Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο που προβλέπει την παρουσία ένοπλων «ράμπο» στα εμπορικά πλοία, πρόσχημα είναι οι πειρατικές επιθέσεις που δέχονται εμπορικά πλοία στη θαλάσσια περιοχή της Σομαλίας, στον κόλπο του Αντεν. Ομως, στην ουσία ικανοποιεί αξίωση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, καθώς εξασφαλίζει την παραπέρα ένταση της άγριας εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και μάλιστα με την επιβολή ένοπλης βίας, χώρια το μερίδιό του από την έμμεση συμμετοχή στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που φουντώνουν, με θύματα τους λαούς και τους ναυτεργάτες.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ το αρχικό κείμενο του νομοσχεδίου προέβλεπε την παρουσία έξι ενόπλων «ράμπο» στα πλοία, στο κείμενο που δημοσιοποιήθηκε χτες δεν αναφέρεται πλέον αριθμός. Επιπλέον, ενώ στο αρχικό κείμενο σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις τόσο για τους ένοπλους φρουρούς που παραβιάζουν τα καθήκοντά τους, ή τις εταιρείες και τους πλοιοκτήτες που επιβιβάζουν φρουρούς χωρίς σχετική άδεια, η ποινή ήταν μέχρι τρία χρόνια φυλάκιση, στο χτεσινό κείμενο οι κυρώσεις είναι «ποινή φυλάκισης μέχρι εννέα (9) μηνών ή χρηματική ποινή».

Πλήθος ερωτημάτων προκαλούν τα άρθρα 10 και 11 του νομοσχεδίου καθώς περιέχουν διατάξεις με τις οποίες «ξεσκονίζεται» το θεσμικό πλαίσιο του 1929 για επιτάξεις πλοίων, βιομηχανιών, ναυπηγείων και προσαρμόζεται στις σημερινές διοικητικές δομές. Η προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου των επιτάξεων στα «νέα δεδομένα» αξίζει να σημειωθεί ότι έρχεται λίγες μέρες μετά την επιστολή που έστειλε η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών προς τα μέλη της, ενημερώνοντας για τη ναύλωση 24 εμπορικών πλοίων για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο για την άρση του καμποτάζ, τον θαλάσσιο τουρισμό και τα σκάφη αναψυχής, η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου έρχεται να προσφέρει νέα προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, επιβάλλοντας τον εργασιακό μεσαίωνα στα επιβατηγά πλοία. Ειδικά στους εφοπλιστές των τουριστικών πλοίων αναψυχής, για να τους εξασφαλίσει καθεστώς πλήρους ασυδοσίας, φτάνει να θέσει σε άμεσο κίνδυνο την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Πιο ειδικά, για την άρση του καμποτάζ, για τα κρουαζιερόπλοια των πολυεθνικών που καταπλέουν στο λιμάνι του Πειραιά, βγάζει από τη μέση ακόμα και αυτή τη γελοιότητα - που περιείχε ο νόμος που ψηφίστηκε πέρσι για την άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα και δεν έμεινε στα πλοία ούτε ρουθούνι από ναυτεργάτες με δικαιώματα - περί σύμβασης που θα έπρεπε να υπογράφουν οι εταιρείες των κρουαζιερόπλοιων με το ελληνικό Δημόσιο. Η σύμβαση προέβλεπε για τις εταιρείες την καταβολή του ποσού των 3,95 ευρώ ανά επιβάτη.

Επίσης, με την ύπουλη διάταξη ότι «ο ΥΠΑΑΝ μπορεί, για την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών, να αναθέτει απευθείας με την υπογραφή σύμβασης ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας, χωρίς την τήρηση διαγωνιστικής διαδικασίας και κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη, τη διενέργεια δρομολογίων σε πλοιοκτήτη πλοίου που πληροί τις προβλεπόμενες από το νόμο προϋποθέσεις, έναντι μισθώματος», χωρίς πουθενά να ορίζει την υποχρέωση των εφοπλιστών στην εφαρμογή του ΠΔ 177/74 που αφορά τις οργανικές συνθέσεις των ακτοπλοϊκών πλοίων και την ασφάλιση των ναυτεργατών, τινάζει στον αέρα το καμποτάζ και στην ακτοπλοΐα.