Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και ό,τι απορρέει από αυτά, όπως οι ενεργειακοί πόροι - εξακριβωμένοι και υποθετικοί - μπαίνουν σαν υποθήκη στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Με στόχο την αναβάθμιση της ντόπιας αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς κλιμακώνεται επικίνδυνα, αυξάνοντας τις πιθανότητες ο λαός να γίνει θύτης και θύμα στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και διευθετήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.

Στο πλαίσιο αυτό:

• Εντείνεται η αποκαλούμενη στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ, όπως έδειξε η επίσκεψη στην Αθήνα του υπουργού Αμυνας και αντιπροέδρου της κυβέρνησης του Ισραήλ Ε. Μπαράκ.
• Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις ενσωματώνονται πλήρως στα νέα επιθετικά δόγματα και τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών επιτελείων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, την ίδια ώρα που με τις πλάτες της λυκοσυμμαχίας, τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα αμφισβητούνται συστηματικά από την Τουρκία.
• Η ελληνική κυβέρνηση βάζει στο τραπέζι για λεία προς διανομή, ανάμεσα στα πολυεθνικά μονοπώλια, τους ενεργειακούς πόρους που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Μάλιστα, αυτό το ονομάζει «αξιοποίηση» των πλουτοπαραγωγικών πηγών και «ανάπτυξη».

Η επίσκεψη, τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα, του υπουργού Αμυνας και αντιπροέδρου της κυβέρνησης του Ισραήλ Ε. Μπαράκ, χτύπησε ακόμα πιο έντονα το καμπανάκι του κινδύνου για όσα σηματοδοτεί η εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας με το επιθετικό κράτος του Ισραήλ.

Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, όπου το ενδεχόμενο για μια απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία είναι ανοιχτό και τα σύννεφα πυκνώνουν πάνω από το Ιράν, η αποκαλούμενη «στρατηγική συνεργασία» Ελλάδας - Ισραήλ αποκτά συγκεκριμένο περιεχόμενο. Σημαίνει άμεση εμπλοκή της Ελλάδας στις νέες πολεμικές προετοιμασίες και απειλές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά του Ιράν και της Συρίας, καθώς και βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η ελληνική εμπλοκή έχει και συγκεκριμένο επιχειρησιακό χαρακτήρα, όπως αυτός αποτυπώνεται στις συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ. Περιλαμβάνει συνεργασία των Πολεμικών Αεροποριών και των Πολεμικών Ναυτικών των δύο χωρών, τόσο σε επίπεδο ασκήσεων και εκπαίδευσης, όσο και στον τομέα της ανταλλαγής πληροφοριών, σε συνδυασμό με αμοιβαίες μετασταθμεύσεις μαχητικών αεροσκαφών σε πολεμικά αεροδρόμια και ελλιμενισμούς πολεμικών πλοίων σε λιμάνια της Ελλάδας και του Ισραήλ.

Δεν είναι τυχαίο πως ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, μίλησε για «επιλογή και δέσμευση να εμβαθύνουμε τη συμμαχία και τη συνεργασία μας με το Ισραήλ, στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής για τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο». Μια αναφορά που παραπέμπει ευθέως στο ΝΑΤΟικό σχέδιο περί «νέας Μέσης Ανατολής», που έχει ήδη αρχίσει να ξετυλίγεται με τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» στη βόρεια Αφρική και τις διαφαινόμενες εξελίξεις σε Συρία και Ιράν.

Η αναφορά του Ελληνα υπουργού Αμυνας ότι η συνεργασία αυτή Ελλάδας - Ισραήλ θα «δημιουργήσει νέες πηγές πλούτου για τους δύο λαούς μας» δείχνει ότι σε μια περίοδο που στην περιοχή μας μεγαλώνει η στρατιωτική παρουσία ανταγωνιστριών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία κ.λπ.), που διεκδικούν μερίδιο από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει τη βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στους γενικότερους ανταγωνισμούς, βάζοντας στο τραπέζι και τους ενεργειακούς πόρους που βρίσκονται στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

Αυτό, μάλιστα, χωρίς καν να έχουν οριστεί και κατοχυρωθεί αυτά τα δικαιώματα, με την κήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ - υφαλοκρηπίδας, στρώνοντας έτσι το έδαφος για κάθε είδους παζάρια, με αντικείμενο τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Ενδεικτικό του που πόσο περιπλέκεται η κατάσταση και των κινδύνων που ελλοχεύουν, είναι ότι τις προηγούμενες μέρες η Αίγυπτος κάλεσε την Κύπρο και την Τουρκία σε διαβουλεύσεις για τον καθορισμό της μεταξύ τους ΑΟΖ, παρακάμπτοντας επιδεικτικά την Ελλάδα και αμφισβητώντας ευθέως την ΑΟΖ του Καστελόριζου, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ αποκλείει την επαφή της ΑΟΖ της Αιγύπτου με την ΑΟΖ της Τουρκίας. Αυτό, την ίδια ώρα που τουρκικό ελικόπτερο πετούσε προκλητικά πάνω από τη Ρω, τη νησίδα στα δυτικά του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου, εγγράφοντας έτσι υποθήκες ντε φάκτο αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αξίζει να αναφερθεί πως η ΑΟΖ του Καστελόριζου, σε πλήρη ανάπτυξη, με βάση την αρχή της μέσης απόστασης που καθιερώνει το Δίκαιο της Θάλασσας ως όριο για θάλασσες κάτω των 400 ν. μιλίων, καλύπτει ένα θαλάσσιο χώρο έκτασης περίπου όσο η Πελοπόννησος και είναι ο «κρίκος» που ενώνει την Ελληνική με την Κυπριακή, καθώς και με την Αιγυπτιακή ΑΟΖ. Μάλιστα, πρόκειται για μια περιοχή που εικάζεται ότι διαθέτει σημαντικά ενεργειακά αποθέματα.

Στον ίδιο καμβά, αποτυπώνεται και η ενσωμάτωση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα ανέλαβε ήδη, μέσω του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου της Θεσσαλονίκης (NDC-GR), τη διοίκηση της δύναμης ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ (NRF), ενώ έχουν ξεκινήσει από το Δεκέμβρη του 2011 οι διαδικασίες για «στρατολόγηση» επί πληρωμή, 24 εμπορικών πλοίων που μεταφέρουν πολεμικά εφόδια από Θεσσαλονίκη και Καβάλα στην ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου, ενόψει εξελίξεων που διαφαίνονται για το επόμενο διάστημα.

Το γεγονός ότι οι Ελληνες εφοπλιστές ετοιμάζονται να κάνουν μπίζνες πολέμου με το ΝΑΤΟ, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων ναυτεργατών και μετατρέποντάς τους έμμεσα σε θύτες άλλων λαών, δείχνει ότι το κεφάλαιο είναι αδίστακτο στη δίψα του για κέρδη και πως οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι η άλλη όψη της ίδιας ταξικής πολιτικής για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Το βάθος της ελληνικής εμπλοκής αλλά και των κινδύνων αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι η Ελλάδα, με τη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου στη Θεσσαλονίκη, που ψήφισαν το 2008 ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., αναλαμβάνει, όπως σαφώς αναφέρεται στο σχετικό «μνημόνιο κατανόησης», την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ, για τις ανάγκες και τους σκοπούς των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, εκθέτοντας έτσι τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή σε ανυπολόγιστους κινδύνους.

Η απειλή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, καθώς όλα αυτά τα σχέδια συνδέονται με τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» που στήνουν στην Ευρώπη οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, στην οποία η Ελλάδα έχει δηλώσει συμμετοχή με την προσφορά για ένταξη σε αυτήν των αντιβαλλιστικών - αντιαεροπορικών συστημάτων «Πάτριοτ», όπως έχει διαθέσει και την ελληνική επικράτεια και τον θαλάσσιο χώρο για την ανάπτυξη του συστήματος.

Ολες οι παραπάνω εξελίξεις σημειώνονται σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη περίοδο, την ώρα που νέα σύννεφα πολέμου και εστίες έντασης αναζωπυρώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα το κάλεσμα του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να βγουν στο προσκήνιο και να διεκδικήσουν:

Αμεση παύση της λειτουργίας του πρώην Γ' Σώματος Στρατού σαν στρατηγείο της χερσαίας δύναμης ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη, επιστροφή όλων των Ελλήνων στρατιωτικών και αστυνομικών που συμμετέχουν σε εκστρατευτικά Σώματα και δήθεν «ειρηνευτικές αποστολές», απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, καμία συμμετοχή σε στρατιωτικές επεμβάσεις.

Να οργανώσει ο λαός τη δική του ισχυρή συμμαχία και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να αντισταθεί αποφασιστικά στη βαρβαρότητα, στα σχέδια του ΝΑΤΟ, της ντόπιας αστικής τάξης και της κυβέρνησης, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.