Μιλώντας στη συγκέντρωση της Κυριακής, στην πύλη του εργοστασίου ο πρόεδρος του σωματείου Γ. Σιφωνιός ανάμεσα στ' άλλα σημείωσε:

«Σήμερα κλείνουμε 126 μέρες απεργίας, και δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε πιο δυνατά, πιο ενωμένοι, μέχρις ότου ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Είναι γελασμένοι όσοι νομίζουν ότι τώρα θα μας τρομοκρατήσουν με μηνύσεις και εξώδικα, με εισαγγελείς και αστυνομία.

Είναι βαθιά νυχτωμένοι, όσοι νομίζουν ότι θα γυρίσουμε στη φωτιά και στο σίδερο για 400 και 500 ευρώ. Οτι θα μας κάνουν τα αφεντικά μας να ζούμε με λιγότερα το μήνα από ό,τι ξοδεύουν για τις γάτες και τα σκυλιά τους. Το έχουμε πει, για το χαλυβουργό δεν έχει γυρισμό, γιατί εμείς δε ζούμε με 400 ευρώ.

Είναι βαθιά νυχτωμένος ο Μάνεσης αν νομίζει ότι θα μας τρομοκρατήσει με απειλές ότι θα κλείσει το εργοστάσιο, ότι θα μας απογοητεύσει επειδή δε δέχεται να μας συναντήσει. Από τη μια, μας απειλεί ότι θα κλείσει το εργοστάσιο και την ίδια στιγμή, με τη συμβολή της συγκυβέρνησης, σχεδιάζει να ανοίξει ιδιωτικό λιμάνι, υποσχόμενος για να πάρει άδεια ότι θα απασχολεί 420 εργαζόμενους, 365 μέρες το χρόνο.

Από τη μια, το παίζει αδιάφορος, και από την άλλη προσπαθεί να στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό, βγάζει ανακοινώσεις που δείχνουν πανικό και όχι αδιαφορία. Κατάλαβε ότι δύσκολα θα βρει χαλυβουργούς να ξεπουλήσουν αυτόν τον ηρωικό αγώνα.

Ορισμένοι συνάδελφοι που ο μηχανισμός του τους εξαπάτησε με ψέματα και συκοφαντίες και τους έστρεψε εναντίον του σωματείου, τώρα οι περισσότεροι δηλώνουν ενυπόγραφα ότι εξαπατήθηκαν, ότι εμπιστεύονται το σωματείο, τις αποφάσεις των συνελεύσεων και του ΔΣ.

Το δηλώνουμε ξανά, θα συναντήσει ατσάλινο τείχος κάθε διασπαστική και τρομοκρατική προσπάθεια. Είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι.

Είναι βαθιά νυχτωμένη η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και οι παραφυάδες της, αν νομίζει ότι θα μας ξεγελάσει όταν λέει ο υπουργός Εργασίας ότι "δεν γνωρίζει τίποτα για την άδεια του υπουργείου Περιβάλλοντος για το λιμάνι", ότι "θα καλέσει τον Μάνεση να τον ρωτήσει τι σκέφτεται να κάνει". Οτι θα μας εξαπατήσει λέγοντας "να σταματήσετε την απεργία και μετά θα συζητήσουμε τα αιτήματα που βάζετε".

Κυβέρνηση και Μάνεσης, κυβέρνηση και βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι, μεγαλοκατασκευαστές, μαζί σχεδιάζουν, αποφασίζουν και εκτελούν όλα τα αντεργατικά μέτρα. Είναι απέναντί μας, είναι εχθροί μας, δεν μας ξεγελάνε. Είναι κυβέρνηση της πλουτοκρατίας. Θα παλέψουμε με νύχια και με δόντια για να πέσει μια ώρα γρηγορότερα.

Στην προσπάθειά τους αυτή έχουνε συμπαραστάτες, τη ΓΣΕΕ, την ΠΟΕΜ, γενικότερα τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Ησαν και αυτοί που καρτερούσαν να λυγίσουμε. Περίμεναν να γυρίσουμε μέσα στη φωτιά με σκυφτό το κεφάλι, για να δικαιολογήσουν το συμβιβασμό τους, την προδοσία τους. Μας συμβουλεύουν από την αρχή να τα βρούμε, δηλαδή να αποδεχτούμε αυτά που ζήταγε ο Μάνεσης.

Δεν τα κατάφεραν ούτε αυτοί να μας λυγίσουν, να μας ξεστρατίσουν. Είναι και αυτοί γελασμένοι, αν νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν ακόμα για πολύ τους εργάτες που τους στηρίζουν. Οτι θα τους έχουμε για πάντα πάνω από το σβέρκο μας. Η ΓΣΕΕ δεν είναι των εργατών, είναι δεκανίκι των καπιταλιστών.

Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τώρα ο αγώνας μας μπαίνει σε πιο αποφασιστική και δύσκολη φάση. Οσο η εργοδοσία στριμώχνεται τόσο θα γίνεται πιο σκληρή. Τόσο το κράτος της θα της προσφέρει υπηρεσίες με τους εισαγγελείς, την αστυνομία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Τώρα όμως είμαστε και εμείς οι χαλυβουργοί πιο δυνατοί, πιο οργανωμένοι, πιο υποψιασμένοι. Στις 126 μέρες απεργίας μάθαμε πολλά, για το μέγεθος της δύναμής μας, για τη δύναμη της ταξικής ενότητας, για τη στάση και τα κόλπα της εργοδοσίας, για όλους αυτούς που μας πλησιάζουν, για το ποιος έρχεται να μας βοηθήσει και ποιος να μας χτυπήσει.

Φέραμε στο προσκήνιο, την αξία του συλλογικού αγώνα, τη δύναμη του ενωμένου ταξικού αγώνα, το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης. Τα ατσάλινα, πειθαρχημένα πρωτοπόρα χαρακτηριστικά του βιομηχανικού εργάτη.

Αναδείξαμε περισσότερο την ύπαρξη των δύο κόσμων, του Μάνεση και της τάξης του, των χαλυβουργών και της τάξης τους, όπου δεν έχουνε τίποτα κοινό, κανένα κοινό συμφέρον.

Τώρα όμως χρειαζόμαστε μεγαλύτερη στήριξη και αλληλεγγύη. Πιστεύουμε ότι τώρα δημιουργούνται καλύτερες προϋποθέσεις, για να ανάψει και αλλού η φωτιά της Χαλυβουργίας, για να γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία. Τώρα τα πράγματα είναι πιο απλά. `Η θα ξεσηκωθούμε ή θα αποφασίσουμε να ζήσουμε με 300 ευρώ το μήνα, να παίρνουμε σύνταξη στα 70, να γίνουμε δούλοι του 21ουαιώνα.

Καλούμε όλους τους εργάτες, τους νέους να ακολουθήσουν το παράδειγμά μας, να ξεσηκωθούν. Να μετατρέψουν τον κάθε χώρο δουλειάς σε κάστρο αγώνα. Να μην περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα. Να υπερασπίσουμε τις συμβάσεις, να διεκδικήσουμε αυξήσεις. Να συνεχίσουμε μέχρι να πάρουμε στα χέρια μας ό,τι μας ανήκει».