• Αρχικά, ο Α. Σαμαράς παρουσίασε τις προτάσεις Πινέιρο, διευκρινίζοντας ότι ο Πορτογάλος υπουργός των Εξωτερικών εισηγήθηκε τον όρο «Νέα Μακεδονία», αλλά ήταν διατεθειμένος να συζητήσει, στα πλαίσια της λογικής, όποιον επιθετικό προσδιορισμό επιθυμούσε η ελληνική πλευρά.
• Στη συνέχεια, ο υπουργός των Εξωτερικών συνόψισε σε επτά σημεία - όπως είχε κάμει ήδη και δημόσια - τις ενέργειες που, κατά την άποψή του, επιβάλλονταν, εφόσον το συμβούλιο των αρχηγών δε θα αποδεχόταν τις κοινοτικές προτάσεις. (Σ.Σ.: Δημοσιεύονται χωριστά).
• «Κατά τη διάρκεια της απαρίθμησης των προτάσεων ο κ. Κ. Καραμανλής δεν μπορούσε να αποκρύψει τη δυσφορία του. Διέκοψε τον κ. Σαμαρά στη μέση και όταν ο τελευταίος έφτασε να του υποδεικνύει και τους διπλωματικούς χειρισμούς που θα έπρεπε να κάνει, ο ίδιος τότε πραγματικά εξερράγη. Κάτι το οποίο ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο αν συνυπολογίσει κανείς το χαρακτήρα του κ. Καραμανλή και το γεγονός ότι του έκανε υποδείξεις ένας πολιτικός με 45 χρόνια λιγότερα από πλευράς πολιτικής πείρας, για τον οποίο πίστευε ότι χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο θέμα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης».
• Ο κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε ήδη επιτιμήσει με αυστηρότατο τρόπο τον κ. Σαμαρά, κατηγορώντας τον ότι, αντί για σοβαρή διπλωματική προσπάθεια, προτείνει συλλαλητήρια και ψηφίσματα, του είπε ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει στον ίδιο και τους πολιτικούς αρχηγούς τι θα πράξουν. Ο κ. Σαμαράς αποχώρησε κατόπιν τούτου από τη σύσκεψη».
• «Λίγο πριν από την αποχώρηση Σαμαρά τέθηκε το θέμα του χαρακτήρα που θα είχε η σύσκεψη. Αν θα είχε δηλαδή συμβουλευτικό ή αποφασιστικό χαρακτήρα. Ο κ. Μητσοτάκης διευκρίνισε από την πλευρά της Κυβέρνησης ότι η σύσκεψη θα είχε αποφασιστικό χαρακτήρα μόνο σε περίπτωση συμφωνίας, ενώ σε περίπτωση διαφωνίας θα είχε απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα. Ο κ. Καραμανλής από τη δική του πλευρά επέμεινε στην ανάγκη η σύσκεψη να καταλήξει σε απόφαση».

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ δεν είναι σε εισαγωγικά, αφού τα όσα αναφέρονται είναι όπως αποδίδονται στο «Αρχείο» Καραμανλή τα όσα λέει ο Σκυλακάκης (Μητσοτάκης) ότι ελέχθησαν:

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Παρατήρησε ότι υπήρχε ασάφεια στον τρίτο όρο της αποφάσεως της Κοινότητας, η οποία καλύφθηκε από την ελληνική ερμηνεία - διαφορετική από την ερμηνεία που έδωσαν στην απόφαση οι άλλοι Ευρωπαίοι - και διερωτήθηκε για τη δυνατότητα που είχε ήδη η Ελλάδα να επιβάλει τον αποκλεισμό της χρήσεως του όρου Μακεδονία, όταν δεν το πέτυχε τότε, υπό αισθητά ευνοϊκότερες συνθήκες.

• Στη συνέχεια, αφού αναφέρθηκε στις προσπάθειές του που απέληξαν στην εξασφάλιση έστω και περιορισμένου χρόνου πριν από την άμεση αναγνώριση των Σκοπίων, που είχε ζητήσει από τους Δώδεκα ο Αμερικάνος υπουργός των Εξωτερικών, τόνισε, σχετικά με το στόχο του ονόματος, ότι δεν τον θεωρεί μεν 100% ανέφικτο, οι πιθανότητες όμως να επιτευχθεί είναι πάρα πολύ μικρές. Κατά την άποψή του, με το πακέτο Πινέιρο δύο από τους τρεις όρους καλύπτονται πλήρως και ο τρίτος μερικώς, με τον επιθετικό προσδιορισμό. Αν όμως η Ελλάδα απορρίψει το πακέτο και δεν επιτύχει να ανατρέψει τη δεδομένη θέση της διεθνούς κοινότητας, τότε οι συνέπειες θα είναι βαριές. Τέλος, αναφέρθηκε στις συνέπειες που θα είχε η επιμονή της Ελλάδος στο θέμα του ονόματος στα άλλα ανοιχτά θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής - ελληνοτουρκικές σχέσεις, ένταξη στη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση, σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
• Συμπερασματικά, επισήμανε ότι δεν μπορεί να παραγνωρίσει το λαϊκό αίσθημα, το οποίο είχε δημιουργηθεί και απαιτούσε να παραμείνει η κυβέρνηση αμετακίνητη στο θέμα του ονόματός, και εξέφρασε την επιθυμία να υπάρξει ομοφωνία, καθώς δεν είναι διατεθειμένος να διχάσει τον ελληνικό λαό πάνω στο κρίσιμο αυτό σημείο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε, και αυτός, την ανάγκη να καταλήξει η σύσκεψη σε ομόφωνη απόφαση.

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ανέπτυξε τις γνωστές από τις δημόσιες τοποθετήσεις θέσεις του σχετικά με την επιτροπή Μπατεντέρ, το «λάθος Σαμαρά» στις 16.12.1991, και τον κίνδυνο από τα Σκόπια, εξ αιτίας των ισχυρών σλαβομακεδονικών λόμπι στο εξωτερικό. Εξέφρασε την άποψη ότι, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, εκτιμάται η δύναμη και η αποφασιστικότητα και επισήμανε τον κίνδυνο να υποστεί το κύρος της Ελλάδος βαρύ πλήγμα, αν γίνει δεκτός ένας συμβιβασμός.

• Σε παρατήρησή του, ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει προσδιορίσει τη θέση του στο θέμα του ονόματος, ο Κ. Μητσοτάκης απάντησε ότι πάντα στήριζε επίμονα την ελληνική ερμηνεία στο θέμα του ονόματος, αλλά δεν τοποθετήθηκε ρητά, για να αποφύγει μια πρόωρη δέσμευση της Ελλάδος και προκειμένου να διατηρήσει ένα επαρκές περιθώριο διαπραγματευτικών ελιγμών.

ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Ζήτησε, αν η Ελλάδα επιχειρήσει να κερδίσει το θέμα του ονόματος, να κρατηθεί και δεύτερη γραμμή άμυνας, ώστε, εφόσον υπάρξει αποτυχία, να μη χαθούν όλα όσα είχαν ως τότε εξασφαλιστεί στα πλαίσια του πακέτου Πινέιρο.

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Παρεμβαίνοντας ξανά είπε ότι, αν η πολιτική ηγεσία είχε το θάρρος να πει όσα πιστεύει, ο ελληνικός λαός θα ήταν δυνατό να δεχτεί τη σωστή πολιτική. Ηδη, υπό την πίεση της κοινής γνώμης, η κυβέρνηση, θα διεξαγάγει, μέχρι τέλους, σκληρό αγώνα, προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν όμως δεν αποδειχτεί τούτο εφικτό, προτείνει, ως δεύτερη γραμμή άμυνας, την αποδοχή ενός επιθετικού προσδιορισμού, του τύπου «Βόρειος Μακεδονία», σε συνδυασμό με μια «επίθεση φιλίας» προς τη γειτονική χώρα.

ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ανέπτυξε τις θέσεις του κόμματός της, διαφορετικές από των άλλων κομμάτων - κατά του συλλαλητηρίου, της ονοματολογίας κλπ. - παρά το πολιτικό κόστος και στη δική του λαϊκή βάση.

ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ μακρά συζήτηση σχετικά, αφ' ενός, με τις επιβεβλημένους αντιδράσεις σε περίπτωση που η Κοινότητα θα απέρριπτε τις ελληνικές θέσεις και, αφ' ετέρου, τη σκοπιμότητα για την πραγματοποίηση νέας συσκέψεως, προκειμένου να επανεκτιμηθούν τα δεδομένα, αν αποτύχει στην προσπάθειά της η κυβέρνηση.

• Σχετικά με το ενδεχόμενο να κλείσει τα σύνορα, ο κ. Μητσοτάκης επισήμανε ότι, αν η αξιωματική αντιπολίτευση συμπλεύσει στο θέμα αυτό με τον Α. Σαμαρά, ο ίδιος αδυνατεί να δεχτεί οποιαδήποτε συμφωνία.
• Ο Α. Παπανδρέου διατήρησε ζωηρές επιφυλάξεις, αλλά τελικά συμφωνήθηκε ότι, σε περίπτωση αποτυχίας, τα μέτρα αντιδράσεως της Ελλάδος θα αποφασίζονταν σε νέα σύσκεψη, η οποία - ούτως ή άλλως - θα όφειλε να πραγματοποιηθεί, προκειμένου να επανεξεταστεί γενικότερα η τακτική που θα όφειλε να υιοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση.

Πριν λήξει η σύσκεψη, ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς για την απόφασή του να απομακρύνει τον Α. Σαμαρά από την κυβέρνηση, «δεδομένου ότι το πρόγραμμα δράσεως που είχε προτείνει ως υπουργός των Εξωτερικών - κυρίως το κλείσιμο των συνόρων - ερχόταν σε άμεση αντίθεση με την κυβερνητική πολιτική, και να ζητήσει από τη Βουλή την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης».