίασε την επίθεση των ΜΑΤ κατά των απεργών χαλυβουργών ως ενέργεια για την προστασία του δικαιώματος στην εργασία. Με το τσάκισμα κάθε διεκδίκησης, κάθε αγώνα θέλει να δείξει στους επιχειρηματικούς ομίλους ότι μαζί με την κυβέρνησή του τους εξασφαλίζουν όλα τα εχέγγυα για να καταστείλουν τις διαθέσεις όσων εργαζομένων αγωνίζονται, για να μπορούν στη συνέχεια, έχοντάς τους υποταγμένους, να τους υπερεκμεταλλεύονται και να κερδοφορούν. Ταυτόχρονα, ανάγουν σε εχθρούς του δικαιώματος στην εργασία τους πρωτοπόρους εργάτες που αγωνίζονται για την εξασφάλισή του. Οπως ακριβώς επιθυμεί και ο κ. Μάνεσης που θέλει διακαώς να απαλλαγεί από τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία που δουλεύουν στο εργοστάσιο.

Ο κύβος ερρίφθη από την κυβέρνηση και τον Μάνεση όταν τα ξημερώματα της Παρασκευής αποφάσισαν να ρίξουν εκατοντάδες άντρες του κατασταλτικού μηχανισμού εναντίον των απεργών χαλυβουργών στην πύλη του εργοστασίου προκειμένου να τους διώξουν από το χώρο και να σπάσουν την απεργία τους. Ομως δεν τα κατάφεραν. Οι απεργοί συνέχιζαν αποφασιστικά να περιφρουρούν τον αγώνα τους και με τη συμπαράσταση αμέτρητων εργατών από όλο το Λεκανοπέδιο, που συνέρρεαν στην πύλη, «κουρέλιασαν» την τρομοκρατία.

Ενα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης απλώθηκε σε ολόκληρο το εργοστάσιο που κορυφώθηκε με τη συγκλονιστική συγκέντρωση που ακολούθησε το απόγευμα της ίδιας μέρας με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων. Την επόμενη μέρα, Σάββατο 21 Ιούλη, ακολούθησε Γενική Συνέλευση του Σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» όπου οι χαλυβουργοί με συντριπτική πλειοψηφία αποφάσισαν τη συνέχιση της απεργίας τους.

Τη Δευτέρα 23 Ιούλη η κυβέρνηση προχωρά σε νέα διπλή επίθεση - η μια το πρωί και η άλλη το μεσημέρι - σε βάρος των απεργών χαλυβουργών μπροστά από την πύλη του εργοστασίου. Οι βάρβαρες, απρόκλητες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, που έκαναν χρήση χημικών κι έριχναν στο ψαχνό με τα γκλομπς, δεν πτόησαν τους απεργούς χαλυβουργούς, που έχοντας στο πλάι τους ένα πλατύ «τείχος αλληλεγγύης» απάντησαν με νέες κινητοποιήσεις το απόγευμα τόσο στο κέντρο της Αθήνας, σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση, όσο και σε πολλές πόλεις της χώρας (πάνω από 40) όπου διαδήλωσαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα τους.

Την Τετάρτη 25 Ιούλη ακολουθεί νέα Γενική Συνέλευση, σε υπαίθριο χώρο, δίπλα στο εργοστάσιο. Στην εισήγησή του ο πρόεδρος του Σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» Γιώργος Σιφωνιός, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Οι απεργοί χαλυβουργοί, από την αρχή του αγώνα τους, ό,τι έχουνε να πούνε, το λένε ανοιχτά μέσα στις συνελεύσεις τους. Ποτέ δεν έκρυψαν τους λόγους για τους οποίους απεργούσαν, τα αιτήματα που διεκδικούσαν. Ποτέ δεν έκρυψαν ότι ο αγώνας τους στηρίζεται στην αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Οι ίδιοι μέσα από τις συνελεύσεις τους κάλεσαν την εργατική τάξη να στηρίξει τον αγώνα τους. Ποτέ δεν έκρυψαν τις δυσκολίες του αγώνα τους, ότι τα έχουν βάλει με θεούς και δαίμονες, ότι ο αντίπαλος είναι πανίσχυρος, ότι διαθέτει πολλά μέσα και εφεδρείες.

Πολλοί από αυτούς που σήμερα συγκροτούν τον απεργοσπαστικό μηχανισμό και μιλάνε "περί δημοκρατίας", συμμετείχαν μέχρις ενός σημείου στις συνελεύσεις μας. Αποχώρησαν όταν δεν μπόρεσαν να κερδίσουν με τις απόψεις τους τη συντριπτική πλειοψηφία των χαλυβουργών και στη συνέχεια έγιναν όργανα της εργοδοσίας.

Από τότε δουλεύουν στα σκοτάδια. Μαζεύουν στα κρυφά υπογραφές και παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι των εργαζομένων. Εχουν γίνει ανταποκριτές των καναλιών των μεγαλοεργολάβων, μεγαλοεκδοτών και εφοπλιστών, συνδαιτυμόνες του Μάνεση και του Σαμαρά. Εχουν γίνει πληροφοριοδότες των ασφαλιτών που αλωνίζουν μέσα στο εργοστάσιο.

Αποδείχθηκε το πόσο μεγάλος είναι και παραμένει ο αγώνας μας. Οτι οι απεργοί χαλυβουργοί έχουν ήδη νικήσει. Ο αντίπαλος χρησιμοποίησε, για εννιά μήνες, όλα τα μέσα και δεν μπόρεσε να τους λυγίσει. Δεν μπόρεσε να τους τσακίσει τη θέληση, την υπερηφάνεια τους, παρόλο που χρησιμοποίησε τα πάντα. Τις απειλές, τους εκβιασμούς, τα δικαστήρια, τις προβοκάτσιες, τις συκοφαντίες, τους Γκαίμπελς των καναλιών του.

Τελικά δεν κατόρθωσε να τους νικήσει και αναγκάστηκε να βγάλει τη μάσκα "της δημοκρατίας και του διαλόγου, την προβιά του λύκου" και να παρουσιαστεί όπως πραγματικά είναι, τύραννος, εχθρός των εργατών. Αναγκάστηκε να αφήσει στην άκρη τα όποια προσχήματα και να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του όπλο, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάτι που σήμερα είναι υπέρτερο από τις δυνάμεις μας.

Ολος ο κρατικός μηχανισμός, κυβέρνηση, κόμματα του κεφαλαίου, ταξική Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, δεκάδες κλούβες των ΜΑΤ, δεκάδες περιπολικά και εκατοντάδες ασφαλίτες συντονίστηκαν για να υπερασπίσουν το αφεντικό τους τον Μάνεση. Για να χτυπήσουν τους εχθρούς, τους εργάτες απεργούς. Να χτυπήσουν αυτούς που χρόνια τώρα με τον ιδρώτα τους ταΐζουν όλους αυτούς.

Επιβεβαιώθηκε ότι αυτό που κάνανε στη Χαλυβουργία είναι μια πρόβα, μια άσκηση για να το κάνουν παντού. Μετά τις νέες εξελίξεις έχουμε μια νέα κατάσταση. Ο αγώνας μας έχει γίνει πιο δύσκολος και σύνθετος. Εμείς που δίνουμε εννιά μήνες ένα μεγαλειώδη και ηρωικό αγώνα, ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα τις νέες δυσκολίες».

Στην αστυνομοκρατούμενη πλέον «Χαλυβουργία Ελλάδας», εντός κι εκτός του εργοστασίου, μετά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των ΜΑΤ κατά των χαλυβουργών, η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ φροντίζει να ικανοποιεί κάθε επιθυμία του επιχειρηματία Ν. Μάνεση προκειμένου να αυξάνει τα κέρδη του και ταυτόχρονα προσπαθεί να κάμψει τον αγώνα των απεργών.

Εφτασε στο σημείο, διαμέσου των αρμοδίων υπουργείων, να διακόπτει την κυκλοφορία των οχημάτων ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου, στο ύψος της διασταύρωσης των ΕΛΠΕ, ώστε να μπορούν απρόσκοπτα οι νταλίκες του μεγαλοβιομήχανου να μπαίνουν στο εργοστάσιο και να φορτώνουν το εμπόρευμα που βρίσκεται αποθηκευμένο στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου και οι χιλιάδες οδηγοί να μένουν καθηλωμένοι στο οδόστρωμα μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Η αποθέωση της εξυπηρέτησης του μεγαλοεπιχειρηματία σε βάρος των απεργών χαλυβουργών, καθώς και των χιλιάδων οδηγών ήταν η στιγμή που τα φορτηγά φορτωμένα πλέον με το υλικό ήταν έτοιμα να αποχωρήσουν. Τότε ξαναδιέκοπταν την κυκλοφορία των οχημάτων για να γίνει το ανήκουστο! Τα φορτηγά να βγαίνουν από την πύλη του εργοστασίου και να κινούνται αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας και να διανύουν μια απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου για να μην περάσουν μπροστά από τους συγκεντρωμένους χαλυβουργούς που βρίσκονται ακριβώς δίπλα από το εργοστάσιο. Η ουρά των αυτοκινήτων έφτανε σχεδόν μέχρι το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και τις επόμενες μέρες...

Σε όλο αυτό το διάστημα ο απεργοσπαστικός μηχανισμός του Μάνεση και οι διευθυντές του εργοστασίου, με τρομοκρατικές τηλεφωνικές απειλές, εκβιάζουν τους εργάτες να επιστρέψουν στη δουλειά ειδάλλως θα απολυθούν χωρίς αποζημίωση.