-- Π. ΓΚΑΛΙΟΥ (ΣΚΑΪ): Υπάρχουν κάποιοι, από κόμματα μέχρι και συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, που σας κατηγορούν ότι πολλές φορές χρησιμοποιείτε το συνδικαλισμό για να πλήξετε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, χωρίς όμως αντίστοιχα να ενισχύετε εργατικά ή εργασιακά δικαιώματα, ή και αντιθέτως μπορεί κάποιες φορές να πλήττετε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Τι απαντάτε;

-- Κοιτάξτε να δείτε. Αυτοί που τα λένε αυτά είναι εφοπλιστές, βιομήχανοι. Οι άνθρωποι καλά κάνουν και μας πολεμάνε. Γιατί πώς θα τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους; Οι απεργίες αποφασίζονται με κάποιες πλειοψηφίες. Μπορεί να είναι και ομόφωνες, μπορεί να είναι και κάποιες πλειοψηφίες. Εκεί που είμαστε μέσα οι κομμουνιστές, μας έστειλαν οι εργαζόμενοι, δεν καταλάβαμε τις θέσεις. Και, μάλιστα, όποιος ψηφίζει τον κομμουνιστή ή το συναγωνιστή του κομμουνιστή στη διοίκηση ενός σωματείου, ξέρει τι ψηφίζει. Εμείς ξέρετε, ούτε κουμπαριές κάνουμε, ούτε προσαρμόζουμε τις θέσεις μας ανάλογα με το ακροατήριο. Επομένως, ξέρει τι ψηφίζει.

Δεύτερον, υπάρχουν αποφάσεις που πάρθηκαν και από συνδικαλιστές που δεν έχουν καμία σχέση με το ΚΚΕ. Αυτό τι δείχνει; Οτι όπου υπάρχει ένας ισχυρός πυρήνας κομμουνιστών, ριζοσπαστών, άλλων αγωνιστών και ενθαρρύνονται οι εργαζόμενοι να διεκδικούν, τότε αναγκάζουν και άλλους συνδικαλιστές, που έχουν εκλεγεί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα, να συμφωνήσουν σε μια απεργία. Γιατί είναι τέτοια τα προβλήματα που δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Πού βρίσκεται το αντιδημοκρατικό; Μας κατηγορούν οι αντίπαλοι των εργαζομένων.

Και, τέλος, εδώ εμείς ξεκαθαρίζουμε τη στάση μας: `Η θα είμαστε ένας με όλους και όλοι με τον έναν, ή αυτή τη στιγμή θα υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο όλων των εργατοϋπαλλήλων, των μικρών επιχειρηματιών, επιχειρηματιών, αυτοί που έχουνε τα φτωχομάγαζα, και των μικρών παραγωγών αγροτών, ή θα υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο, ή ο λαός θα ηττηθεί στην πορεία. Δεν μπορεί να απεργεί ένας κλάδος και να σου λέει ένας άλλος ξέρεις με δυσκολεύεις να κάνω βόλτα, ας πούμε, στο Σύνταγμα.

Θέλει αλληλεγγύη και μάλιστα όταν απεργεί ένας κλάδος, πρέπει να βγαίνουν κι άλλοι κλάδοι. Δεν μπορεί να λυθούν τα προβλήματα, με απεργίες όπου συμμετέχει το 30% και μάλιστα μερικοί πάνε και γράφονται ότι πήραν άδεια απ' το γιατρό για να μην έρθω, για να μην πει ότι απήργησε. Αυτά τα πράγματα οδηγούν το κίνημα σε συνθήκες τέτοιες σαν αυτές που ζούμε σήμερα, σε ήττα. Θα χάσει κι άλλα το κίνημα. Ε, λοιπόν, εμείς θέλουμε να χάσουν οι πλουτοκράτες, τα μονοπώλια, η ΕΕ, αυτοί θέλουμε να χάσουν. Ο λαός πρέπει να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης και την κατάλληλη στιγμή, αυτή που μπορεί να του δώσει έστω και τη βελτίωση της θέσης του σε ένα θέμα. Και να συνεχίζει, να μη σταματάει. Εμείς δεν κρύβουμε τις θέσεις μας.