-- Εχουμε μια ακόμα απεργία απ' τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, συμμετέχει βεβαίως και το ΠΑΜΕ, αλλά ο κόσμος αναρωτιέται αν φτάνουν οι απεργίες για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα μέτρα;

-- Εάν η απεργία χρησιμοποιείται για να μετατραπεί σε πλυντήριο κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών, βεβαίως δεν φτάνει. Αλλά ακριβώς στις απεργίες αυτές πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της η εργατική τάξη, οι εργάτες του κάθε κλάδου. Εμείς λέμε όλη η Ελλάδα να γίνει μια Χαλυβουργία και το εννοούμε αυτό το πράγμα, δεν εμποδίζει τους εργάτες ενός εργοστασίου, ενός κλάδου να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.

Και εν πάση περιπτώσει εμείς δεν μιλάμε για μια απεργία μέχρι την Κυριακή. 'Η αν θέλετε για μια κινητοποίηση μέχρι τις εκλογές. Εμείς λέμε κάθε μέρα ότι το κίνημα πρέπει να ανασυντάσσεται και αν θέλετε η εμπροσθοφυλακή σήμερα είναι το εργατικό κίνημα και ταυτόχρονα οι σύμμαχοι αυτού του κινήματος, αυτοί που έχουν φτωχομάγαζα και κατατάσσουν τους εαυτούς τους στους επιχειρηματίες, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι άνθρωποι που βρίσκονται στα θρανία, στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ ή στην επαγγελματική εκπαίδευση.

Βεβαίως. Υπάρχει πλειοψηφία σήμερα. Αυτοί οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον λαό είναι μειοψηφία. Αυτό είναι καθαρό. Και είναι μειοψηφία σε όλη την Ευρώπη. Πρέπει λοιπόν αυτή η μειοψηφία να ανατραπεί. Γιατί έχει στα χέρια της την εξουσία. Αυτή είναι η θέση μας. Μια απεργία από μόνη της δεν κάνει και τίποτα, αλλά στο όνομα του ότι αυτή η απεργία δεν μπορεί να δώσει τα πάντα, τότε χάνεται η δυνατότητα της οργανωμένης μαχητικής αντεπίθεσης με όρους ρήξης και ανατροπής. Δεν ξεπλένει πάντως την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ούτε ο Νιαγάρας. Επειδή κάνουν απεργίες.

-- Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό, ειδικά τις τελευταίες μέρες, για τη στάση που θα κρατήσουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες των τριών κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, όσον αφορά τη στάση τους εντός Βουλής. Ποια είναι η εκτίμησή σας;

-- Εμείς καλούμε, εφόσον φτάσει αυτό το εξάμβλωμα στη Βουλή, που θα φτάσει, να καταψηφιστεί. Αλλά την ίδια ώρα βλέπουμε το εξής πράγμα: Βγαίνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και συγκεντρώνουν υπογραφές για να μην γίνουν εκλογές, για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα. Και την ίδια ώρα, λένε, θα ζητήσουν μέτρα για τους φτωχούς. Με κουβέρτες και με ένα πακέτο φρυγανιές δεν εξαγοράζεται ο λαός.

Δεύτερο, ζητάνε λέει να μπει η πειθαρχία. Ετσι λέτε εσείς οι δημοσιογράφοι, ας πούμε ότι όλα όσα έχουμε ακούσει στα δελτία ειδήσεων δεν λένε ψέματα και δεν έχω λόγο να πω ότι το συγκεκριμένο είναι ψέμα. Θέλουνε, λέει, κομματική πειθαρχία για να δικαιολογηθούν στους ψηφοφόρους. Οι βουλευτές της ΝΔ λένε το εξής: Τι θα κάνω εγώ αν ο βουλευτής της ίδιας περιφέρειας καταψηφίσει, εγώ μπορώ να το ψηφίσω; Είναι οι ψήφοι. Και δεν είναι μόνο οι ατομικοί ψήφοι, γιατί ακριβώς από τη μια μεριά τρομοκρατούν το λαό και από την άλλη πάνε να τον ξεγελάσουν.

Λοιπόν τέλειωσε. Ευθύνη έχουν οι πάντες. Και να σας πω, όποιος θέλει να αντισταθεί λεβέντικα φεύγει από το κόμμα και προσχωρεί στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα. Αυτό είναι. Οχι και έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα. Και εν πάση περιπτώσει και μόνο αυτό το κακοπαιγμένο θέατρο που παίξανε και μόνο οι τσακωμοί που κάνουν, ποιος έσωσε; Ποιος έσωσε; Οι συντάξεις σώθηκαν; Τα επικουρικά σώθηκαν; Τίποτα δεν σώθηκε. Κοροϊδία. Και βγαίνουν με λυπημένο ύφος ότι κάνουν παρτιζάνικο στο Μαξίμου. Τα παρτιζάνικα δεν γίνονται στο Μαξίμου. Από τη στιγμή που πας, έχεις τελειώσει. Ούτε τα παρτιζάνικα γίνονται τώρα με τις φωνές μέσα στη Βουλή. Το παρτιζάνικο είναι στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο απέναντι στον εργοδότη. Οχι με τα φλας».