Μετά και τη συγκρότηση του μαύρου κυβερνητικού μετώπου, τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) επανέρχονται την ερχόμενη βδομάδα στην Αθήνα για την οριστικοποίηση, την τελική διευθέτηση του δολοφονικού σχεδίου απέναντι στο λαό. Η καπιταλιστική κρίση οξύνεται, βαθαίνει, εξαπλώνεται από τον ένα στον άλλο κρίκο του εκμεταλλευτικού συστήματος, ταυτόχρονα ξεβρακώνει κόμματα και πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας. Τώρα, σπεύδουν να πετάξουν τις προηγούμενες μάσκες, να ξεχάσουν και τις «διαφορές» τους, για να συνταχτούν και συμπηχθούν στο ίδιο αντιλαϊκό παραλήρημα.

Να και το πώς περιγράφει την κατάσταση η έκθεση της Κομισιόν: Η «ανάπτυξη έχει σταματήσει στην Ευρώπη και υπάρχει κίνδυνος νέας ύφεσης», ότι «ουδεμία βελτίωση προβλέπεται για την κατάσταση της ανεργίας συνολικά στην ΕΕ» και ακόμη ότι η «δημοσιονομική εξυγίανση έχει καταστεί επιτακτικότερη, καθώς οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα οξύνονται και εξαπλώνονται σε μέχρι πρότινος ανεπηρέαστες χώρες».

Από τα βαθιά και αξεπέραστα αδιέξοδά τους, με τη σαπίλα να προχωρά, να καταλαμβάνει τη μία μετά την άλλη, όλες μαζί τις πτυχές και εκφάνσεις του καπιταλισμού, έρχονται τώρα να βγάλουν τα λυσσακά τους. Στον «επόμενο τόνο» ξεκινούν το κατεπείγον χρονοδιάγραμμα για τη σφοδρή κλιμάκωση με τα νέα μέτρα - κόλαση. Στο απόσπασμα στέλνουν την ανθρώπινη ζωή, τη ζωντανή εργασία. Στην ημερήσια διάταξη βάζουν: Νέα κάθε είδους χαράτσια και την απογείωση των προηγούμενων, συρρίκνωση ή και κατάργηση του αφορολόγητου ορίου μαζί και των «ελαφρύνσεων», αυτών δηλαδή που έχουν ξεμείνει μετά και το μεσοπρόθεσμο σχέδιο και τον εφαρμοστικό νόμο, φοροληστεία απέναντι στους φτωχούς αγρότες, μέτρα για την εξόντωση μικροεπαγγελματιών, διάλυση όλων των δαπανών που έχουν να κάνουν με τις λαϊκές ανάγκες.

Η πλουτοκρατία προχωρά, κλιμακώνοντας τον αντιλαϊκό πόλεμο σύμφωνα με τον ενιαίο στρατηγικό σχεδιασμό, τον μεταξύ της καταμερισμό. Παρά και τις οξυμένες αντιθέσεις και κόντρες ανάμεσα στις μερίδες των μονοπωλίων, των κρατών και κυβερνήσεων που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί, κανείς ξεχωριστός καπιταλιστής, απολύτως καμία από τις μερίδες με τα σαπρόφυτα δεν μπορεί - και δεν τους συμφέρει - να ξεκόψει από τους άλλους. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, ο καθένας από αυτούς (τραπεζίτες, βιομήχανοι, ιμπεριαλιστικά κέντρα κ.ά.) όλοι μαζί από κοινού δε θα μπορούσαν να κάνουν ούτε μισό βήμα χωρίς τα αλλεπάλληλα μέτρα και μνημόνια. Χωρίς αυτά, τόσα και άλλα, χωρίς τις μαύρες σελίδες που γράφουν, δεν μπορούν να διασωθούν από την κρίση τους. Μόνο που την κρίση την πληρώνει ο λαός.

Το μόνο που τους αρμόζει να εισπράξουν είναι η οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή, για την αναχαίτιση της βαρβαρότητας που κλιμακώνουν, για τη λαϊκή αντεπίθεση, τη συνολική ρήξη και ανατροπή. Για τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, τους αποκλειστικούς παραγωγούς ολόκληρου του κοινωνικού πλούτου, προβάλλει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης. Χωρίς καπιταλιστές, χωρίς τις κρίσεις και την ανεργία τους.