Πάνω από 1.000 θύματα και 1,6 εκατομμύρια άστεγοι. Μια χώρα σχεδόν κατεστραμμένη, από άποψη υποδομής, αλλά και ψυχικής αντοχής, από τους αλλεπάλληλους σεισμούς που πλήττουν το Ελ Σαλβαδόρ, από τις 13 Γενάρη.

Και δεν αμφισβητεί κανένας, βέβαια, ότι το Ελ Σαλβαδόρ είναι μία χώρα ηφαιστειογενής, εξαιρετικά σεισμογενής. Ο ηθικός αυτουργός, όμως, της ανείπωτης καταστροφής είναι στην ουσία η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος «ARENA». Κι έγινε αυτό, ακόμη περισσότερο φανερό, όταν αντιμετώπισε τα θύματα του σεισμού, με την αστυνομική βία, κλομπ και δακρυγόνα! Ο λόγος αυτής της αντιμετώπισης; Μα γιατί τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν, διαδηλώνοντας, για τη λειψή και φυσικά ανεπαρκέστατη βοήθεια που παρέχει το κράτος στους επιζώντες και πληγέντες. Η φωνή των θυμάτων έπρεπε να καταπνιγεί, γιατί τι θα πει ο πρόεδρος Φλόρες και τα αφεντικά του; Πώς τόλμησαν οι «υπήκοοι» να υψώσουν τη φωνή τους; Και αν χάσει τη δουλιά του; Πώς μπορεί να το ρισκάρει για μερικούς «άθλιους πένητες»; Πάταξη λοιπόν! Με κάθε κόστος! Εξάλλου, ούτε την ίδια τη ζωή τους, τη λογάριασε!