-- Σ. ΚΑΝΤΟΝΑ («Κόντρα»): ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πράγματι σας κατηγορούν ότι είστε κόμμα διαμαρτυρίας, χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα. Τελικά υπάρχει κάποια πολιτική από την πλευρά σας που να ανταποκρίνεται στην πράξη στα σημερινά προβλήματα των πολιτών;

-- Αυτή είναι πάγια τακτική. Κι αυτό γίνεται και ανάμεσα στα κόμματα που έχουν πολλά κοινά ζητήματα μέσα στη Βουλή. «Δεν έχεις πρόταση», «δεν άκουσα πρόταση» και - να σας πω κάτι - δεν θα απαντήσουμε άλλη φορά. Και πρόταση έχουμε και άμεση και παρά-άμεση και χτες είχαμε. Δεν υπάρχει κόμμα που δεν έχει άμεση πρόταση, και μάλιστα ένα κόμμα πολλών χρόνων. Ενα καινούριο κόμμα, ας πούμε, μπορεί να έχει μια δυσκολία να έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Βεβαίως. Υπάρχει κόμμα μέσα στην ελληνική Βουλή ή έξω που δεν έχει πρόταση; Τι είμαστε, φιλολογικός σύνδεσμος;

Και εν πάση περιπτώσει, όταν πηγαίνουμε μέσα στους αγώνες, δεν έχουμε καμία πρόταση; Μπορούμε να καλούμε το λαό να αγωνιστεί και να μην του λέμε τίποτα; Βεβαίως έχουμε. Να ξεκαθαρίσω: Δεν έχουμε πρόταση που τους ταιριάζει. Δεν έχουμε πρόταση που τους συμφέρει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως. Τέτοια πρόταση δεν έχουμε. Αυτά είναι τα εξυπνακίστικα. Το χρησιμοποιούν για να μπερδεύουν το λαό. Και να πάμε να τους δώσουμε έναν τόμο προτάσεων... Να σας πω: Πήγαμε στη Βουλή και καταθέσαμε πρόταση για τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν ήταν καμιά πρόταση για τον κομμουνισμό, για την κομμουνιστική κοινωνία. Την απέρριψαν. Για τους άνεργους, την απέρριψαν. Για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ολα τα απέρριψαν. Γιατί, λέει, δε χωράνε, δεν έχουν λεφτά.

Κοιτάξτε, με αυτή τη λογική είναι σαν να λένε στο λαό «κόψε το κεφάλι σου». Πώς δεν έχουμε προτάσεις; Είμαστε υποχρεωμένοι σήμερα όταν ο λαός βογκάει, ακόμα κι αν εμείς παραλείπαμε να έχουμε μία πρόταση, μας το θυμίζει ο λαός. Και εμείς είμαστε μέσα στο λαό.

Να σας πω τώρα. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μέσα στη Βουλή σε ένα ζήτημα που κατά τη γνώμη μας ξεπερνά τα πλαίσια. Θα μπορούσαμε και με το ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσουμε και με όλα τα κόμματα. Στο ότι δεν μπορεί να γίνεται μπροστά στα μάτια της νεολαίας, μπροστά στα μάτια των δεκαπεντάχρονων, ο διαχωρισμός των ναρκωτικών. «Τα μαλακά δεν σε πειράζουν, τα σκληρά σε πειράζουν». Γιατί εμείς θέλουμε έναν άνθρωπο ελεύθερο, να μην είναι εξαρτημένος. Εδώ είσαι άρρωστος και σου δίνει ο γιατρός ένα χάπι παυσίπονο και σου λέει πάρτο σιγά σιγά για να μην έχεις προβλήματα εθισμού. Παίρνεις χάπια παυσίπονα για τον πονοκέφαλο και σου λέει προσέξτε, μην τα συνηθίσετε. Αυτό είναι τυχαίο;

Σε ένα θέμα που κατά τη γνώμη μας και κομμουνιστής να 'σαι και φιλελεύθερος να 'σαι και σοσιαλδημοκράτης να 'σαι, ό,τι και να 'σαι, είναι ένα πάρα πολύ απλό ζήτημα. Θα είμαστε δηλαδή αντίθετοι να συμφωνήσουμε με αυτό; Ούτε σ' αυτό δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μήπως λοιπόν οι διαφωνίες είναι πολύ βαθύτερες και πολύ πιο ουσιαστικές από ό,τι πάνε να πείσουν το λαό ότι είναι;