Σάββατο 16 Ιούνη 2012 - Κυριακή 17 Ιούνη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΔΙΕΘΝΗ
ΓΑΛΛΙΑ - Β' ΓΥΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης και νέο παραμύθιασμα του λαού

Ο Ολάντ και οι «Σσιαλιστές» διαχειριστές θα συμβάλουν σε νέα δεινά για τους λαούς

Associated Press

Ο Ολάντ και οι «Σσιαλιστές» διαχειριστές θα συμβάλουν σε νέα δεινά για τους λαούς
Ο β' γύρος των Βουλευτικών εκλογών πραγματοποιείται την Κυριακή στη Γαλλία και το «στοίχημα» των διαχειριστών σοσιαλιστών που βρίσκονται στην προεδρία της χώρας, στην κυβέρνηση Φρανσουά Ολάντ, είναι να πετύχουν την αυτοδυναμία ώστε να εφαρμοστεί απρόσκοπτα η δική τους πολιτική εκδοχή εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση υπάρχει συμφωνία μεταξύ του «Μετώπου της Αριστεράς» του Ζαν Λικ Μελανσόν (συμμαχία όπου εκεί διαχέεται το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ), τους Οικολόγους - Πράσινους, να στηρίξουν παντού τους «σοσιαλιστές» υποψηφίους για να μη βγουν οι «δεξιοί» Γκολικοί του UMP ή αυτοί του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Αυτό το συνονθύλευμα διαχειριστών παρουσιάζουν ως «αριστερά» δυνάμεις του ευρωμονόδρομου στη χώρα μας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ).

Για άλλη μια φορά όπως συνέβη και με την προεδρική εκλογή και την «αλλαγή σκυτάλης» της διαχείρισης στον Ολάντ, ο γαλλικός λαός πρόκειται να εγκλωβιστεί στο ψευτοδίλημμα «αριστερά» - «δεξιά». Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου στις 10 Ιούνη, «αναζωπύρωσαν» τα περί «νέου αέρα στην Ευρώπη» που χρησιμοποιούν οι σοσιαλδημοκράτες αλλά και φιλελεύθεροι σε όλη την ΕΕ, ενώ στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» πανηγυρίζουν για τη ... «νίκη της αριστεράς».

Για να θυμηθούμε τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου (που είχε αποχή 43%) το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι άμεσα συνεργαζόμενοι με αυτό, πήραν 34,4%, το Γκολικό UMP 34,1%, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν 13,6%, το Αριστερό Μέτωπο πήγε στο 6,91% από το 11% που πήρε ο υποψήφιός του για την προεδρία Μελανσόν, οι Πράσινοι 5,46%. Το κεντρώο Δημοκρατικό Μέτωπο του Φρανσουά Μπαϊρού έπεσε στο 2,3%.

Με βάση το εκλογικό σύστημα στη Γαλλία, που είναι με μονοεδρικές περιφέρειες, οι εκτιμήσεις που υπάρχουν για την σύνθεση της 577μελούς Βουλής σε έδρες είναι: Σοσιαλιστικό Κόμμα και σύμμαχα σχήματα, 288-329, το UMP και σύμμαχα σχήματα : 230-270, Εθνικό Μέτωπο 0-3, «Μέτωπο της Αριστεράς» 12-17, Οικολόγοι 10-15, Δημοκρατικό Κίνημα (Modem - Μπαϊρού) 0-3.

Να σημειωθεί ότι το «Μέτωπο της Αριστεράς» έχει πολλούς παραπάνω βουλευτές από το κόμμα της Λεπέν, παρά το μεγαλύτερο ποσοστό της δεύτερης. Αυτό γίνεται επειδή συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους σε ορισμένες περιφέρειες όπου είναι πιθανό να εκλεγεί κι επειδή κάποιες περιφέρειες είναι πιο σημαντικές από άλλες.

Η απόλυτη πλειοψηφία στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση ορίζεται στις 289 έδρες, και φαίνεται ότι οι Σοσιαλιστές θα εξασφαλίσουν ώστε να μπορούν να περνάνε τα νομοσχέδια της κυβέρνησης Ολάντ. Πάντως ήδη έχουν υπογράψει συμφωνία με τους Οικολόγους και η πρόεδρός τους Ντουφλό, που μάλιστα πρόσφατα άνοιξε το θέμα της «αποποινικοποίησης της χρήσης κάνναβης», είναι ήδη υπουργός Στέγασης στην κυβέρνηση Ολάντ.

Οπως φαίνεται από κάποιες αναλύσεις που γίνονται στον αστικό Τύπο της Γαλλίας, το αποτέλεσμα των Σοσιαλιστών (άνοδος 6% από τον α' γύρο των Προεδρικών) προήλθε και από μετακίνηση ψηφοφόρων του «Μετώπου της Αριστεράς» προς τους Σοσιαλιστές. Ενα άλλο στοιχείο του εκλογικού συστήματος είναι το γεγονός ότι για να σχηματιστεί κοινοβουλευτική ομάδα, απαιτείται τουλάχιστον η εκλογή 15 βουλευτών.

Ηττα του «Μετώπου της Αριστεράς» και Μελανσόν

Ο Μελανσόν είχε ποντάρει πολλά στην εκλογή του ίδιου στην περιοχή Ενιν - Μπουμόν στο βορρά, αναμετρούμενος με τη Μαρίν Λεπέν. Η υποψήφια του Εθνικού Μετώπου κατέλαβε την πρώτη θέση με ποσοστό 42,36% και 22.280 ψήφους, ενώ ο Μελανσόν κατετάγη στην ίδια κάλπη τρίτος μετά τον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού κόμματος (αυτός είχε 23,5%) και έλαβε 21,19% χάνοντας την έδρα. Σε δηλώσεις μετά την προσωπική του ήττα ο Μελανσόν αποσύρθηκε από το δεύτερο γύρο των εκλογών που θα γίνει την Κυριακή 17 Ιούνη, στηρίζοντας στην περιοχή του τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών.

Ο ΓΓ του Γαλλικού ΚΚ, Π. Λοράν και πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (όπου συμμετέχει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), εκτιμά ότι «το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει τη θέληση των Γάλλων να αλλάξουν τη σελίδα της Δεξιάς». Ενώ διαπιστώνει ότι το «Μέτωπο της Αριστεράς» είναι η δεύτερη δύναμη της αριστεράς και καλεί «σε ψήφο για ένα μεγάλο γκρουπ βουλευτών του Μετώπου στη Βουλή, στα πλαίσια μιας μεγάλης πλειοψηφίας της αριστεράς» δηλαδή των σοσιαλδημοκρατών.

Η «αριστερά» της Γαλλίας και ο «νέος αέρας» στην ΕΕ

Μέσα στη γενική ευφορία της «νίκης της αριστεράς», που καλλιεργείται και στη χώρα μας για το δήθεν «νέο αέρα», αποκαλύπτεται καθημερινά ο ρόλος του Ολάντ και της πιθανής επικράτησης των σοσιαλδημοκρατών. Αυτοί θα συμβάλλουν στις νέες διαπραγματεύσεις και τους συμβιβασμούς που είναι μπροστά (επίκειται στα τέλη του μήνα η Σύνοδος της ΕΕ) για λογαριασμό του γαλλικού κεφαλαίου στον ανταγωνισμό τους με άλλα κεφάλαια, που συζητάνε νέες υπερεξουσίες στην Κομισιόν και ετοιμάζουν τον νέο οδοστρωτήρα ισοπέδωσης των δικαιωμάτων των λαών. Ο Ολάντ που δήθεν είναι «φίλος της Ελλάδας» έχει ξεκαθαρίσει όπως και οι άλλοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ ότι «η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της» (δηλαδή τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα) αλλά να υπάρξει και «ρήτρα ανάπτυξης» (δηλαδή ανάπτυξη καπιταλιστική για την κερδοφορία του κεφαλαίου).

Πρόκειται για προσπάθειες διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει καθώς δυναμώνουν και οι αντιθέσεις, ακόμα και φυγόκεντρες τάσεις, που οξύνονται στην Ευρωζώνη. Η δυσκολία διαχείρισης της κρίσης στην ΕΕ φαίνεται και από τον τρόπο που σχολιάζεται και συσχετίζεται το νέο σκηνικό στη Γαλλία και την Ελλάδα, από τα αστικά ΜΜΕ στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την ίδια τη Γερμανία που μιλάνε για «περίοδο αναταράξεων που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την Ευρωζώνη». Αυτό, βέβαια, σχετίζεται αντικειμενικά με την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα του κεφαλαίου κάθε χώρας, στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.λπ.). Αυτό που αναδεικνύεται ωστόσο για τους λαούς από τη διαπάλη των αστών, τις δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης, είναι ακριβώς τα όρια του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο «νέος αέρας» λοιπόν, που βαυκαλίζονται οι διάφοροι διαχειριστές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, φέρνει «βαρυχειμωνιά» για όλους τους λαούς.

Ο Ολάντ, εξάλλου, έχει δώσει ήδη δείγματα γραφής και στη χώρα του. Εξήγγειλε μέτρα - κοροϊδία, όπως η επαναφορά στα 60 χρόνια του ορίου συνταξιοδότησης, που όμως αφορά όσους θα συμπληρώνουν 41,6 χρόνια ασφάλισης, δηλαδή ελάχιστους, και όσον αφορά τις νέες γενιές εργαζομένων κανέναν. Οσο για την περιβόητη φορολόγηση του πλούτου που εξαγγέλλει (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας) θα επαφίεται στην ...καλή θέληση των καπιταλιστών.

Ο Ολάντ και οι εγχώριοι ομοϊδεάτες του που μιλάνε για τη δήθεν «δίκαιη ανακατανομή των κερδών», όπου κεφάλαιο και εργάτες δήθεν μπορούν να ωφελούνται από την ανάπτυξη, από κοινού κοροϊδεύουν τους λαούς και συμβάλλουν μόνο στην κερδοφορία των καπιταλιστών με τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Ολοι μαζί κρύβουν την ουσία της κρίσης, που είναι κρίση του καπιταλισμού, που προκαλείται από τον τρόπο παραγωγής. Οι λαοί έχουν πείρα πλέον και μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα. Δυστυχώς και από τη στάση κομμουνιστικών κομμάτων που διαχειρίστηκαν από κυβερνητικές θέσεις μαζί με τη σοσιαλδημοκρατία το εκμεταλλευτικό σύστημα, προσπαθώντας να το εξανθρωπίσουν, δήθεν για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Αλλά δεν απέτρεψαν τη χειροτέρευση, ενώ αποκοίμισαν το λαό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι το Γαλλικό ΚΚ, το Ιταλικό, ή το Ισπανικό που συνέβαλαν ώστε το εργατικό κίνημα να εξασθενίσει, να χάσει τον ταξικό του προσανατολισμό. Ολα αυτά πρέπει να προβληματίσουν αριστερούς, ριζοσπάστες, καλοπροαίρετους ανθρώπους από τα λαϊκά στρώματα και στη χώρα μας. Αυτή η αρνητική εμπειρία αναδεικνύει γιατί στη χώρα μας είναι κρίσιμο να υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ, κόμμα επαναστατικό της εργατικής τάξης και των ανθρώπων του μόχθου, που δεν υποτάσσεται στη διαχείριση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά παλεύει για την ανατροπή του, ώστε ο λαός παραγωγός όλου του πλούτου να απαλλαγεί από τους εκμεταλλευτές του και να οργανώσει τη δική του εργατική λαϊκή εξουσία.


Δ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ