Πάντως, μιλώντας στον «Ρ» εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο επισημαίνουν ότι είναι πάγια η τακτική της διοίκησης να ενοχοποιεί τους ίδιους, όταν είναι γνωστό πως τα έργα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης του σιδηρόδρομου για τα οποία έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια ευρώ, βρίσκονται εκτός λειτουργίας. Ετσι, αναγκαστικά η ρύθμιση της διέλευσης των συρμών γίνεται με τους παραδοσιακούς τρόπους - τηλεγραφήματα, σινιάλα - από τις εποχές δηλαδή που το μεταφορικό έργο ήταν κατά πολύ μικρότερο από το σημερινό, όπως μικρότερες ήταν και οι ταχύτητες που ανέπτυσσαν οι συρμοί. Σοβαρές ενστάσεις έχουν ακόμη και για την συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου, αφού πολλοί επισημαίνουν ότι είναι τουλάχιστον πλημμελής, καθώς κυβέρνηση και διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ επιζητούν μόνον την επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, με όποιο κόστος.
Από την άλλη η κατάσταση που επικρατεί στο σιδηροδρομικό δίκτυο δεν επιτρέπει την πλήρη εκμετάλλευσή του, είτε στις επιβατικές είτε στις εμπορευματικές μεταφορές, με αποτέλεσμα να εκτελούνται πολύ λιγότερα δρομολόγια απ' όσα θα μπορούσαν, με αποτέλεσμα να χάνονται έσοδα, που πάλι θα γίνει προσπάθεια να ανακτηθούν μέσω περικοπών λειτουργικών εξόδων. Μισθών εργαζομένων, έξοδα συντήρησης δικτύου, όλα εκείνα δηλαδή που συνθέτουν την ασφάλεια των μεταφορών.
Πρόκειται για το αδιέξοδο της εφαρμοζόμενης πολιτικής και στις σιδηροδρομικές μεταφορές η οποία χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν στην ασφάλεια του επιβατικού κοινού, οδεύει ολοταχώς προς την πλήρη απαξίωση του σιδηροδρόμου με φανερό στόχο την διάλυση για πιο εύκολη παράδοση στους ιδιώτες.