Σάββατο 24 Μάρτη 2012 - Κυριακή 25 Μάρτη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Αδιαπραγμάτευτη επιλογή η κοροϊδία του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπροστά στην κάλπη, η «αντιμνημονιακή» ρητορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απογειώνεται και η εναντίωση στο μνημόνιο προβάλλεται σαν μόνη προϋπόθεση για τις εκλογικές συμμαχίες που επιδιώκει να χτίσει, με σκοπό, όπως διακηρύττει, μια κυβέρνηση που θα αναδιαπραγματευτεί τα συμφωνηθέντα και θα απεμπλέξει τη χώρα απ' τα μνημόνια. Πρόκειται για κοροϊδία και απροκάλυπτο ψέμα, με το οποίο επιχειρείται να παραπλανηθεί ο λαός και να συρθεί να κυνηγάει χίμαιρες.

Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - όπως και αυτές άλλων νεόκοπων και μη πολιτικών δυνάμεων - πίνοντας νερό στο όνομα της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, αποκρύπτει απ' το λαό ότι εντός αυτού του πλαισίου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα, κανένα περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης. Ακόμα και αν όλοι αυτοί έχουν τις καλύτερες προθέσεις, η δανειακή σύμβαση που επικυρώθηκε την περασμένη Πέμπτη απ' την πλειοψηφία της Βουλής απαγορεύει κατηγορηματικά κάθε αναδιαπραγμάτευση ή υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς, προβλέποντας μάλιστα και ποινές στην περίπτωση που αμφισβητηθεί έστω και ένα κόμμα.

Αρα, η αντίθεση στα μνημόνια και στη σύμβαση σημαίνει αυτόματα και σύγκρουση με την ΕΕ, την οποία όμως (σύγκρουση) ξορκίζουν όλα τα κόμματα που λανσάρονται σαν «αντιμνημονιακά», κομπάζοντας για τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό» τους, με πρώτο τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό ομολόγησε και ο Αλ. Τσίπρας, σε ομιλία του στη Νίκαια την περασμένη βδομάδα, όπου δήλωσε: «Δεν λέμε ότι θέλουμε να βγούμε από το ευρώ γιατί (...) οι επιπτώσεις θα είναι εξαιρετικά επώδυνες (...) Εάν υπήρχε έστω και μια σκέψη πριν από το δεύτερο μνημόνιο ότι θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τη νομισματική υποτίμηση (...) σήμερα αυτές οι σκέψεις δεν μπορεί να έχουν βάση, γιατί έχουμε υπογράψει το αγγλικό δίκαιο (...) Θα έχουμε φθηνή δραχμή (...) και το χρέος στο ισχυρό ευρώ, το οποίο θα πολλαπλασιαστεί αυτόματα με το που θα γίνει αυτό».

Μάλιστα, απάντησε σε όσους τους κατηγορούν σαν «κόμμα της δραχμής» υπεραμυνόμενος της ΕΕ και της Ευρωζώνης και προτάσσοντας το επιχείρημα ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατέχει την αντιπροεδρία του σιτιζόμενου απ' την ΕΕ «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς»! Το οποίο δεν υπερασπίζεται απλά την ΕΕ, αλλά κατέθεσε διαπιστευτήρια πίστης στις αρχές και στις θεμελιώδεις συνθήκες της, προϋπόθεση για την έγκριση της λειτουργίας του και τη χρηματοδότησή του απ' την ΕΕ.

Κριτής του θύματος, ο θύτης!

Κλιμακώνοντας τον εμπαιγμό του λαού, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι μια «αριστερή» και «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση, για να πετύχει την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, θα επικαλεστεί το επιχείρημα ότι το μνημόνιο αντίκειται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, στη Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ΕΕ και ότι αποτέλεσε προϊόν εκβιασμού των βουλευτών! Με άλλα λόγια, θα απευθυνθεί στα όργανα της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης, που συνυπογράφει τα μνημόνια με το ΔΝΤ και την κυβέρνηση, για να ζητήσει την ακύρωσή τους.

Μα μόλις πριν από λίγες μέρες, το Συμβούλιο της Επικρατείας στην Ελλάδα έκρινε απόλυτα συνταγματικό το 1ο μνημόνιο, δείχνοντας πως στο αστικό κράτος - και κατ' επέκταση στις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις - δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν θεσμοί που να έρχονται σε αντίθεση με το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας. Η εμπειρία του Δικαστηρίου της Χάγης, σε θέματα όπως οι γερμανικές αποζημιώσεις, είναι επίσης διδακτική για το ρόλο των κάθε λογής δικαστηρίων των αστών.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρύβει ακόμα ότι η όποια «αναθεώρηση» - και τέτοιες προβλέπει η δανειακή σύμβαση και μάλιστα απ' την πλευρά της τρόικας - θα γίνεται μόνο για να φέρει πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα. Δε λέει στο λαό ότι απαγορεύεται ακόμα και η σκέψη της αναδιαπραγμάτευσης ή αναθεώρησης της σύμβασης από οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν προκύψει στο μέλλον, ακόμα κι αν υπάρξουν δικαστικές αποφάσεις ή άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας παραδέχτηκε ότι κατοχυρώνονται πλήρως οι δανειστές. Πώς, λοιπόν, θα άρει αυτή τους την κατοχύρωση; Πώς, δίχως σύγκρουση με την ΕΕ και την εξουσία του κεφαλαίου;

Αποσιωπά ακόμα ότι στη δανειακή σύμβαση ορίζεται σαφώς ότι στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν υλοποιήσει κατά γράμμα όσα προβλέπονται σ' αυτή, τότε σταματά η χρηματοδότηση (που τσεπώνει η πλουτοκρατία) και η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει όσα έχει λάβει, εντόκως. Κι ότι προβλέπεται επίσης η δυνατότητα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, στα οποία περιλαμβάνονται σχεδόν τα πάντα, μέχρι και ο ορυκτός πλούτος της χώρας. Ολα αυτά τα κρύβουν απ' το λαό, αφού η παραδοχή τους τινάζει στον αέρα τη δημαγωγία περί μιας κυβέρνησης που, δήθεν, θα χτυπήσει τη γροθιά στο τραπέζι και θα πετύχει καλύτερες συμφωνίες, άρση των αντιλαϊκών μέτρων κ.λπ.

Συσκοτίζουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση, εκπροσωπώντας αυτούς που εξουσιάζουν στο πεδίο της οικονομίας, διαπραγματεύτηκε υπέρ τους. Διαπραγματεύτηκε βεβαίως σε συνθήκες ανισομετρίας, δηλαδή μέσα στην ΕΕ, ως επιλογή του κεφαλαίου, αλλά από πιο αδύνατη, με βάση την ισχύ του, θέση. Τέτοια θα είναι η διαπραγμάτευση απ' όποια κυβέρνηση αναδειχτεί στο πλαίσιο της εξουσίας του κεφαλαίου, όπου τα μέσα παραγωγής θα παραμένουν στα χέρια του και θα λειτουργούν για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά του.

Με τα μονοπώλια ή με το λαό

Ο λαός, όμως, δεν έχει ανάγκη από κυβερνήσεις που θα διαπραγματεύονται τη σφαγή του. Εχει ανάγκη να απαλλαχθεί απ' το κεφάλαιο, την οικονομική και πολιτική του εξουσία, την εκμετάλλευση που του ασκείται με όλο και σκληρότερους όρους. Εδώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνει και πάλι για να αποπροσανατολίσει λαϊκές συνειδήσεις και να ανακόψει τάσεις ριζοσπαστικοποίησης, διαχωρίζοντας τεχνητά τους καπιταλιστές σε καλούς και «τοκογλύφους», εισηγούμενος δηλαδή έναν δήθεν καλό καπιταλισμό που θα λαμβάνει υπόψη του τις λαϊκές ανάγκες.

Κρύβει ότι στην ευρωένωση του κεφαλαίου, στο όνομα της οποίας πίνει νερό, καμιά φιλολαϊκή ανάπτυξη και κανένα εργασιακό δικαίωμα δε χωράει. Προσπερνά, γιατί αδυνατεί να απαντήσει, το ερώτημα με ποιον τρόπο θα εξαναγκάσει τα μονοπώλια να δεχτούν φιλεργατικούς νόμους, να υποστούν φορολογία, δίχως να αφαιρέσει από τα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.

Η απαλλαγή του λαού απ' τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια δεν μπορεί να γίνει στο πλαίσιο της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων που τα επέβαλαν και επιθεωρούν άγρυπνα την απαρέγκλιτη εφαρμογή τους. Μπορεί να γίνει από μια εργατική - λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα διαθέσει τον παραγόμενο πλούτο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν. 'Η τα μονοπώλια ή ο λαός.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ