Διαχειριστικά ζόρια και αστοχίες. Ούτε μισό βήμα χωρίς τη δανειακή σύμβαση. Βαριά χαράτσια και φόροι στο λαό, πακτωλός κεφαλαίων στους τραπεζίτες και την πλουτοκρατία
Είτε με «κεντροδεξιά» είτε με «κεντροαριστερά», με κάθε άλλο «εναλλακτικό» συνδυασμό, η πραγματικότητα καθορίζεται από το γεγονός ότι τα μονοπώλια θα αλωνίζουν - διαγκωνιζόμενα και μεταξύ τους - στο επίπεδο της οικονομίας και της παραγωγής, θα συνεχίσουν να καθορίζουν τις «πραγματικότητες», να διαμορφώνουν και τις «λύσεις» για την επάνοδό τους σε συνθήκες διευρυμένης καπιταλιστικής κερδοφορίας και με το λαό τσακισμένο. Απόλυτα του χεριού τους είναι διάφοροι εμφανιζόμενοι καλοθελητές, όλοι όσοι, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς φερετζέδες, αφήνουν στο απυρόβλητο, κάνουν γαργάρα την εξουσία των μονοπωλίων. Τα λαϊκά στρώματα μπροστά και στην κάλπη πρέπει να σταθμίσουν το γεγονός ότι όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου της υποταγής έχουν «κάνει γαργάρα» όλα τα μετεκλογικά χαράτσια, όπως ακριβώς κάνουν και με τη δανειακή σύμβαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ εκτοξεύει «κατηγόριες» σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το γεγονός ότι άφησαν τα χαρατσόχαρτα για μετά τις εκλογές. Είναι ολοφάνερο το γεγονός ότι και αυτοί από την πλευρά τους παίζουν στο ίδιο αντιλαϊκό γήπεδο. Κατηγορούν τα άλλα κόμματα για το διαδικαστικό μέρος, για την ...καθυστέρηση, προκειμένου να αφήσουν στο απυρόβλητο την ουσία, ταυτόχρονα και το κεντρικό ζητούμενο της πολιτικής τους. Φτύνοντας κατάμουτρα και εμπαίζοντας τα βάσανα του λαού, αρκούνται στις γενικόλογες «καταγγελίες» του μνημονίου, στις προσπάθειες «επαναδιαπραγμάτευσης» κ.ο.κ. Ορισμένοι, οι πιο ...προχωρημένοι, διαπιστώνουν πως το μνημόνιο έχει ήδη ακυρωθεί, ότι είναι και «πολιτικά νεκρό», λες και τα χαράτσια που στέλνουν είναι από διαφορετικό «ευαγγέλιο».
Να και πώς διαμορφώνονται σήμερα ορισμένα από τα βασικά μεγέθη στο εσωτερικό της χώρας:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ που βάλλει λάβρος κατά του... μνημονίου κλείνει το μάτι στη συνοδευτική με αυτό δανειακή σύμβαση. Να πώς τοποθετείται, ήδη από την προεκλογική περίοδο, με το οικονομικό πρόγραμμα: «Τράπεζες στην υπηρεσία της κοινωνίας, μοχλός ανάπτυξης» - «Με κάθε πρόσφορο τρόπο εγγύηση των καταθέσεων και η ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών και της οικονομίας» - «Ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών». Ο,τι δηλαδή έχει συμφωνηθεί και στη δανειακή σύμβαση με την οποία μπουκώνουν τους τραπεζίτες τους. Δεσμεύεται επίσης να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες του παραγόμενου ΑΕΠ, ποσά που φτάνουν στα 8 δισ. ευρώ. Θα τα βρουν, λένε, από τη φορολόγηση του πλούτου, χωρίς καν να μπαίνουν στον κόπο να τον προσδιορίσουν. Βγαλμένη μέσα από τις εκθέσεις του ΔΝΤ είναι η «επανεξέταση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και δημιουργία ενός σύγχρονου φοροεισπρακτικού μηχανισμού» που έχουν βάλει στο οικονομικό πρόγραμμά τους. Η φράση ούτε αθώα ούτε και τυχαία μπορεί να έχει «παρεισφρήσει» καθώς με το συγκεκριμένο εννοούν ορισμένες «ελαφρύνσεις» που ισχύουν για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, «ειδικά καθεστώτα» που ισχύουν σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.
Είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερά, είτε καταγγείλουν είτε «επαναδιαπραγματευτούν», τα χαράτσια - χαράτσια, θα τα αποστέλλουν σωρηδόν από την ερχόμενη εβδομάδα. Τα διαχειριστικά αδιέξοδα διαπιστώνονται και στις αλλεπάλληλες συσκέψεις του οικονομικού επιτελείου. Η «ελπίδα» τους για ανάκαμψη στα φορολογικά έσοδα και τα άλλα αντιλαϊκά χαράτσια μεταφέρεται στο διάδοχο κυβερνητικό σχήμα, αυτό που θα διαμορφώσουν στο μετεκλογικό σκηνικό και που ανάμεσα σε άλλα, πέρα και από τα νέα μέτρα που «αναγκαστικά» θα κλιμακώσουν, έχει να διαχειριστεί και τα σημερινά χαράτσια, αυτά που πέφτουν βροχή από την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων που υποβάλλονται φέτος και που αφορούν στα εισοδήματα του 2011.
Σύμφωνα με τους εφαρμοστικούς νόμους του κατά τα λοιπά ...«πολιτικά νεκρού» μνημονίου:
Η καπιταλιστική κρίση έχει μπροστά μπόλικο δρόμο να διανύσει, βαθαίνει και εξαπλώνεται συνδυασμένα από κρίκο σε κρίκο στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και μέσα στο λεγόμενο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Φιλολαϊκή διέξοδος υπάρχει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής από τη λαϊκή εξουσία. Ο λαός μπορεί να κάνει αποφασιστικά το βήμα, βγάζοντας ισχυρό το ΚΚΕ στην κάλπη. Από καλύτερες θέσεις να περάσει στην οργανωμένη αντεπίθεση με το ταξικό κίνημα, να ξεχυθεί ορμητικά μπροστά για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, με την εγκαθίδρυση της δικής του εξουσίας, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων ανθρώπινων αναγκών, χωρίς τα σαπρόφυτα τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους.