Παρασκευή 16 Μάρτη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Ισχυρό ΚΚΕ για να γίνει ο λαός το αντίπαλο δέος

Η συζήτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους εργαζόμενους της φαρμακοβιομηχανίας «Boehringer Ingelheim Ελλάς ΑΕ», όπου περιόδευσε προχτές

Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους
Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους
Ζωντανή και ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση που είχε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, με τους εργαζόμενους της φαρμακοβιομηχανίας «Boehringer Ingelheim Ελλάς ΑΕ», όπου περιόδευσε την Τετάρτη και μίλησε σε συγκέντρωση μέσα στο εργοστάσιο. Ο «Ριζοσπάστης», ο οποίος στο χτεσινό του φύλλο δημοσίευσε ολόκληρη την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ, δίνει σήμερα συνέχεια στην παρουσίαση της περιοδείας, με τη δημοσίευση της συζήτησης που ακολούθησε με τους εργαζόμενους.

***

-- Εσείς, ως ΚΚΕ, πώς σκέφτεστε να προστατεύσετε τους μισθούς; Και ένα δεύτερο ερώτημα: Γιατί η αριστερά δεν παρουσιάζεται ενωμένη; Και αν βγαίνατε κυβέρνηση τι θα κάνατε; Θα βγαίναμε απ' την ΕΕ;

-- Για το πρώτο θέμα, για τις κλαδικές Συμβάσεις. Πέρα απ' αυτά που λέμε - στηρίζουμε αγώνες, καλούμε τον κόσμο να αγωνιστεί - ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα: Αυτό θα αντιμετωπιστεί χώρο το χώρο δουλειάς και τον κλάδο. Ούτως ώστε να υποχρεωθεί η εργοδοσία να κάτσει στο τραπέζι με την αντίστοιχη Ομοσπονδία και να υπογραφεί κλαδική Σύμβαση - γιατί η εθνική είναι 500 ευρώ. Κλαδική Σύμβαση που να μην είναι πίσω απ' αυτό που υπήρχε μέχρι τώρα, αν μπορεί και κάτι παραπάνω, γιατί έχετε υποστεί μειώσεις, με τα χαράτσια, με τους φόρους.

Από τη συγκέντρωση των εργαζόμενων στη φαρμακοβιομηχανία
Από τη συγκέντρωση των εργαζόμενων στη φαρμακοβιομηχανία
Τώρα να δείτε, με το νέο φορολογικό σύστημα, με το φόρο αλληλεγγύης, αυτά πια θα τα βάζουν στους μισθούς. Δηλαδή, είναι υποχρεωμένο το λογιστήριο της επιχείρησης να σας τα κρατάει. Είδατε τι μηχανισμό κάναν, εμείς οι συνταξιούχοι δεν θα τα βρίσκουμε στην τράπεζα, εσάς θα σας τα κρατάει το λογιστήριο.

Επομένως, θα σου πει, έλα 500 ευρώ και 400 να πάρεις, αυτό σημαίνει 100% απώλεια. Δηλαδή 50%, εμείς λέμε 40% έως 47% η ονομαστική μείωση του μισθού. Η πραγματική είναι 100%.

Αυτό, λοιπόν, θα εξαρτηθεί εργοστάσιο το εργοστάσιο. Ενωμένη πάλη, να μην υποκύψετε σε ατομικές Συμβάσεις, ούτε ένας δεν πρέπει να κάνει πίσω. Αλλιώς τελείωσε. Ο κάθε εργοδότης θα καλεί έναν έναν και θα κάνει ατομική σύμβαση. Και η ατομική σύμβαση θα είναι και πιο κάτω, δε μιλάω για το συγκεκριμένο εργοστάσιο, αλλά η ατομική σύμβαση θα είναι και πιο κάτω κι απ' την εθνική. Ακριβώς, επειδή υπάρχει ανεργία. Εν τω μεταξύ, οι καινούργιοι νόμοι που έρχονται τον Ιούνη, μετά τις εκλογές, θα αυξήσουν το όριο των απολύσεων, θα μειώσουν - έχουν μειώσει την αποζημίωση απόλυσης - θα την κάνουν ελάχιστη γιατί ζητάνε και οι εργοδότες απαλλαγή απ' το κόστος των απολύσεων.

Θα μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών, είναι το «μη μισθολογικό κόστος», που σημαίνει μειώνονται οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Τα ασφαλιστικά ταμεία δε βγαίνουν. Διότι οι εργοδότες θα δίνουν πολύ λιγότερα. Και μετά θα σου πει, κάνε ιδιωτική συμφωνία, πήγαινε σε μια ιδιωτική εταιρεία και κάνε συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση. Οι ασφαλιστικές εταιρείες είχαν σχετικά καλά προγράμματα όταν είχαμε ένα σχετικά καλύτερο σύστημα. Γιατί τώρα που το ΙΚΑ πάει κατά διαόλου, οι ασφαλιστικές εταιρείες ανεβάζουν τα ποσά και ρίχνουν τις παροχές.

Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση
Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση
Αρα, αυτό κρίνεται εργοστάσιο το εργοστάσιο, στους κλάδους και όλοι μαζί. Ενας για όλους και όλοι για έναν, με πολλές μορφές πάλης. Μια μορφή είναι η απεργία. Αλλά αν δεν υπάρχει αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς, δε θα εκφραστεί αυτή η αντίσταση και πανελλαδικά.

Φούμαρα τα περί «κυβέρνησης της αριστεράς»

Δεύτερο, έχει αρχίσει τώρα μια συζήτηση, η «κυβέρνηση της αριστεράς» που μπορεί να έρθει, τα κόμματα της αριστεράς που μπορεί να έρθουν πρώτη δύναμη και να πάρουν και το πριμ των 50 εδρών. Αυτό καταρχήν είναι ψέμα. Ας πούμε, για να πάρεις το πριμ, πρέπει μέσα στο άθροισμα της αριστεράς το ένα απ' τα κόμματα να έχει πάρει 30%, για να πάρει τις 50 έδρες. Εμείς απαντάμε καταρχήν στο αν μπορούμε να είμαστε μαζί. Γιατί αν μπορούσαμε να είμαστε μαζί, θα πηγαίναμε κι ας μην πιάναμε το άθροισμα των 50 εδρών. Δεν είναι ζήτημα καρέκλας.

Αλλά χρησιμοποιούνται και ψέματα γύρω απ' τον εκλογικό νόμο και κυρίως για να εκθέσουν και να πουν το ΚΚΕ δε δέχεται να αφαιρεθούν 50 έδρες, είτε απ' το ΠΑΣΟΚ, είτε απ' τη ΝΔ. Μα δεν αφαιρούνται. Εδώ και 50% να πάρουν, πρέπει το ένα να είναι με 30% και με 20% το άλλο. Δεν είναι εύκολο το 30%. Αρα, λοιπόν, οι 50 έδρες είναι μια αρλούμπα, είναι ένα ψέμα.

Το κυριότερο, όμως, για να συμφωνήσεις και να κάνεις κυβέρνηση και μάλιστα κυβέρνηση διεξόδου απ' την κρίση, πρέπει καταρχήν να συμφωνήσεις ότι δε δέχεσαι τίποτα απ' ό,τι έχει συμφωνηθεί μέχρι τώρα. Γιατί άμα έρθει μια «κυβέρνηση της αριστεράς» και πει ότι, κοιτάξτε να δείτε, περιμένετε, ισχύουν όλα αυτά, γιατί υπάρχει συνέχεια, εγώ δεν είμαι κάτι άλλο απ' όλους πριν, δέχομαι τις συμβάσεις, τι να διαπραγματευτούμε; Καταρχήν, τώρα η δανειακή σύμβαση λέει απαγορεύεται αναδιαπραγμάτευση. Αυτό το γράφει. Και ξέρετε στα ελληνικά δεν τη μετέφρασαν αυτή τη φράση. Στο αγγλικό κείμενο λέει τέλειωσαν, ό,τι διαπραγματευτήκαμε τόσα χρόνια. Καμία διαπραγμάτευση. Οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση σημαίνει τέρμα, φεύγετε απ' την ΕΕ.

Αυτά, ο μεν Κουβέλης λέει εγώ θα σεβαστώ τη συνέχεια και είναι νόμοι και πρέπει να εφαρμοστούν, πώς να πάμε μαζί; Ο δε ΣΥΡΙΖΑ λέει, εγώ δεν τα δέχομαι αυτά και θα πάω να διαπραγματευτώ. Εσείς πήρατε μια ιδέα τι είναι η ΕΕ. Είναι λάκκος λεόντων. Είναι λυκοσυμμαχία. Δηλαδή, με συγχωρείτε, άμα πάω εγώ με τον Κουβέλη και τον Τσίπρα και πω αναδιαπραγματευόμαστε, θα μας πουν, δεν πάτε από εκεί που ήρθατε.

Είδατε τι είναι αυτό το πράγμα. Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διαπραγματεύτηκαν. Κι αυτοί τους είπαν μη μας βάλετε τόσα μέτρα, γιατί θα γίνει επανάσταση στην Ελλάδα με αυτά τα μέτρα. Προσπάθησαν να επιμηκύνουν το χρόνο για τα μέτρα, πάμε σε εκλογές, θα χάσουμε ψήφους, καταβαραθρωνόμαστε. Και δεν τους άφησαν, που είναι δικά τους κόμματα. Σκεφτείτε άμα πάνε ο Τσίπρας, εγώ και ο Κουβέλης. Θα πέσουν ξεροί οι Ευρωπαίοι και θα πουν α, σε σας, αυξήστε μισθούς κ.λπ. Μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο.

Δεν μπορεί το ΚΚΕ να μπει σε μια κυβέρνηση όπου δε θα μπορεί να κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Η απογοήτευση του κόσμου και η αντίθεσή του με μια τέτοια κυβέρνηση, αργά ή γρήγορα θα είναι τόσο μεγάλη... Και να σας πω και κάτι; Εκεί θα γίνει στροφή σε ακόμα μεγαλύτερο συντηρητισμό. Απογοητευτήκαμε απ' τα συντηρητικά κόμματα, απογοητευτήκαμε και από τα αριστερά.

Το κυριότερο, όμως, είναι το εξής: Τα κόμματα χρειάζονται, εκφράζουν κάποιες τάξεις, στρώματα, συμφέροντα. Ε, θα σας πω καθαρά: Η εργατική τάξη με το ΚΚΕ στην κυβέρνηση, έχει χάσει ένα κόμμα που ενημερώνει, που προσπαθεί να κινητοποιήσει, που του δίνει κουράγιο, που λέει στον εργάτη έχεις δίκιο. Δεν μπορεί να είμαστε εμείς στην κυβέρνηση και την ίδια ώρα να καλούμε το λαό σε απεργίες. Θα χάσει ο λαός μια δύναμη αντίστασης, ένα αποκούμπι να το πω έτσι, ένα συμπαραστάτη.Δεν λέω ότι μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω μόνοι μας.

Ο λαός θα μας πει, άλλα μας λέγατε κι άλλα κάνετε. Σκεφτείτε τώρα να κάνεις υπουργό Εργασίας κομμουνιστή και να λέει, δεν έχω τώρα, τα ταμεία άδειασαν. Το ίδιο το Κόμμα θα βγαίνει και θα λέει φορολογήστε το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά αυτό δε θα γίνεται.

Μακάρι να μπορούσε να βγει εκλογικά μια καλή κυβέρνηση. Εμείς θα λέγαμε όχι; Ευθύνες παίρνουμε. Και να σας πω, τώρα πιο δύσκολο είναι να είσαι αντιπολίτευση σε αυτές τις συνθήκες και μάλιστα να είσαι ως κόμμα μόνο σου. Με το λαό είμαστε, αλλά μόνοι μας...

Παλεύουμε να πάρει ο λαός την εξουσία

Επομένως, για να είμαστε ρεαλιστές, να μη λέμε φούμαρα, αυτό που μπορεί τώρα να γίνει είναι να βγει ένα ΚΚΕ ισχυρό, για να γίνει ισχυρό το εργατικό κίνημα και για να υπάρχει αντίπαλο δέος μέσα στο λαό. Τώρα, αν είμαστε εμείς κυβέρνηση... Καταρχήν, εμείς δεν παλεύουμε για μια κυβέρνηση του ΚΚΕ, παλεύουμε για μια εργατική κυβέρνηση. Εχει μεγάλη διαφορά. Εμείς θέλουμε η εργατική τάξη να είναι στην εξουσία, που σημαίνει αυτή κυβερνά, ελέγχει, έχει στα χέρια της τον πλούτο, όχι το Κόμμα. Βεβαίως, το ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση δε θα είναι απ' έξω, παρατηρητής.

Αλλά να σας πω τι σημαίνει κυβερνάει η εργατική τάξη. Ας πούμε σε αυτό το εργοστάσιο: Η εργατική συνέλευση αποφασίζει, έχοντας έναν κεντρικό σχεδιασμό ποια και πόσα φάρμακα θα παράγει, ελέγχει την οργάνωση της διαδικασίας, καθορίζει μια σειρά πράγματα. Διευθύνει το εργοστάσιο. Θα έχει διευθυντή, αρχικά μπορεί να ορίζεται - στην αρχική του φάση -, πρέπει όμως να επικυρώνεται η εκλογή του απ' τους εργάτες, να τον ανακαλούν οι εργάτες αν δεν ανταποκρίνεται. Και το εργοστάσιο θα έχει λόγο πάνω στην παραγωγή, βεβαίως μέσα στα πλαίσια ενός σχεδιασμού. Εσείς παράγετε λοναρίντ, εσείς μεσουλίντ κ.λπ.

Πάνω στις ώρες εργασίας, στην παραγωγική διαδικασία, σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας, η εργατική συνέλευση ελέγχει και τα παραπάνω όργανα. Κοιτάξτε να δείτε, στην τσαρική Ρωσία ή στις άλλες χώρες η εργατική τάξη ήταν αμόρφωτη. Πήρε μεν την εξουσία, αλλά άμα δεν έχεις γνώση και ένα μορφωτικό επίπεδο, δεν μπορείς εύκολα. Και μάλιστα τότε δεν είχες επιστήμονες μέσα απ' την εργατική τάξη και χρησιμοποιήθηκε όλος ο παλιός μηχανισμός. Σήμερα, η εργατική τάξη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι πολύ πιο έμπειρη, μορφωμένη. Γιατί, για να ελέγχεις πρέπει να έχεις και ένα μορφωτικό επίπεδο, δε φτάνει το ένστικτο. Να μπορείς να διαβάζεις κιόλας τα πλάνα. Και παρόλα αυτά, πήρε την εξουσία.

Δεν εννοούμε να κάνεις μια κυβέρνηση με υπουργούς κομμουνιστές που θα αποφασίζουν και δε θα μπορεί να αποφασίσει τίποτα αυτή η κυβέρνηση. Αν το εργοστάσιο ανήκει στους Γερμανούς, θα λέει η κυβέρνηση ανεβάστε τους μισθούς και οι Γερμανοί δε θα τους ανεβάζουν. Πρέπει να έχεις τα κλειδιά στα χέρια σου, ο λαός να έχει την οικονομία. Δεν πάει να αποφασίσει το ΚΚΕ ό,τι θέλει. Και τώρα λέμε 1.400 ευρώ μισθό. Τα έχουμε ζήσει, καμία «αριστερή κυβέρνηση» - η ιστορία έδειξε - κράτησε 2 - 3 χρόνια και μετά ήρθε η απογοήτευση. Για πάρτε τη Χιλή παλιότερα του Αλιέντε κ.λπ.

Οι πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, θα είναι δεκαετίες τέτοιες, κοινωνικών εξεγέρσεων. Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι τόσο δυνατό όσο φαίνεται. Παραδέρνει στην κρίση και δε θα επανέλθει στους ρυθμούς ανάπτυξης τους μεταπολεμικούς, και ιδιαίτερα ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός. Εκανε τον κύκλο του, δεν θα κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε. Φτάσαμε σε ένα επίπεδο ζωής μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με αίμα, θυσίες κ.λπ. Εμείς τουλάχιστον θεωρούμε ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να δεχτεί να ζήσει όπως πριν 50 χρόνια. Στο μέσον των μέτρων είμαστε, αρκετά δεν έχουν υλοποιηθεί ακόμα και καινούργια θα 'ρθουν.

Το θέμα είναι για ποια πολιτική παλεύεις

-- Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος στρέφεται προς την αριστερά. Γιατί δεν μπορεί να ξεκινήσει ένας γόνιμος διάλογος, παρά τις διαφορές που υπάρχουν, ώστε αυτή η μετακίνηση να έχει πρακτικό αποτέλεσμα για τη λαϊκή οικογένεια;

-- Καταρχήν, κρατήστε και μια επιφύλαξη για τις δημοσκοπήσεις. Εφτασε το ΠΑΣΟΚ στο 8% - καλά ο Τσίπρας τα λέει αυτά, ότι το ΠΑΣΟΚ θα πάρει 8%. Φυσικά, θα πέσει και πρέπει να πέσει. Να πάρει 8%! Και η ΝΔ άλλα 8%.

Πέρα από αυτό. Η ΔΗΜΑΡ λέει, εγώ δε συμφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν καταλαβαίνω. Και μάλιστα ιδεολογικά είναι πολύ κοντά. Από τον ΣΥΡΙΖΑ βγήκε. Εγώ σας λέω, γιατί δεν συμφωνούν οι δυο τους, που μέχρι χτες ήταν μαζί; Και τώρα, στον ιδεολογικό τομέα, δεν έχουν διαφορές. Οι διαφορές τους είναι θέματα τακτικής απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Και τέτοια θέματα υπήρχαν πάντα μέσα στον ΣΥΝ. Υπήρχε ένα κομμάτι που έλεγε: Αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ για να το μαδήσουμε - γιατί κοιτάνε τα εκλογικίστικα - και υπήρχε ένα άλλο κομμάτι που έλεγε, να πάμε με το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν μπορούμε να το μαδήσουμε και συγκυβέρνηση ή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, κι αν δεν πάμε με το ΠΑΣΟΚ θα μας απορροφήσει.

Αυτά είναι γραπτές συζητήσεις, τα διαβάζαμε, δεν τα βγάζουμε από το μυαλό μας. Αυτοί δε συνεργάζονται. Δεν καταλαβαίνω, γιατί φταίει το ΚΚΕ γι' αυτό, που συμφωνούν στην εφαρμογή, στο είναι μονόδρομος η ΕΕ κ.λπ κ.λπ; Οι διαφωνίες τους είναι ακριβώς επειδή είναι ανταγωνιστές στον ίδιο χώρο, τον ιδεολογικό. Ανταγωνίζονται όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στο δικό τους κοινό ιδεολογικό χώρο.

Με το ΚΚΕ έχουν και οι δύο τεράστιες διαφορές. Οι ίδιοι το λένε και το λέμε κι εμείς. Δε συμφωνούμε πουθενά. Δεν αρκεί να λες το μνημόνιο είναι κακό ή η δανειακή. Το θέμα είναι για ποια πολιτική παλεύεις. Σήμερα, το πιο εύκολο πράγμα είναι να βρίζεις τη Μέρκελ, το Σαρκοζί, το μνημόνιο. Εδώ ο Σαμαράς, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λένε ότι αυτά τα μέτρα είναι αντιλαϊκά, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ο Βενιζέλος προχτές, μέχρι που δάκρυσε για τα μέτρα που πάρθηκαν: Είναι δύσκολα, δύσκολα, έχει δίκιο ο κόσμος. Αλλά δε γίνεται αλλιώς.

Επομένως, σήμερα, είναι τόσο οξυμένα τα προβλήματα που έχει ο κόσμος, που στο «αντί» μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Εκεί που πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι τι πρέπει να γίνει για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, εκεί διαφωνούμε. Καταρχήν στην κρίση, στο πού οφείλεται η κρίση. Διαφωνούμε. Αν δε συμφωνείς στο πού οφείλεται η κρίση, δε συμφωνείς και στα φάρμακα. Ο ΣΥΝ λέει ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της λαθεμένης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Την κρίση δεν τη δημιούργησε ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ. Η κρίση είναι μέσα στην καρδιά, μέσα στη φύση του καπιταλιστικού συστήματος και όλα τα κόμματα που υπηρετούν αυτό το σύστημα με την πολιτική τους βοηθούν στην εκδήλωση της κρίσης.

Κρίση είχαν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ταϊλάνδη, η Αργεντινή. Παπανδρέου και Σαμαρά είχαν αυτές οι χώρες; `Η λαθεμένες πολιτικές; Τους κατηγορεί για λαθεμένη διαπραγμάτευση, ότι υποτάσσονται στην ΕΕ. Δεν υποτάσσονται. Αφού είναι μέλη της ΕΕ, εκεί γίνονται αμοιβαίοι συμβιβασμοί και πάντα περνάει η άποψη του δυνατότερου. Ετσι ήταν η ΕΕ, από όταν ήταν ΕΟΚ. Επομένως, η απόδοση της κρίσης όταν γίνεται σε λάθος αιτία, κι εδώ είναι συνειδητό το λάθος, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε και στο διά ταύτα.

Λέει π.χ. ο ΣΥΝ: Θα διαπραγματευτώ να αρχίσω να πληρώνω το χρέος σε τρία χρόνια. Αρα, δέχεται το χρέος. Λέει να διαχωρίσουμε ένα μέρος του χρέους που είναι προϊόν λαμογιάς κι ένα άλλο μέρος του χρέους να το πληρώσουμε. Μα το χρέος δεν έχει καμία σχέση με τις ευθύνες του λαού. Τι λαμογιά; Σε όλες τις χώρες, η πιο υπερχρεωμένη χώρα του κόσμου είναι οι ΗΠΑ. Δεν υπάρχει καπιταλιστική χώρα που δεν έχει χρέος. 250 δισ. ήταν το χρέος που είχαμε πριν από λίγα χρόνια και τώρα έχουμε 296 δισ. αλλά φαίνεται πολύ μεγαλύτερο. Γιατί φαίνεται πολύ μεγαλύτερο το χρέος; Εχει ύφεση η οικονομία κι επομένως το χρέος... Να σας πω να το καταλάβετε. Αν είχατε ένα εισόδημα 1.000 και 100 χρέος, είχατε λίγο χρέος. Οταν το εισόδημά σας γίνεται 500, το 100 φαίνεται τεράστιο.

Διαφωνούμε, λοιπόν, στα πάντα. Πού δε διαφωνούμε; Σε μερικά αιτήματα. Δηλαδή, η συνεργασία μαζί τους θα είναι ζημιά για τον τόπο. Θέλετε να πάμε να συμμετέχουμε στη ζημιά; Και να σας πω και κάτι; Ο ΣΥΝ προτείνει σε εμάς συνεργασία, επειδή ξέρει ότι θα πούμε όχι. Αν δείτε τα κείμενά του, ουδέποτε την ήθελε. Είναι σίγουρος ότι θα πούμε όχι και είναι εκλογικό κόλπο. Και θέλει ακριβώς να πει, να, το ΚΚΕ φταίει που δε θέλει συνεργασία. Εάν πούμε ναι, δε θα συμφωνήσουμε πουθενά. Αλλά, εμείς δεν κάνουμε αυτά τα κόλπα, να του πούμε ναι και μετά να τσακωνόμαστε ποιος έχει την ευθύνη που δεν έγινε.

Είναι εκλογικό κόλπο, έτσι το κάνει για να πάρει έναν κόσμο που - πώς να πω - ακόμα δεν έχει μπει στο νόημα. Και να πάρει ένα ποσοστό χτυπώντας το ΚΚΕ για το όχι. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να ρισκάρουμε. Διότι αν πούμε τώρα ναι, θα πρέπει να μας πάρει ο κόσμος με τις πέτρες. Μετά θα φάμε κλοτσιά από τον κόσμο, εμάς θα τιμωρήσει περισσότερο ο κόσμος. Αρα, εμείς δεν υποτάσσουμε την πολιτική μας στην κάλπη. Θέλουμε να βγούμε δυνατοί στην κάλπη κι αν θέλετε το αξίζουμε, αλλά όχι κοροϊδεύοντας τον κόσμο.

Λαϊκούς ηγέτες θέλουμε, όχι φανφαρόνους

-- Κατά τα λεγόμενά σας, θέλετε να βγείτε ισχυροί μόνο για αντιπολίτευση. Αν βγείτε πρώτο κόμμα, δεύτερο κόμμα, θα πάμε πάλι σε εκλογές;

-- Αν ο λαός μας κάνει πρώτο κόμμα, θα βγούμε στην κυβέρνηση. Αλλά πρόσεξε. Αυτό είναι ευθύνη του λαού. Ο λαός ψηφίζει γιατί θέλει μια κυβέρνηση; Τι κυβέρνηση θέλεις; Οποιαδήποτε κυβέρνηση; Δεν μπορεί να θέλει ο λαός και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα γερή. Κάτι πρέπει να διαλέξει. Ζούμε σε μια κοινωνία που υπάρχει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή. Αν ο λαός φτάσει στο σημείο και πετύχει την εργατική εξουσία, εμείς θα βάλουμε πλάτες, κεφάλια, πόδια, τη ζωή μας για να πετύχει αυτή. Και έχουμε ευθύνη να ανταποκριθούμε. Αλλά μαζί με το λαό.

Δεύτερο. Αφού με τα σημερινά δεδομένα ο λαός δεν έχει αποφασίσει - παίρνουμε διάφορες παραλλαγές, εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα κάνει ο λαός. Ο λαός, λέει θέλει μια κυβέρνηση για να μην ξαναγίνουν εκλογές. Δε μου λέτε, το πρώτο που σε ενδιαφέρει είναι μια κυβέρνηση γενικά; Ψηφίζεις τη σύνθεση του κοινοβουλίου. Γιατί ψηφίζονται διάφορα κόμματα. Ψηφίζεις λοιπόν ένα συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα κόμματα. Εσάς σας ενδιαφέρει την άλλη μέρα από τις εκλογές, με αυτό το κριτήριο να ψηφίσετε, κι αφού έχετε να κάνετε με διαφορετικά κόμματα. Αν σκεφτείτε, εγώ πρέπει να ψηφίσω για να δω ποια κυβέρνηση θα φτιαχτεί, τότε έχετε χάσει το παιχνίδι.

Εσείς πρέπει να πείτε ποιο κόμμα - γιατί ένα κόμμα ψηφίζεις, δεν ψηφίζεις ταυτόχρονα 5 - αυτή τη στιγμή είναι εγγύηση, ότι θα βάλει το κεφάλι κάτω και θα βοηθήσει να αντισταθούμε στα καινούργια μέτρα που έρχονται και να διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω. Αυτό πρέπει να σκεφτείς. Διότι άμα σκέφτεσαι εγώ θέλω μια κυβέρνηση για να μην ξαναγίνουν εκλογές... Να πω κάτι; Θα υπάρχει κυβέρνηση, μην έχετε τέτοια ανησυχία. Η ΕΕ και το ελληνικό κεφάλαιο θέλουν σταθερότητα κυβερνητική.

-- Υπάρχουν ηγέτες όμως;

-- Να, λοιπόν, μια δεύτερη αυταπάτη που υπάρχει. Αυτά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορούμε να πιούμε νερό από το ίδιο ποτήρι: Οτι έχουμε ηγέτες νάνους. Σοβαρά; Οι ηγέτες είναι μέσα στα πλαίσια συλλογικών σχημάτων. Ο ηγέτης μπορεί να είναι εξαιρετικός και να είναι αντιδραστικός. Εσάς το πρώτο που σας ενδιαφέρει είναι ποια πολιτική, ποια συμφέροντα εκφράζει, ποια συμφέροντα υπηρετεί και όχι αν είναι μεγάλος ή μικρός ηγέτης. Αυτά που λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι η Ευρώπη δεν έχει ηγέτες... Γιατί δεν έχει ηγέτες;

Την περίοδο της κρίσης, που δεν μπορεί ο καπιταλισμός να δώσει διέξοδο στην κρίση και οι ηγέτες φαίνονται αδύναμοι. Οι ίδιοι δε ηγέτες σε περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης θα σου φαίνονται καταπληκτικοί ηγέτες. Πιστεύετε στα πρόσωπα; Υπάρχουν ηγέτες οι οποίοι δεν αναδεικνύονται γιατί είναι η εποχή της κάτω βόλτας και δε δίνεται η δυνατότητα να αναδειχθεί κι ο ηγέτης. Αυτά που έλεγε τώρα ο Βενιζέλος; Ξέρετε τι είπε προχτές στην ομιλία του; Οι λαοί της Ευρώπης είναι συντηρητικοί - τα φόρτωσε στους λαούς - γιατί ψηφίζουν τέτοιους ηγέτες. Οι επάνω είναι που συντηρητικοποιούν τον κόσμο με διάφορα μέσα, με τα ψέματα, με την τρομοκρατία, με το φόβο, με τη σπίλωση. Με τα μέσα που έχουν να διαφθείρουν τον κόσμο.

Ακούστε, ηγέτες έχουμε! Οι καλύτεροι ηγέτες θα βγουν μέσα από σας. Στη λαϊκή εξουσία θα ψηφίζει ο λαός το διευθυντή του, το λαϊκό του βουλευτή, κάθε παραγωγική μονάδα θα εκλέγει το δικό της βουλευτή. Οπότε, μπορεί να τον κρίνει. Τώρα πώς κρίνετε τους ηγέτες; Από την εμφάνιση στα ΜΜΕ. Και έχει φτάσει κόσμος, λυπάμαι, και εργάτες ακούνε τον έναν, λένε, ρε, πολύ καλός. Μόλις πάει ο άλλος, κι αυτός καλά τα λέει. Πάει κι τρίτος, κι αυτός καλά τα λέει. Τους πείθει αυτός που έχει την πιο δυνατή φωνή.

Εμείς έχουμε στο μυαλό μας άλλου τύπου ηγέτες, που δεν περπατάνε στο κόκκινο χαλί του Χόλιγουντ - έχετε δει τα όσκαρ που πάνε στο κόκκινο χαλί... Οχι, εμείς δε θέλουμε αυτούς τους ηγέτες. Αν η εργατική τάξη είναι ικανή να κυβερνήσει, θα βγάλει και τους κατάλληλους ηγέτες και θα τους αλλάξει με τους πιο κατάλληλους. Λαϊκούς ηγέτες θέλουμε, όχι φανφαρόνους.

Δεν βλέπετε κι ένα άλλο; Οταν βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου, ήταν ΤΟ καινούργιο. Σε δυο χρόνια, οι ίδιοι τον έκαναν ένα τίποτα. Βγαίνει ο Καραμανλής, ΤΟ πρόσωπο. Υστερα από τρία χρόνια, οι ίδιοι τους «φτύνουν». Το 2007 δεν πίστεψαν τον Καραμανλή; Το 2009 δεν πίστεψαν τον Παπανδρέου; Ο ηγέτης, ΤΟ πρόσωπο και μετά οι ίδιοι τους αλλάζουν για να δημιουργήσουν ελπίδες ότι αυτός είναι ένας άλλος ηγέτης. Αυτός είναι νέος, αυτός είναι έτσι, αυτός είναι μεν γέρος, αλλά διατηρεί νεανικό πνεύμα! Βγάζουν τώρα κάτι 90άρηδες και λέει, ναι είναι 90 χρόνων, αλλά είναι πάντα νέος. Βγάζουν έναν 30άρη κι άμα είναι και κομμουνιστής, ναι μεν είναι 30άρης, αλλά σκέφτεται σαν γέρος.

Μη σας κοροϊδεύουν, ηγέτες θα βγάλει ο λαός. Οι ηγέτες βγαίνουν μέσα από το λαό. Ομως βγαίνουν και μέσα από τα πανεπιστήμια του Γέιλ, κι από το Χάρβαρντ, και από το London School of Economics, βγαίνουν κι από τα ΜΜΕ. Εσείς να εμπιστεύεστε αυτούς που βγαίνουν εδώ, μέσα από τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ