Μπορεί να... «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» (δήθεν) για την επιβίωση των γιατρών και των φαρμακοποιών, αλλά όταν μπαίνει το ζήτημα του συντονισμού τους με όλο το λαό για να μπει φρένο στη λαίλαπα, κάνουν πως δεν ακούν. Ο λόγος για τις ηγεσίες των ιατρικών και των φαρμακευτικών συλλόγων, στα όργανα των οποίων η ΔΗΠΑΚ έθεσε θέμα συμμετοχής στις κινητοποιήσεις που γίνονται στις 17 Γενάρη έτσι ώστε τα λαϊκά στρώματα να ξεσηκωθούν συντονισμένα ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια. Στο μεν Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο δεν έγινε καν συζήτηση πάνω στην πρόταση αυτή. Στους δε φαρμακευτικούς συλλόγους Αθήνας και Πειραιά η πρόταση καταψηφίστηκε (όπως και η πραγματοποίηση κάθε άλλης απεργίας). Αν αυτές οι ηγεσίες θέλουν όντως να παλέψουν για να λυθούν τα αδιέξοδα γιατρών και φαρμακοποιών, γιατί δε συντονίζονται μαζί με όλους όσους χτυπιούνται από την πολιτική που παραδίδει Υγεία και Φάρμακο στον έλεγχο των επιχειρήσεων;

Με τη στάση τους επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά ότι θέλουν να εγκλωβίζουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των αυτοαπασχολούμενων του κλάδου σε συντεχνιακές κινητοποιήσεις και αντιλήψεις. Αλλωστε είναι οι ίδιες ηγεσίες που κάνουν κινητοποιήσεις για τις χαμηλές αμοιβές των συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ γιατρών, αλλά όχι για να πάψει κάθε επιχειρηματική δράση στην Υγεία και να απορροφηθούν (και) οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί σε ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας διασφαλίζοντας εργασία με πλήρη δικαιώματα και όρους που θα τους επιτρέπουν με αξιοπρέπεια να επιτελούν το επιστημονικό τους έργο. Φωνάζουν για να πληρωθούν τα χρέη των φαρμακοποιών, αλλά δε στρέφονται ενάντια στην πολιτική που θέλει το φάρμακο εμπόρευμα προσφέροντας πλούτη στα μονοπώλια την ώρα που όλα τα μικρά φαρμακεία βάζουν «λουκέτο» το ένα μετά το άλλο. Είναι δυνάμεις που δε θέλουν το συντονισμό ενάντια στα μονοπώλια και παρασύρουν τους αυτοαπασχολούμενους του χώρου σε αυταπάτες ότι μπορούν να συνυπάρξουν μαζί με αυτά, την ώρα που οι συνέπειες της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου ξεσπούν άγρια πάνω και στις δικές τους πλάτες.