Δεν πρόφτασαν να ανακοινώσουν τη 48ωρη απεργία τους οι ναυτεργάτες και οι τελάληδες των εφοπλιστών κατηγορούν τους εργάτες της θάλασσας πως με την απεργία τους εμποδίζουν κατοίκους της ηπειρωτικής χώρας αλλά και τουρίστες να πάνε τις μέρες του Πάσχα για το γιορτασμό στα νησιά. Πριν μερικές βδομάδες επικαλέστηκαν την αγροτική παραγωγή της Κρήτης για να δυσφημίσουν και να χτυπήσουν τον αγώνα των ναυτεργατών. Σήμερα επικαλούνται τους επιβάτες. Αύριο, όπως άλλωστε έκαναν πολλές φορές στο παρελθόν, θα ανακαλύψουν μια άλλη κοινωνική ομάδα και θα την αντιπαραθέσουν στον αγώνα των ναυτεργατών. Ενα πράγμα δε θα ομολογήσουν: Οτι αυτό που τους ανησυχεί δεν είναι γενικά η μετακίνηση των επιβατών ή η αγροτική παραγωγή ή ο τουρισμός αλλά τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα. Συμφέροντα που επιδιώκουν να επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου, διαλύοντας τις Συλλογικές Συμβάσεις των ναυτεργατών, κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, συρρικνώνοντας τις παροχές Υγείας και τα ασφαλιστικά τους ταμεία.

Οι εφοπλιστές και οι πολιτικοί τους υπηρέτες αντιδρούν και χρησιμοποιούν αντιαπεργιακά επιχειρήματα στη λογική ότι άλλα λαϊκά τμήματα πλήττονται από την απεργία για να χτυπήσουν την απεργία, όπως συνολικά η τάξη των καπιταλιστών κάνει κατ' επάγγελμα, σε κάθε κινητοποίηση, σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Δε νοιάζονται ούτε για τους φτωχούς αγρότες ούτε για τους νησιώτες ούτε για τους μικροϊδιοκτήτες του τουρισμού, που τους τσάκισε ο ανταγωνισμός των μεγαλοξενοδόχων. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να μιλάνε αυτοί για τους επιβάτες που θα ταλαιπωρηθούν από την απεργία να μεταβούν στα νησιά τους όταν η αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, το κόψιμο μισθών και συντάξεων, τα χαράτσια - την οποία πολιτική όλοι τους στηρίζουν αναφανδόν - φέτος στις γιορτές θα εμποδίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να πάνε να κάνουν Πάσχα στα χωριά τους, να γιορτάσουν μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Γιατί πώς θα κάνει Πάσχα στο νησί του ο συνταξιούχος της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όταν το δώρο του Πάσχα από τη σύνταξή του κόπηκε ελέω κυβερνητικής πολιτικής και θα λάβει μόλις 200 ευρώ, αντί της μισής σύνταξης που ίσχυε πριν, ενώ οι κάτω των 60 ετών συνταξιούχοι δε θα πάρουν ούτε αυτά; Πώς θα πάνε στο νησί των γονιών και των παππούδων τους οι νέοι άνεργοι που η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ επίδομα ανεργίας; Πώς θα πάνε στα νησιά οι εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους, όταν πολλοί απ' αυτούς, αν και εργάζονται, είναι μήνες απλήρωτοι ενώ οι μισθοί τους πετσοκόβονται; Πώς, λοιπόν, μια τετραμελής οικογένεια θα πάει μέχρι την Πάρο που μόνο για τα εισιτήρια χρειάζονται 300 ευρώ; Με τι θα κάνουν Πάσχα στο νησί; Είναι μάλιστα τέτοια η ευαισθησία των εφοπλιστών και των κομμάτων τους, για τους επιβάτες και τους νησιώτες, που παραμονές του Πάσχα, τους «φιλοδώρησαν» με αυξήσεις στα εισιτήρια των πλοίων πάνω από 25%! Τόσο μεγάλος είναι ο πόνος τους γι' αυτούς που το χειμώνα αφήνουν για βδομάδες χωρίς σύνδεση πολλά νησιά, αποσύρουν τα πλοία τους γιατί δεν τους συμφέρει.

Οι ναυτεργάτες με τον αγώνα τους, τις διεκδικήσεις τους για σταθερή σύνδεση των νησιών, την απαίτηση για ασφαλή ταξίδια στη θάλασσα και φθηνά εισιτήρια αποδεικνύουν ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί σύμμαχοι των νησιωτών και των επιβατών και όχι οι εφοπλιστές και τα τσιράκια τους.