Σάββατο 3 Μάρτη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 25
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Το «χρυσό αμάξι» του Ν. Βρεττάκου

Βραδιά μνήμης ενός μεγάλου ποιητή μας στον 20ό αιώνα, του Νικηφόρου Βρεττάκου, πραγματοποιήθηκε (1/3) στο Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσό», από την «Εταιρεία των Φίλων του Μυστρά και της Ιστορίας του». Εγκαιρα, με αφορμή τα δέκα χρόνια από το θάνατό του (4/8/2001), η Εταιρεία πήρε δύο αξιέπαινες πρωτοβουλίες προς τιμή του αλησμόνητου ποιητή. Την πραγματοποίηση Διεθνούς Συμποσίου στη Σπάρτη στα τέλη του προσεχούς Μαΐου και την κυκλοφορία μιας συλλογής του, σε εξαιρετικά καλαίσθητη, μεγάλου σχήματος, αριθμημένη συλλεκτική έκδοση. Πρόκειται για την τελευταία, ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Το χρυσό αμάξι», την πανέμορφη εικονογράφηση της οποίας με έγχρωμες ξυλογραφίες, είχε εμπιστευτεί ο Ν. Βρεττάκος στον φίλο του Περικλή Παντελεάκη.

Η παρουσίαση της συλλογής έγινε προχτές στον «Παρνασσό», από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Α. Μεταξά, τον ποιητή Εκτορα Κακναβάτο και τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Κάρολο Μητσάκη, ο οποίος υπογράφει και το προλογικό σημείωμα της έκδοσης.

Ο Κ. Μητσάκης, αφού επισήμανε ότι «η μεγάλη προσφορά της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό του 20ού αιώνα ήταν η ποίησή της», επικαλούμενος και σχετικά κείμενα κορυφαίων ξένων διανοητών, κατέταξε τον Νικηφόρο Βρεττάκο στην περίφημη γενιά του '30. Αναφέρθηκε στο απόλυτα προσωπικό ποιητικό ύφος του Βρεττάκου και εξήρε την απέριττη απλότητα και φωτεινή διαύγεια της ποίησής του, ακόμα στα πιο μεγάλα και σπουδαία θέματα. Απλότητα και διαύγεια, που λάμπουν και στα είκοσι τρία ποιήματα αυτής της συλλογής, στα οποία αντιμετωπίζει «με γαλήνη την επιστροφή του στην αιώνια πατρίδα». Ο Κ. Μητσάκης θεωρεί ότι η ποίηση του Βρεττάκου στις τελευταίες αναλαμπές του «παρουσιάζει έναν ασυνήθιστο ηλιοτροπισμό και μια πλησμονή φωτός». Είναι ποίηση γεμάτη υγεία που δεν κατατρύχεται από νοσηρά σύνδρομα, υπάρχει ένας φυσικός κόσμος αχάλαστος και εντελώς ξένος από κάθε είδους ρομαντικά κατάλοιπα, στον οποίο κυριαρχούν το φως και η ζωοδότρα πηγή του, ο Ηλιος.

Ο ποιητής νιώθοντας ότι πλησιάζει η... «επιστροφή» του στο χώμα της γενέθλιας γης του, σ' ένα από τα ποιήματα της συλλογής, λέει: «Προσπαθώ να χαράξω, για όλες/ τις μέρες του κόσμου μας, πάνω/ στη σκληρότερη πέτρα/ που είναι ο χρόνος, το απόσταγμα/ του ήλιου που έπεσε/ μέσα μου: Αγάπη».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ