Κυριακή 29 Γενάρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ - ΤΡΟΪΚΑ
Ετοιμάζουν σφαγείο για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες

Στα κρεματόρια της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων ρίχνουν την εργατική τάξη της χώρας μας η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, τρόικα και εργοδότες. Οι λεγόμενες διαπραγματεύσεις του υπουργείου Εργασίας με την τρόικα και ο παράλληλος «διάλογος» των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ) με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι ο προθάλαμος του σφαγείου που ετοιμάζουν για όλους τους εργαζόμενους. Οι συναντήσεις της προηγούμενης βδομάδας και ειδικότερα η προχτεσινή και χτεσινή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας με την τρόικα αποκαλύπτουν το μέγεθος του ολέθρου που ετοιμάζουν σε βάρος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Ολα όσα έχουν πάρει πίσω από τους εργαζόμενους το τελευταίο διάστημα, αλλά και όσα σχεδιάζουν για να δώσουν τη χαριστική βολή, είναι κατακτήσεις που κερδήθηκαν με σκληρούς ταξικούς αγώνες και αίμα. Με τέτοιους αγώνες επιβάλλεται η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να βάλουν εμπόδια και να αποτρέψουν τα βάρβαρα μέτρα με κλιμάκωση του αγώνα. Παρότι συγκυβέρνηση, τρόικα, εργοδοτικές οργανώσεις βιάζονται να πάρουν αντεργατικά μέτρα, βρίσκουν μπροστά τους σημαντικές δυσκολίες, έχουν το φόβο του εργατικού - λαϊκού κινήματος και αυτοί οι φόβοι πρέπει να γίνουν ο χειρότερος εφιάλτης τους.

Κυβέρνηση, τρόικα και «κοινωνικοί εταίροι» από κοινού μεθοδεύουν και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν:

  • Κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αυτό σημαίνει καμιά αύξηση από εδώ και πέρα στον κατώτατο μισθό (σήμερα μεικτός στα 751 ευρώ ) και στα ημερομίσθια, κατάργηση των ωριμάνσεων (τριετιών, επιδομάτων) αλλά και μείωση του κατώτατου μισθού στα επίπεδα όχι μόνο της Πορτογαλίας και της Ισπανίας αλλά και των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης...
  • Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, που αυτόματα θα μειώσει το εργατικό εισόδημα κατά 15%.
  • Κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Νομοθετική παρέμβαση με την οποία κάθε κλαδική και ομοιοεπαγγελματική σύμβαση που λήγει, οι όροι και οι συνθήκες που περιλαμβάνονται σε αυτή παύουν αυτόματα να ισχύουν, δεν διατηρούνται ούτε σε ατομικό επίπεδο όπως προβλέπει ο νόμος 1876/1990. Ετσι, το νόμιμο όριο που «δεσμεύει» πλέον τον εργοδότη θα είναι η εκάστοτε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που και αυτή όμως θα είναι πολύ κάτω από τα σημερινά επίπεδα. Στην πράξη, ανοίγει ο δρόμος για τη γενίκευση των ατομικών συμβάσεων και των «νέων επιχειρησιακών» και εδώ φαίνεται η σκοπιμότητα του νέου εργαλείου που έδωσε με τη νομοθέτησή τους η κυβέρνηση στα χέρια των εργοδοτών. Η παρέμβαση αυτή μετατρέπει σε ζούγκλα τους χώρους εργασίας, συντρίβει όχι μόνο το εργατικό εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο της εργατικής - λαϊκής οικογένειας αλλά και γυρίζει το ρολόι της Ιστορίας πίσω στο 19ο αιώνα, στην ανυπαρξία κάθε συλλογικής προστασίας των εργαζομένων. Σηματοδοτεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση στην ίδια την οργάνωση της εργατικής τάξης, στα συνδικάτα.
Στρατηγική επιδίωξη η κατάργηση των συμβάσεων

Θυμίζουμε ότι η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και των κρίσιμων διατάξεων που τις διέπουν περιεχόταν σε έγγραφο που βρισκόταν στο τραπέζι των «κοινωνικών εταίρων» στην πρώτη συνάντησή τους, την οποία παρεμπόδισε το ΠΑΜΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αρνιόταν ότι παζαρεύονται οι κλαδικές συμβάσεις. Τώρα αποδεικνύεται ότι η κατάργηση των κλαδικών και το χτύπημα όλων των συμβάσεων αποτελεί στρατηγική επιδίωξη όλων όσοι μετέχουν στις άθλιες μεθοδεύσεις που τις ονομάζουν «διαπραγματεύσεις».

  • Ανατροπή των κανονισμών εργασίας σε πρώην ΔΕΚΟ και τράπεζες, κατάργηση και εδώ των κλαδικών τους συμβάσεων, των όρων εργασίας και αμοιβής που προβλέπονται σε αυτές.
  • Νέα παρέμβαση και στη λειτουργία της διαιτησίας (ΟΜΕΔ) προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας, έτσι ώστε η προσφυγή σε αυτόν να μην μπορεί να γίνει από τα συνδικάτα αν δεν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της εργοδοτικής πλευράς.
  • Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, απαλλαγή δηλαδή των εργοδοτών από εισφορές τουλάχιστον 10%, που μεταφράζεται σε επιπλέον 2 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στα ταμεία τους τα οποία βέβαια θα λείψουν από το ΙΚΑ, δηλαδή από τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα επιδόματα.
  • Μείωση των επικουρικών κατά 15% μεσοσταθμικά με μειώσεις και μέχρι 25% στα Ταμεία που εμφανίζουν ελλείμματα, «ενοποίηση» σε ένα των 5 μεγάλων επικουρικών και χρηματοδότησή του μέσα από τα αποθεματικά που έχουν ορισμένα απ' αυτά. Στόχος, με το νέο ασφαλιστικό νόμο για την επικουρική ασφάλιση, κανένα Ταμείο να μη δίνει ποσοστό αναπλήρωσης μεγαλύτερο από το 20% του συντάξιμου μισθού.

Ο ίδιος ο ΣΕΒ, από τη συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων» με τη ΓΣΕΕ, είχε δώσει δείγμα των αξιώσεων που έχει. Ετσι, μεταξύ άλλων, στις θέσεις που δημοσιοποίησε απαιτούσε την «εφαρμογή προγραμμάτων ΕΣΠΑ για πέμπτη ημέρα εργασίας αφιερωμένη στην κατάρτιση». Η κομψή αυτή διατύπωση, «ημέρα αφιερωμένη στην κατάρτιση», όπως οι πιστοί στη λατρεία του θεού τους, σημαίνει μέρα αφιερωμένη εξολοκλήρου στους καπιταλιστές. Δηλαδή, υπό την κάλυψη της «κατάρτισης» οι εργάτες θα δουλεύουν κανονικά και την πέμπτη μέρα, αλλά ο εργοδότης θα πληρώνει μόνο 4. Το μισθό του ο εργάτης τη μέρα αυτή θα τον παίρνει μέσω του ΕΣΠΑ, δηλαδή μέσω κονδυλίων τα οποία στο τέλος τέλος προέρχονται από την κρατική φορολογία.

Επιπλέον, ζητούσαν νέα φορολογικά κίνητρα για όσους «αυξάνουν τις θέσεις εργασίας» ισόποσα με το ύψος του επιδόματος ανεργίας. Δηλαδή, για κάθε νέα πρόσληψη, ο ΣΕΒ ζητάει το ποσό των 453 ευρώ το μήνα, το οποίο θα εκπίπτει από τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων. Που σημαίνει για κάθε θέση εργασίας οι βιομήχανοι ζητούν να χρηματοδοτούνται με το ποσό των 6.300 ευρώ, πέραν των άλλων φοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων που απολαμβάνουν. Με μια κουβέντα, φτάσαμε στο σημείο οι καπιταλιστές να ζητούν να τους πληρώνουμε για να τους συμφέρει να κρατάνε ανοιχτές τις επιχειρήσεις. Αυτές τις αξιώσεις κάθεται και συζητά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και υποστηρίζει ότι έτσι προασπίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Συνεχίζονται οι εκβιασμοί

Μαζί με την απροκάλυπτη επίθεση, όπως ήταν αναμενόμενο, το μαύρο μέτωπο της αντίδρασης ανέσυρε και πάλι το όπλο των εκβιασμών. Ετσι ευθέως συνδέουν τη νέα δανειακή σύμβαση με τη νομοθέτηση και την εφαρμογή όλου αυτού του άθλιου τερατουργήματος, όπως ακριβώς έκαναν πριν δυο χρόνια με το «μνημόνιο 1», όπως ξαναέκαναν με το «μεσοπρόθεσμο». Ομως, όπως και τότε έτσι και τώρα γίνεται φανερό ότι οι εκβιασμοί αυτοί καμιά σχέση δεν έχουν με τη δανειακή σύμβαση, ούτε, πολύ περισσότερο, με την «αντιμετώπιση της ύφεσης». Ο στόχος της είναι ξεκάθαρος: Ολοκληρωτικός εξανδραποδισμός της εργατικής τάξης για να σωθεί το κεφάλαιο.

Συντριβή των μισθών και μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, πλήρης κατάργηση κάθε προστασίας του εργάτη, για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Και σε αυτή την αθλιότητα συμμετέχει με πλήρη συνείδηση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πότε ανακαλύπτοντας υψηλό «μη μισθολογικό κόστος» στους εργάτες, πότε συμπάσχοντας με τους εργοδότες για τη χαμένη «ανταγωνιστικότητα» που πρέπει να αναπληρωθεί, από το αίμα όμως των εργατών.

Οι εξελίξεις αυτές δεν επιβεβαιώνουν μόνο τις καταγγελίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, και ταυτόχρονα τον καταστροφικό ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Κάνουν επιτακτική την ανάγκη για άμεση και πανεργατική απάντηση. Μόνο οι εργάτες και οι εργάτριες με τον αγώνα τους μπορούν να σταματήσουν τη λαίλαπα. Μόνο ο αγώνας που θα αντιπαλεύει στην πράξη τους αντεργατικούς σχεδιασμούς, θα καταδικάζει την πολιτική που υπηρετεί τις αξιώσεις του κεφαλαίου, που θα διεκδικεί εδώ και τώρα μισθούς και συμβάσεις που θα καλύπτουν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας μπορεί να δώσει διέξοδο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Κάθε υποχώρηση, κάθε δισταγμός, κάθε συμβιβασμός στο όνομα του μικρότερου κακού, οδηγεί με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς εκεί που το κεφάλαιο επιδιώκει να ρίξει ολόκληρη την εργατική τάξη: Στον εργασιακό μεσαίωνα.


Γ. ΖΑΧ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ