Κυριακή 18 Φλεβάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 38
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Κλυδωνίζονται επικίνδυνα οι ισορροπίες

Οι συγκρούσεις, που ποτέ δε σταμάτησαν, εντάθηκαν

Associated Press

Οι συγκρούσεις, που ποτέ δε σταμάτησαν, εντάθηκαν
Λίγες, αλλά ιδιαίτερα ενδεικτικές για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, τόσο στο εσωτερικό του Ισραήλ, όσο και στο Παλαιστινιακό, είναι οι εξελίξεις που ακολούθησαν τη σαρωτική επικράτηση του ηγέτη του Λικούντ, του «γερακιού» Αριέλ Σαρόν, στις πρόωρες πρωθυπουργικές εκλογές στο Ισραήλ της 6ης Φεβρουαρίου.

Το θερμόμετρο της έντασης δε χρειάστηκε, παρά μερικά 24ωρα, για να ανέβει και πάλι, μετά από κάποιες εβδομάδες σχετικής ύφεσης, ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους. Με ταχύτατους ρυθμούς, οι σφοδρές συγκρούσεις και οι πολύωρες ανταλλαγές πυρών ακολουθήθηκαν από την επαναφορά στο προσκήνιο των δολοφονιών ακριβείας, με την εκτέλεση διά ελικοπτέρου του Μασούντ Αγιάντ, μέλους της επίλεκτης φρουράς του Γιάσερ Αραφάτ, και ιδρυτικού μέλους της Χεζμπολάχ κατά τον ισραηλινό στρατό. Η πρόσκρουση του λεωφορείου που οδηγούσε ο Παλαιστίνιος Κχαλίλ Αμπού Ολμπέχ σε στάση, έξω από το Τελ Αβίβ, που προκάλεσε το θάνατο 8 Ισραηλινών, εκ των οποίων οι 7 στρατιώτες, ήταν η τελευταία πράξη της κλιμακούμενης όξυνσης.

Ο αυστηρός αποκλεισμός των παλαιστινιακών εδαφών, τόσο σε επίπεδο συνόρων, από ξηράς, θαλάσσης και αέρος, όσο και ανάμεσα στις αυτόνομες πόλεις, ήταν η πρώτη αντίδραση της υπηρεσιακής κυβέρνησης. Εντούτοις, το θέμα δεν έχει λήξει για την ισραηλινή ηγεσία. Ο νικητής Σαρόν απειλεί με «ακόμη σκληρότερα μέτρα». Κάποιοι στρατιωτικοί πιέζουν για στρατιωτική δράση και ανακατάληψη εδαφών, κάποιοι πολιτικοί πιέζουν για «επ' αόριστον» αποκλεισμό. Το τι, πρακτικά, όμως, μπορεί να εφαρμοστεί είναι πολύ διαφορετικό.

Πολιτική αστάθεια

Η πρόταση του Εχούντ Μπαράκ για πλήρη διαχωρισμό Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αρχής γενομένης από τον ηλεκτρικό φράκτη κατά μήκος της συνοριακής γραμμής Δυτικής Οχθης - Ισραήλ, βρήκε πολλούς σύμφωνους. Γεννά, όμως, πλήθος προβλημάτων, με δεδομένη την παραμονή των εποικισμών στην κατεχόμενη παλαιστινιακή γη. Τα σχέδια για υπέργειο και υπόγειο οδικό δίκτυο, αλλά και ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας στους εποικισμούς δεν κρίνονται αρκετά αποτελεσματικά.

Το αδιέξοδο εντείνεται από την αστάθεια και την αβεβαιότητα, που επικρατεί στο ισραηλινό πολιτικό σκηνικό. Οι διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας συνεχίζονται και, σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες, καταλήγουν θετικά. Και σε αυτό το επίπεδο, όμως, εγείρεται σειρά ζητημάτων. Ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του Εργατικού Κόμματος, Εχούντ Μπαράκ, είχε προαναγγείλει την παραίτησή του. Οψίμως, όμως, φαίνεται να επανεξετάζει τη θέση του, καθώς αποδέχτηκε τη θέση του υπουργού Αμυνας στη νέα κυβέρνηση, προκαλώντας οργή μέρους στελεχών του κόμματος.

Στο πρόσωπο του Μπαράκ, μεγάλο κομμάτι του Εργατικού Κόμματος «βλέπει» τα αίτια της πρόσφατης εκλογικής συντριβής και ζητούν έστω «ηθική αποκατάσταση». Πολλά άλλα στελέχη απειλούν με αποχώρηση, σε περίπτωση συγκυβέρνησης. Ακόμα, όμως, και αν το, σπαρασσόμενο από έριδες, Εργατικό Κόμμα διατηρήσει, με κάποιον τρόπο, την ενότητά του, είναι απορίας άξιον τι αξιοπιστία και βιωσιμότητα θα έχει μια κυβέρνηση, που θα συγκροτηθεί από μια κατακερματισμένη Βουλή, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, που θα αναγκαστεί να «ταιριάξει τα αταίριαστα».

Οσο για το «στόχο» της συγκυβέρνησης, δηλαδή τη διαφύλαξη της ενότητας του ισραηλινού λαού, διόλου δε φαίνεται να εκπληρώνεται. Και η προοπτική αυτή αποσαφηνίστηκε και μόνο από το αποτέλεσμα των εκλογών, που απέδειξε το βαθύ χάσμα εντός της ισραηλινής κοινωνίας, με ένα ποσοστό που αγγίζει το 46% να μην προσέρχεται στις κάλπες, απορρίπτοντας και τις δύο κυρίαρχες πολιτικές προτάσεις, ζητώντας με τη διαμαρτυρία του ριζική αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος, του εκλογικού νόμου και πολύ σημαντικότερες θεσμικές αλλαγές.

Προς εκρηκτικό τέλμα

Αν κάτι φαίνεται να προμηνύεται σταθερό, είναι το εκρηκτικό τέλμα, στο οποίο οδεύει η, ήδη, αποτυχούσα «ειρηνευτική διαδικασία». Το Παλαιστινιακό, που μονοπώλησε την προεκλογική εκστρατεία και παρουσιάστηκε ως μείζονα διαφορά ανάμεσα στους δύο αντιπάλους, είναι, τελικά, αυτό που οι δύο επίδοξοι συγκυβερνώντες «βάζουν στον πάγο». Η, μεταξύ τους, προκυβερνητική συμφωνία φέρεται να περιορίζεται στη γενικόλογη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, στη βάση όσων μέτρων έχουν μόνο εγκριθεί από την Κνέσετ, με στόχο την επίτευξη, όχι τελικής, αλλά κάποιας «ενδιάμεσης» συμφωνίας. Οι εποικισμοί παραμένουν ως έχουν, όπως και τα αυτόνομα εδάφη, ουδείς λόγος γίνεται για την Ιερουσαλήμ και για τους Παλαιστινίους πρόσφυγες, και προωθείται η επανέναρξη των συνομιλιών με Συρία και Λίβανο, με γνώμονα τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά κατά την ισραηλινή ερμηνεία.

Ο αραβικός κόσμος συντονίζεται και ο θυμός για τις εξελίξεις, αλλά και για το πρόσωπο, και μόνο, του Σαρόν διογκώνεται απειλητικά. Η Ιντιφάντα βρίσκεται σε εξέλιξη, η οργή στα παλαιστινιακά εδάφη ξεχειλίζει, ο κατάλογος των νεκρών και των τραυματιών μακραίνει και το «τέλμα», στο οποίο προσβλέπει η ισραηλινή ηγεσία, μοιάζει εύθραυστο όσο ποτέ, όπως και οι ρηξικέλευθες ισορροπίες ολόκληρης της περιοχής.


Ελένη Μαυρούλη


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ