Οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλία δείχνουν ότι η αγωνιζόμενη αγροτιά έχει κατανοήσει πως:

• Για τα συσσωρευμένα κι οξυμένα προβλήματα του αγροτικού κόσμου ευθύνεται η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
• Για να μπορέσει να μείνει ο αγρότης στο χωριό του και ν' αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία είναι ανάγκη ν' ανατραπεί αυτή η αντιαγροτική πολιτική και να εφαρμοστεί μια άλλη, φιλοαγροτική πολιτική από μια άλλη, φιλολαϊκή κυβέρνηση.
• Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζεται επιμονή και υπομονή, καλή οργάνωση και συντονισμός του αγώνα, συμμετοχή σ' αυτόν όλων των αγροτών, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων και ενεργός συμπαράσταση των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού.

Οι Θεσσαλοί αγρότες έχουν κατανοήσει ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως ποιανού κόμματος είναι, από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις πολυεθνικές τροφίμων, τους εμπορομεσάζοντες του εσωτερικού και του εξωτερικού, έχουν επεξεργαστεί και εφαρμόζουν μέτρα και πολιτικές, με τις οποίες από τη μια εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα και από την άλλη οδηγούν στη φτώχεια, στη χρεοκοπία και στο ξεκλήρισμα χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες της χώρας μας. Ακόμα πιο βλαβερή είναι η προοπτική που τους επιφυλάσσεται με τις πολιτικές στα πλαίσια της «Ατζέντας 2000», της νέας συμφωνίας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) και των αναθεωρήσεων της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) για τα αγροτικά προϊόντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στόχος όλων αυτών των πολιτικών είναι η, μέσω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων επιχειρηματιών κι επιχειρήσεων, των νεοτσιφλικάδων της εποχής μας. Αν αυτός ο στόχος επιτευχθεί, οι αγρότες γνωρίζουν ότι θα χάσουν τα χωράφια τους και θα μετατραπούν σε εργάτες γης, σε κολίγους χωρίς δικαιώματα.

Εχουν αντιληφθεί το βαθύτερο νόημα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, το «πού το πάνε» η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι αγρότες, καθώς νιώθουν στο «πετσί» τους τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής. Ν' αναφέρουμε λίγα, αλλά χαρακτηριστικά, στοιχεία:

• Τα τελευταία πέντε χρόνια (1995-1999) οι βαμβακοπαραγωγοί του Νομού Καρδίτσας έχασαν πάνω από 98 δισεκατομμύρια δραχμές, αναγκαζόμενοι να πληρώσουν τα βαριά πρόστιμα συνυπευθυνότητας, ενώ τα δυο τελευταία χρόνια οι σιτοπαραγωγοί του νομού πλήρωσαν πρόστιμο συνυπευθυνότητας για την υπέρβαση του στρεμματικού πλαφόν στην καλλιέργεια, 3.500 και 6.500 δραχμές για κάθε στρέμμα.
• Η πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων αγροτών της Θεσσαλίας είναι καταχρεωμένοι στην Αγροτική Τράπεζα λόγω της τοκογλυφικής πολιτικής της με τα πολύ υψηλά επιτόκια δανεισμού, τους τόκους υπερημερίας και τα πανωτόκια και πολλοί απ' αυτούς κινδυνεύουν άμεσα να χάσουν τα χωράφια και τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς της ΑΤΕ.
• Πάνω από το 40% των Θεσσαλών αγροτών είναι αυτή τη στιγμή χωρίς ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν το «χαράτσι» της εισφοράς για ασφάλιση στον ΟΓΑ.
• Χιλιάδες παραγωγοί - ειδικά στη Λάρισα, αλλά και στην Καρδίτσα - έχασαν σοβαρό μέρος του εισοδήματός τους λόγω των καταστροφών στις καλλιέργειές τους από την περσινή ξηρασία κι αναμένεται να χάσουν κι άλλο, αφού το πρόβλημα της λειψυδρίας στην περιοχή συνεχώς οξύνεται και κανένα μέτρο για την ουσιαστική και μακροπρόθεσμη επίλυσή του δε λαμβάνει η κυβέρνηση.

Αυτά τα προβλήματα - κι άλλα πολλά, βεβαίως - είναι που εξαναγκάζουν τους αγρότες να βγαίνουν στους δρόμους, παλεύοντας για την επιβίωσή τους. Ολοι αναγνωρίζουν ότι ο αγώνας τους είναι δίκαιος και κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να παραγνωρίσει πως το ξερίζωμα του αγρότη από το χωριό του θα μεγαλώσει την ανεργία και θα δημιουργήσει πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα στις πόλεις. Επομένως, η επιτυχής έκβαση του αγώνα της αγροτιάς μόνο όφελος για το λαό μας και την Ελλάδα θα έχει...