Ο Ατμοηλεκτρικός Σταθμός Αμυνταίου στο νομό Φλώρινας είναι ανάμεσα στους σταθμούς που η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει την άμεση πώλησή του σε ιδιώτη. Ανάμεσα σε άλλα, η πορεία ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης μονάδων της ΔΕΗ ΑΕ, αλλά και το γεγονός ότι η ενέργεια αποτελεί εμπόρευμα, προϊόν αγοραπωλησίας και από το αστικό κράτος, έχει τραγικές συνέπειες και στις συνθήκες δουλειάς, στη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, στην εντατικοποίηση της εργασίας, στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων.

Ο ΑΗΣ Αμυνταίου έχει δύο λιγνιτικές μονάδες ισχύος 300 ΜW η καθεμία, δηλαδή σύνολο 600 ΜW, την ώρα 600 MWh. Καίει λιγνίτη από το ορυχείο Αμυνταίου.

Αυτή τη στιγμή, οι μόνιμοι εργαζόμενοι του ΑΗΣ Αμυνταίου έχουν κατέβει στους 350, τη στιγμή που πριν από μερικά χρόνια ανέρχονταν στους 700. Τα κενά που μοιραία δημιουργούνται «μπαλώνονται» όπως όπως με 35 εργαζόμενους 8μηνίτες και περιμένουν σε λίγες μέρες άλλους 15 εργαζόμενους με 2μηνη σύμβαση. Επιπλέον, ο τομέας της καθαριότητας και της συντήρησης έχει ανατεθεί σε τρεις εργολάβους, που απασχολούν περίπου 45 εργαζόμενους. Η δραματική μείωση του προσωπικού - λόγω μη προσλήψεων, συνταξιοδοτήσεων και της στελέχωσης του εργοστασίου της Μελίτης με εργαζόμενους από τον ΑΗΣ Αμυνταίου πριν από 5 χρόνια - έχει σαν αποτέλεσμα η εργασία να έχει εντατικοποιηθεί σε δραματικό βαθμό.

Υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν κάθε μέρα 12ωρα, με ελάχιστα ρεπό το μήνα. Σε πολλά πόστα, όσοι δουλεύουν με βάρδιες, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, δουλεύουν νυχθημερόν για να βγουν οι βάρδιες. Η μείωση του προσωπικού φέρνει και μείωση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, πάλι σε βάρος των εργαζομένων. Για παράδειγμα, δεν γίνεται πλέον η συντήρηση των μηχανημάτων που γινόταν παλιότερα, τώρα γίνεται μόνο αποκατάσταση των βλαβών που προκύπτουν, τα απολύτως αναγκαία. Αν συνεχιστεί η μείωση του προσωπικού με αυτούς τους ρυθμούς, αν δεν γίνουν προσλήψεις μέσα στο 2012, το εργοστάσιο θα βρεθεί αντιμέτωπο με τον κίνδυνο του «λουκέτου». Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι στους εργολάβους, οι 8μηνίτες και οι 2μηνίτες δεν έχουν ούτε την εμπειρία ούτε την τεχνογνωσία να καλύψουν αυτά τα κενά.

Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Θάλαμος Ελέγχου Μονάδων του σταθμού. «Εδώ», εξηγεί ο Κώστας, «δουλεύουμε συνέχεια, τρεις βάρδιες το 24ωρο. Αν δεν έρθει αντικαταστάτης της βάρδιας δεν φεύγουμε. Αυτό το πόστο είναι ο εγκέφαλος του εργοστασίου, ελέγχουμε την εύρυθμη λειτουργία όλου του ΑΗΣ. Τη θερμοκρασία, την πίεση του ατμού, είναι γενικά μια ροή που δεν σταματάει ποτέ».

Οι εργαζόμενοι σε αυτό και άλλα πόστα δουλεύουν συνεχόμενα 12ωρα. «Μάλιστα, τώρα με τις περικοπές που έγιναν στους μισθούς μας ό,τι παίρναμε από τις υπερωρίες το έκοψαν κατά 35%. Κι αυτό το χρηματικό κίνητρο που υπήρχε, δεν το έχουμε πια. Τώρα αναγκαστικά καθόμαστε 12ωρα λόγω έλλειψης προσωπικού», σημειώνει ο Κώστας. Ταυτόχρονα, οι συνθήκες δουλειάς είναι ιδιαίτερα σκληρές με επιπτώσεις στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων.

Για παράδειγμα ο Κώστας εργάζεται επί 27 χρόνια κυλιόμενες βάρδιες. «Αυτό διαλύει τον οργανισμό. Παλιότερα μετά τα 10 χρόνια σε κυλιόμενο ωράριο μπορούσες να μεταφερθείς σε άλλο πόστο, ακριβώς επειδή επιβαρύνεται η υγεία σου. Αυτό πια δεν γίνεται. Δεν υπάρχουν άνθρωποι, προσωπικό για να γίνει. Επειτα, όταν δουλεύεις πολλές ώρες για τόσα χρόνια, πέρα από την επιβάρυνση της υγείας σου, προκύπτουν κίνδυνοι και για την ίδια τη δουλειά. Το πόστο μας θέλει καθαρό μυαλό, ξεκούραστο σώμα. Σκέψου έναν άνθρωπο 40 - 50 χρόνων, να κάθεται στις 4 το πρωί, άυπνος, κουρασμένος και να πρέπει να κάθεται ακίνητος πάνω από τον πίνακα ελέγχου και να παρατηρεί αν όλα πάνε καλά. Ανά πάσα στιγμή μπορεί κάτι να του ξεφύγει, είναι ανθρώπινο. Βέβαια και οι άλλοι συνάδελφοί μας δουλεύουν μέσα στο κρύο ή στη ζέστη, σε πολύ σκληρές συνθήκες. Εδώ δουλεύουμε μέσα στην τέφρα, σε πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και σε μεγάλα ύψη. Δε δικαιολογείται να εργαζόμαστε ασταμάτητα και 12ωρα».

Την ίδια στιγμή, τα μηχανήματα παλιώνουν και δε γίνεται συντήρησή τους όπως παλιά για να μειωθεί το κόστος της παραγωγής. Αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο να «βγει» η δουλειά και είναι και επικίνδυνο για τους εργαζόμενους, ενώ αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας.

Η ραγδαία μείωση του προσωπικού θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την ύπαρξη του εργοστασίου τα επόμενα χρόνια. Μόνιμοι, έμπειροι και καταρτισμένοι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται και αντικαθίστανται από 2μηνίτες ή 8μηνίτες. Καίρια πόστα είναι αδύνατον να λειτουργήσουν με αυτές τις εργασιακές σχέσεις. Οπως εξηγεί ο Κώστας, «όταν ήρθα στη δουλειά - πριν από 27 χρόνια - πέρασα από όλα τα πόστα πριν έρθω στο Θάλαμο Ελέγχου Μονάδων για να μάθω. Τώρα έχουν ανατραπεί τα πάντα και μιλάμε για μια σημαντική εμπειρία και τεχνογνωσία του εργατικού δυναμικού που χάνεται. Γιατί θα έρθει κάποιος, θα κάτσει λίγους μήνες και μόλις αρχίσει να μαθαίνει κάτι, θα φύγει. Θα έρθει άλλος, μετά άλλος κ.ο.κ.».