Βασανιστική πορεία είχαν οι λαοί της Βαλκανικής. Για αιώνες ολόκληρους υπόδουλοι αρχικά των βυζαντινών, ενώ στη συνέχεια βρέθηκαν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Στις αρχές του 19ου αιώνα - υπό την καταλυτική επίδραση της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης - διαμορφώνονται τα βαλκανικά έθνη. Πάντα, η Δυτική Ευρώπη - σαν όρος που προσδιορίζει τον σκληρό πυρήνα των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων - αντιμετώπιζε τους Βαλκάνιους σαν φτωχούς συγγενείς και σαν απόπαιδα, σαν χώρο εκτόνωσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Εχοντας υπό την επιρροή τους, τις κυρίαρχες τάξεις των βαλκανικών κρατών και κυβερνήσεις τους ενεργούμενά τους, προωθούσαν τους πολιτικούς, οικονομικούς και πολεμικούς τους σχεδιασμούς, πάντα σε βάρος των λαών της Βαλκανικής. Ο ελληνικός λαός έχει πικρή εμπειρία από τέτοιου είδους πολιτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, γιατί ήταν αυτοί οι μεγάλοι αυτουργοί τους εγκλήματος της μικρασιατικής τραγωδίας το 1922.
Μοναδική φωτεινή εξαίρεση στη Βαλκανική Χερσόνησο, αποτέλεσε η περίοδος 1945 μέχρι το 1990, με τη δημιουργία των σοσιαλιστικών βαλκανικών δημοκρατιών. Η εμφάνισή τους στο γεωγραφικό ορίζοντα, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας, για να εδραιωθεί το κλίμα συνεργασίας και ειρήνευσης στην περιοχή, να καταπραΰνουν τα πάθη και τα μίση και να κοιτιούνται οι Βαλκάνιοι σαν γείτονες και φίλοι και όχι σαν... προαιώνιοι εχθροί. Και αυτό παρά τις πολεμοχαρείς κραυγές πολιτικών παραγόντων στην Ελλάδα για το «σιδηρούν παραπέτασμα», την πολιτική ανωμαλία στη χώρα μας κατά την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας, τη χρησιμοποίηση του ελληνικού εδάφους σαν κατασκοπευτικό παρατηρητήριο και ορμητήριο του ΝΑΤΟ, την αποθήκευση πυρηνικών όπλων κλπ. Ακόμα και αστοί πολιτικοί, όπως ο Κ. Καραμανλής και ο Α. Παπανδρέου, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την ευνοϊκή αυτή συγκυρία, δημιουργώντας τον άξονα Σόφιας - Αθήνας, ο οποίος, εκτός των άλλων, υπήρξε αποφασιστικός ανασχετικός παράγοντας της αμερικανοκινούμενης τουρκικής επιθετικότητας. Η Ελλάδα και η Τουρκία, σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, από κοινού συμμετείχαν στην υπονόμευση των σοσιαλιστικών χωρών, αλλά οι Ελληνες αστοί πολιτικοί δεν έχασαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τις χώρες αυτές, κυρίως τη Βουλγαρία, σαν κυματοθραύστη του τουρκικού επεκτατισμού.
Ο,τι όμως είναι ωραίο πεθαίνει νωρίς. Τα τρομερά γεγονότα στις αρχές της δεκαετίας του '90, οδήγησαν στην εξαφάνιση των σοσιαλιστικών χωρών και στη Βαλκανική. Αλαλαγμοί χαράς στο δυτικό κόσμο της... ελευθερίας και της... δημοκρατίας. Εφυγε ο επάρατος κομμουνισμός και επιτέλους, ήρθε η δημοκρατία. Το τι ακολούθησε στη συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστό. Λες και οι Ερινύες περίμεναν από καιρό την κατάλληλη ευκαιρία να εκδικηθούν με αφάνταστη σκληρότητα και βαναυσότητα τους λαούς της Βαλκανικής. Το σίγουρο είναι ότι η δημοκρατία του κέρδους (άρα μη - δημοκρατία) αποδείχτηκε θανατηφόρα για τους λαούς αυτούς. Κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, γρήγορη εξάπλωση της φτώχειας, επανεμφάνιση ξεχασμένων ασθενειών, της πορνείας, των ναρκωτικών, η μαφία, το όριο ζωής μειώνεται δραματικά, η φωτογραφική κάμερα καταγράφει παιδιά στη Ρουμανία που ζουν σαν τρωγλοδύτες σε σπηλιές. Ο τρόμος και θάνατος απλώνεται πάνω από ανθρώπους, οι οποίοι, τουλάχιστον, είχαν μάθει να ζουν αξιοπρεπώς.
Για τραγική ειρωνεία της τύχης, τα χειρότερα δεινά τα επιφύλαξε ο «δυτικός πολιτισμός» για τη Γιουγκοσλαβία. Τη χώρα δηλαδή που οι Δυτικοί επευφημούσαν - μαζί με τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου - επειδή είχε - έλεγαν τότε - το θάρρος να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Μόσχα... Ηταν η εποχή που η δημιουργία ρηγμάτων στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο χαιρετιζόταν με διθυράμβους από τους Δυτικούς, οι οποίοι απένειμαν εύσημα θάρρους και δημοκρατικότητας.... Στη συνέχεια «ανακάλυψαν» ότι ο Τσαουσέσκου ήταν... δικτάτορας.
Τη Γιουγκοσλαβία, λοιπόν, αποφάσισαν να την τεμαχίσουν. Φόρεσαν την ποδιά του χασάπη και τη μοίρασαν σε Σερβία, Κροατία, Σλοβενία κλπ. Επειτα διαπίστωσαν ότι οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας καταπιέζονταν από τους χριστιανούς Σέρβους. Και επενέβησαν, πάντα... δημοκρατικά, βομβαρδίζονταν και τους δύο - όπως αποδείχτηκε σήμερα - με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Αλλά, τα δεινά δε σταμάτησαν εκεί. Επέβαλαν στο Μαυροβούνιο ένα δικό τους αχυράνθρωπο, δημιούργησαν μισθοφορικό στρατό Αλβανών δολοφόνων και δημιούργησαν στη συνέχεια το Κόσσοβο με τις τρομακτικές εικόνες τού από αέρα βομβαρδισμού με 1.000 «δημοκρατικά» αεροπλάνα. Ολος ο δυτικός «πολιτισμός» βουτηγμένος στο αίμα. Μαζί του και ο Σημίτης και οι υπουργοί του, που είχαν μετατραπεί τις ημέρες αυτές σε τροχονόμους των αμερικανοΝΑΤΟικών εφοδιοπομπών. Σήμερα «ανακαλύπτεται» ότι στη Γιουγκοσλαβία πραγματοποιήθηκε πυρηνικός πόλεμος χαμηλής έντασης, υπήρξαν τα πρώτα θύματα λευχαιμίας, όλοι βγάζουν κραυγές αγωνίας για τους Ελληνες στρατιώτες των δυνάμεων κατοχής του Κόσσοβου και της Βοσνίας και για τους Ελληνες φοιτητές. Οι Γιουγκοσλάβοι μπορούν να πεθαίνουν. Ποιος ενδιαφέρεται γι' αυτούς. Ο Σημίτης, ο Τσοχατζόπουλος, ο Λαλιώτης, έχοντας βουτήξει τα χέρια τους στο αίμα αθώων, επιχειρούν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην εσωκομματική σκακιέρα. Ετσι είναι οι πολιτικοί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Οι εφημερίδες που στηρίζουν και στηρίζονται από το σύστημα αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων για το «σύνδρομο των Βαλκανίων». Ο κόσμος πρέπει να εκτονωθεί για να μη βγει στους δρόμους. Μετά το θέμα θα «πνιγεί». Ετσι έγινε και με το «Σαμίνα», το «Δύστος», τη «Ρικομέξ». Ετσι δουλεύει το σύστημα. Δεν αποκλείεται αύριο να βρεθούν «ειδήμονες» και να προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα πρέπει να ζούμε με τη ραδιενέργεια, όπως θα 'πρέπει να ζούμε με τις τρελές αγελάδες και τελικά να ζούμε με ένα παραγερασμένο κοινωνικό σύστημα που έχει αρχίσει να «τρελαίνεται»... Ισως το περιβάλλον αυτό της φρίκης εμπνεύσει κάποιο νέο συγγραφέα και γράψει για τον ...έρωτα στην εποχή της ραδιενέργειας.
Εν τω μεταξύ τα Βαλκάνια πενθούν. Οι Βαλκάνιοι άνθρωποι μετρούν τους νεκρούς τους, αντικρίζουν τα κατεστραμμένα κτίρια, τις γκρεμισμένες γέφυρες, τον τραγουδισμένο Δούναβη που έχει γίνει... ραδιενεργός. Η κάποτε ειρηνική Βαλκανική έχει γίνει ένα απέραντο μονοπάτι προσφύγων, μεταναστών, λαθρεμπόρων, τυχοδιωκτών. Η ιμπεριαλιστική μπότα έχει πατήσει για τα καλά τα χώματα των κάποτε ειρηνικών ανθρώπων και το αίμα με τη δυστυχία ρέουν άφθονα.
Θα υπάρξει κάποτε λύτρωση απ' όλα αυτά; Σε αντίθεση με τη χριστιανική λύτρωση που αναμένει το θαύμα από τον ουρανό, εμείς οι κομμουνιστές πιστεύουμε, ότι η λύτρωση μπορεί να προέλθει μόνο από τον ίδιο τον άνθρωπο που υποφέρει. Και λύτρωση δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από την κοινωνική επανάσταση, που θα ανοίξει το δρόμο σε μια νέα σοσιαλιστική προοπτική. Για να ανθίσει και πάλι το χαμόγελο στα παιδικά χείλη και να ειρηνεύει ο τρομοκρατημένος και φοβισμένος Βαλκάνιος άνθρωπος, ο οποίος θα πρέπει να γίνει και πάλι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
Feeds
Περίσσευμα κυβερνητικής αναλγησίας
