Στον Κάρολο Ντίκενς είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» του «902 Αριστερά στα FM»

Τα μυθιστορήματα του είναι τα μυθιστορήματα των φτωχών και των κατατρεγμένων, η καρδιά της επανάστασης θα χτυπήσει δυνατά στην «Ιστορία δύο πόλεων», ενώ από τον «Ολιβερ Τουίστ» έως τον «Ζοφερό Οίκο» ο συγγραφέας δεν έπαψε ποτέ να ρίχνει το ανάθεμα στη βικτωριανή οικονομία και στους βικτωριανούς θεσμούς.

Ο Κάρολος Ντίκενς γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1812 και ήταν γιος δημόσιου υπαλλήλου που τα χρέη του οδήγησαν στη φυλακή τον ίδιο και ανάγκασαν το μικρό Κάρολο, βαθιά πληγωμένο από το γεγονός, να διακόψει το σχολείο και να πιάσει δουλειά σε εργοστάσιο βερνικιών.

Μια απροσδόκητη κληρονομιά, απάλλαξε τον πατέρα του από τη φυλακή και τον ίδιο από το εργοστάσιο, οδηγώντας τον στη συνέχεια σε ένα δικηγορικό γραφείο και κατόπιν στη δημοσιογραφία, όπου εξελίχθηκε σε έναν από τους ικανότερους και ταχύτερους ανταποκριτές.

Στον ελεύθερο χρόνο του έγραφε διηγήματα, σκιαγραφώντας πρόσωπα που συναντούσε στο δρόμο. Ο Ντίκενς έγραφε τα μυθιστορήματά του σε συνέχειες, αρχικά σε περιοδικά και κατ' αυτόν τον τρόπο η γραφή του απέκτησε ένα συγκεκριμένο ρυθμό με το αναγνωστικό κοινό να περιμένει με αγωνία την συνέχεια.

Το πρώτο του έργο, με τίτλο «Σκιαγραφήματα του Μποζ», τυπώθηκε το 1836. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν τα «Χαρτιά του Πίκγουικ», που έγιναν ανάρπαστα από το αναγνωστικό κοινό και μετά εκδόθηκε ο «Ολιβερ Τουίστ», εμπνευσμένος από όσα είχε δει και γνωρίσει ο Ντίκενς στις περιοδείες του ως ανταποκριτής εφημερίδος.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων αυτών επιτυχιών του, ο Ντίκενς είχε παντρευτεί την Αικατερίνη Χόγκαρθ και η οικογένειά του μεγάλωσε με γοργό ρυθμό καθώς απέκτησε εννέα παιδιά. Ο «Δαβίδ Κόπερφιλντ» (1849-1850) είναι σχεδόν η αυτοβιογραφία του Ντίκενς. Το 1860-1861 εξέδωσε σε σειρές τις «Μεγάλες Προσδοκίες».

Ο Κάρολος Ντίκενς «έφυγε» το 1870 και αναπαύθηκε στην «Γωνιά των Ποιητών» στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ.