Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ποια είναι η αιτία της κρίσης. Γιατί η αστική προπαγάνδα κρύβει την αιτία και αποπροσανατολίζει. Προβάλλει ως αιτία την πολιτική της ΝΔ όταν ήταν κυβέρνηση, ή το ανίκανο να τη διαχειριστεί ΠΑΣΟΚ, ή τους κακούς Γερμανούς και τη Μέρκελ που εμποδίζουν το ξεπέρασμά της με την πολιτική που τάχα επιβάλλουν. Και το κάνουν γιατί προβάλλουν την κρίση ως κρίση χρέους και απ' αυτήν τη σκοπιά την αποδίδουν στις ανίκανες να τη διαχειριστούν ηγεσίες των αστικών κομμάτων. Επίσης, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ως συνέχεια των προηγούμενων, και όταν συμμετείχε ο ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και αυτής του ΠΑΣΟΚ, με το νέο μνημόνιο ισχυρίζεται ότι εφαρμόζει τα χωρίς τέλος βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση με το κρατικό χρέος και τα ελλείμματα. Αλλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν ανίκανες ηγεσίας, ούτε η πολιτική τους δημιούργησε την κρίση. Είναι κόμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών γι' αυτό εφαρμόζουν αυτή την πολιτική. Ολα τα αστικά κόμματα όπως και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όλ' αυτά τα χρόνια μιλούν για «κρίση χρέους», προβάλλοντας διάφορες συνταγές διαχείρισής της για να αντιμετωπιστεί. Είναι μεγάλο ψέμα. Η κρίση είναι οικονομική κρίση του καπιταλισμού, κρίση υπερσυσσώρευσης. Το ψέμα αποκαλύπτεται εύκολα με το εξής ερώτημα: Τα μέτρα όπως η μείωση των κατώτατων μισθών κατά 22% και για τους νέους κατά 32%, η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών και των διαφόρων επιδομάτων του ΟΑΕΔ, δηλαδή χρημάτων από εισφορές των εργαζομένων, το τσεκούρωμα των βαρέων και ανθυγιεινών, το κλείσιμο των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας, η τεράστια επέκταση της ευέλικτης εργασίας, πόσα λεφτά θα βάλουν στα κρατικά ταμεία; Ούτε δεκάρα τσακιστή. Θα γλιτώσουν λεφτά οι καπιταλιστές. Γιατί κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες για το κεφάλαιο, δηλαδή το κεφάλαιο πληρώνει πλέον ελάχιστα για μισθούς, ασφάλιση και άλλες κατακτήσεις όπως επιδόματα κ.λπ., ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση σε όφελός του, αφού είναι μέθοδος έντασης της εκμετάλλευσης που συμβάλλει στη μεγαλύτερη κερδοφορία.

Είναι μέτρα που συμβάλλουν στο αντιστάθμισμα των απωλειών κερδών από την πτώση του ποσοστού κέρδους στην κρίση, αλλά κυρίως μέτρα που ετοιμάζουν συνθήκες άκρατης κερδοφορίας όταν έλθει ανάκαμψη. Αυτά τα μέτρα είναι απαίτηση του κεφαλαίου. Απ' αυτά τα μέτρα δε μαζεύονται λεφτά για τα χρέη. Το κεφάλαιο απαιτεί την κατάργηση κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος και κατάκτησης, μισθούς πείνας και ταυτόχρονα «εργασιακή ειρήνη», δηλαδή το σταμάτημα των απεργιών και των εργατικών αγώνων. Τελευταία, προβάλλουν την άποψη ότι οι απεργίες καταστρέφουν την οικονομία και είναι επικίνδυνο για τους επιχειρηματίες, όταν αυτή καταστρέφεται από την κρίση χρεοκοπώντας τους εργάτες. Το κεφάλαιο «φούσκωσε» και έσκασε από την υπερσυσσώρευση κερδών, τα οποία δεν μπορεί να επενδύσει. Αυτή είναι η κρίση, αυτό τη δημιούργησε. Η οικονομία είναι καπιταλιστική, δεν είναι ταξικά ωφέλιμη και για τους επιχειρηματίες και για τους εργαζόμενους. Επομένως, η υποταγή των εργαζομένων για να ανακάμψει η οικονομία, σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση, για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Η συνειδητοποίηση του χαρακτήρα της κρίσης από την εργατική τάξη θα συμβάλει και στη συνειδητοποίηση της μόνης σε όφελός της διεξόδου, επομένως και της ταξικής πολιτικής πάλης γι' αυτήν τη διέξοδο. Φιλολαϊκή διέξοδο στον καπιταλισμό από την κρίση δεν υπάρχει. Η κρίση δε γεννήθηκε από την πολιτική των αστικών κομμάτων, είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Γι' αυτό δε φτάνει η έκφραση της αντίθεσης σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να δρομολογήσει ο λαός φιλολαϊκή διέξοδο. Πρέπει να ξέρει και το γιατί στην αντίθεση. Που έχει σχέση με την αιτία της κρίσης. Διαφορετικά, ακόμη και αν ο λαός μειώσει δραστικά την επιρροή τους, θα εμφανιστούν νέα κόμματα, ήδη άρχισαν όπως οι εξαγγελίες Κατσέλη - Καστανίδη από το ΠΑΣΟΚ ή Καμμένου από τη ΝΔ και άλλες, που μπορεί να αξιοποιηθούν για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να το σταθεροποιήσουν και θα είναι το ίδιο αντιλαϊκό και βάρβαρο. Αλλά και η πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για αναδιανομή εισοδήματος κ.λπ. είναι απραγματοποίητη. Εστω ότι μια κυβέρνηση «προοδευτική» πάει να στριμώξει τα μονοπώλια για συλλογικές συμβάσεις όπως πριν τα μνημόνια. Γιατί τα μονοπώλια με μια τέτοια κυβέρνηση θα το κάνουν, όταν απαιτούν ολοένα και μεγαλύτερη μείωση μισθών κ.λπ.; Να γιατί λέμε ότι για διέξοδο από την κρίση σε όφελος των εργατών, του λαού, πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την οικονομία, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια. Αρα οι ταξικοί πολιτικοί αγώνες της εργατικής τάξης πρέπει να ενταθούν, να πάρουν καθολικό χαρακτήρα εναντίωσης στα μονοπώλια και την εξουσία τους, ως την ανατροπή τους. Ο λαός, άφοβος, όταν αντιπαλεύει όχι μόνο τους νόμους και τα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά πάνω απ' όλα την εξουσία των μονοπωλίων, μπορεί να εμποδίσει, να ακυρώσει βάρβαρα μέτρα, μπορεί να τους σαρώσει.