Στον αέρα τινάζονται οι εργασιακές σχέσεις στις πρώην ΔΕΚΟ και τις τράπεζες, όπου το Δημόσιο διατηρεί ακόμα ισχυρή συμμετοχή. Στο προσχέδιο του μνημονίου, προβλέπεται σαφώς η ανατροπή των Κανονισμών Προσωπικού, οι οποίοι ενσωματώνουν τις Συλλογικές Συμβάσεις που υπογράφηκαν στο παρελθόν.

Αυτό απλά σημαίνει ότι αίρεται όλο το πλέγμα των προστατευτικών διατάξεων, που κατοχύρωναν τις θέσεις προσωπικού. Στο εξής, οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αυτές, θα απολύονται, σύμφωνα με τα ισχύοντα στον ιδιωτικό τομέα. Προβλέπεται επίσης η κατάργηση των ωριμάνσεων (αύξηση αποδοχών ανά τριετία), οι παροχές σε είδος (φτηνά τιμολόγια στους εργαζόμενους σε αυτές κ.λπ.).

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί και ως η τελευταία πράξη του δράματος, καθώς είχαν προηγηθεί ο πρώτος νόμος για τις ΔΕΚΟ (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ 1996) και ο δεύτερος (κυβέρνηση ΝΔ 2005). Πρόκειται για τους δύο νόμους, που λειτούργησαν σαν τον πολιορκητικό κριό ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ, οι οποίες πρώτα μετατράπηκαν σε μετοχικές εταιρείες και στη συνέχεια πωλήθηκαν κομμάτι - κομμάτι στο ιδιωτικό κεφάλαιο, μέσω του χρηματιστηρίου.