Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος στον Περισσό

Εμείς κρίνουμε τις αποφάσεις και των δύο Συνόδων. Και της Κυριακής και τη χτεσινή. Διότι είναι απολύτως συνδεδεμένες μεταξύ τους, μιας και την Κυριακή αποφασίστηκε η αναθεώρηση του Συμφώνου του Ευρώ, ζητήματα που έχουν σχέση με την οικονομική διακυβέρνηση, θέματα ισοσκελισμένων προϋπολογισμών κ.λπ. Δηλαδή, εξαγγέλθηκε μια νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος του βιοτικού επιπέδου, των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των λαών και της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης.

Και αυτά ήταν ένα το κρατούμενο, για να προχωρήσουν στη χτεσινή Σύνοδο, με την οποία αποφασίστηκε η πτώχευση της Ελλάδας και όλα τα άλλα είναι κοροϊδία για το λαό. Είναι ελεγχόμενη πτώχευση, που, κατά τη γνώμη μας, μπορεί να εξελιχθεί και σε ανεξέλεγκτη πτώχευση, παίρνοντας υπόψη ότι η Ευρωζώνη θα βρεθεί σε πιο βαθιά κρίση και ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια, για να έχει την άμεση ετοιμότητα της αντεπίθεσης, όπως εμείς συνηθίζουμε να λέμε και βεβαίως το εννοούμε.

Τι αποφασίστηκε χτες; Εγινε ένας συμβιβασμός ανάμεσα στα διάφορα κράτη της ΕΕ και στη διεθνή ένωση των τραπεζών. Είναι ένας συμβιβασμός, ο οποίος δεν πρόκειται να λύσει ούτε το θέμα της κρίσης, ούτε το θέμα της ανάπτυξης. Αντίθετα, θα έχουμε επιβράδυνση της ανάπτυξης και πάνω απ' όλα μέτρα πρωτόγνωρα σε βάρος όλων των λαών της Ευρωζώνης, όλων των λαών της Ευρώπης και μέσα εκεί βρίσκεται και η Ελλάδα.

Δεν έχουμε κρίση χρέους. Αυτό πρέπει ο ελληνικός λαός να ξαναβάλει στο μυαλό του, να σκεφτεί, να προβληματιστεί με τη θέση του ΚΚΕ ότι η κρίση έχει σχέση με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αυτή έφερε τα χρέη και τα ελλείμματα και βεβαίως τα νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα.

Τι προβλέπουμε ως εξέλιξη; Η κρίση, όπως είπαμε, θα βαθύνει. Διαμορφώνονται στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της Ευρώπης δύο αντιμαχόμενοι πόλοι. Που σημαίνει ότι θα ενταθεί η ανισόμετρη ανάπτυξη, θα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη η απόκλιση μέσα στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη. Ολα αυτά θα τα γυρίσουν και τα γυρνάνε σε βάρος των λαών. Κάθε φαινόμενο που υπάρχει μέσα στην Ευρωζώνη απ' τη φύση του στρέφεται σε βάρος των λαών και γεννάει νέα μέτρα, αλλεπάλληλα μέτρα. Ο ένας πόλος είναι η Γερμανία με τις σύμμαχες χώρες, ο άλλος είναι η Γαλλία με τις χώρες της Μεσογείου, μιας και η Γαλλία θα βρεθεί και αυτή σε κρίση. Βεβαίως, το πρόβλημα δεν είναι γεωγραφικό, όπως το ΠΑΣΟΚ μια ζωή μας έλεγε, Βορράς και Νότος και δεν είναι της ώρας βεβαίως να αναπτύξουμε το ζήτημα».

«Θεωρούμε ψευδεπίγραφη και άνευ ουσίας την αντίθεση, με την έννοια ότι δεν έχει ουσία για το λαό, που ανακύπτει ανάμεσα στις απώλειες των τραπεζών, ελληνικών και άλλων και στις κυβερνήσεις, τα κράτη που αποφάσισαν το "κούρεμα" κατά 50% και με το οποίο πλήττουν από μια πρώτη ματιά το τραπεζικό κεφάλαιο. Και λέμε ότι είναι ψευδεπίγραφη και ανούσια αυτή η αντίθεση για το εξής λόγο:

Πρόκειται καταρχήν για τμήματα της μιας και ενιαίας αστικής τάξης που εχθρεύεται μονίμως το λαό. Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες θα χρηματοδοτηθούν με 30 δισ. Ενδεχομένως, απ' το παράθυρο να πάρουν κι άλλα. Το ότι θα μεγαλώσει η κρατική παρέμβαση δε λέει τίποτα. Και 100% να ήταν οι τράπεζες στο κράτος, την ίδια πολιτική θα είχαν απέναντι στο λαό, αλλά όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός πια σαφέστατα η μερική κρατικοποίηση θα οδηγήσει στην εξυγίανση των τραπεζών. Τα σπασμένα του "κουρέματος" θα τα πληρώσει ο λαός και τα μερίδια των τραπεζών θα δοθούν σε τράπεζες χωρών της ΕΕ και ενδεχομένως όχι μόνο.

Θεωρούμε ψευδεπίγραφη και ανούσια την αντιπαράθεση αν στις τράπεζες θα έχουμε Ελληνα διευθυντή ή ξένο. Για το λαό δεν έχει καμία σημασία, σημασία έχει ότι απέναντί του έχει όλα τα τμήματα του κεφαλαίου, βιομηχανικό, εφοπλιστικό, τραπεζικό, μεγαλεμπόρους. Μπορεί μεταξύ τους να έχουν αντιθέσεις, αλλά είναι απολύτως ενωμένοι, όταν πρόκειται να αδειάσουν τις τσέπες του λαού και να πλήξουν τα δικαιώματά του. Ακόμα και το δικαίωμά του να παλεύει με όλες τις μορφές πάλης.

Θεωρούμε, επίσης, ανούσια και παραπλανητική τη συζήτηση που ανέκυψε από την πρώτη στιγμή για το θέμα της εποπτείας. Γιατί λέμε ότι είναι ανούσια η αντιπαράθεση; Οχι, γιατί δεν είναι πρόβλημα υπαρκτό. Οχι, γιατί δεν έχουμε και ποσοτικά νέες εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά απ' τη στιγμή που η Ελλάδα, η καπιταλιστική Ελλάδα, είναι ενσωματωμένη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και ιστορικά και σήμερα, η αστική τάξη εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Βεβαίως, άλλοτε τα εκχωρεί με καλύτερους ή χειρότερους όρους γι' αυτήν, όμως είναι επιλογή της και δεν έχει να κάνει με την υποτελή στάση.

Είναι επιλογή της και γι' αυτό η επιλογή του ΚΚΕ και του λαού για να δώσει νόημα και ουσία στο αίτημα της λαϊκής κυριαρχίας και που ισχύει και για όλους τους λαούς πρέπει να είναι με ένα και μόνο περιεχόμενο: Λαϊκή κυριαρχία σημαίνει ο λαός να έχει στην ιδιοκτησία του τον πλούτο της χώρας. Τα μέσα παραγωγής, ό,τι υπάρχει στη χώρα από τη φύση και ό,τι έχει δημιουργηθεί με τον ιδρώτα σε συνθήκες εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Να αποφασίζει ο λαός τι και πώς θα παραχθεί, όταν έχει σχέδιο κατανομής ολόκληρου του εργατικού δυναμικού σε δουλειά με δικαιώματα. Οταν συμπράττει και κάνει διεθνείς συμμαχίες που ωφελούν τον ελληνικό λαό και δημιουργούν και συνθήκες ωφέλειας και για τους λαούς των χωρών με τις οποίες συνάπτονται αυτές οι σχέσεις.

Γι' αυτό θεωρούμε ότι το πρόβλημα σήμερα είναι η στάση απέναντι στην αυξανόμενη σε δύναμη δικτατορία των μονοπωλίων. Η συμφωνία αυτή, η πτώχευση, θα δημιουργήσει πιο ισχυρά μονοπώλια σε κάθε κλάδο, στην ελληνική οικονομία και βεβαίως σε όλη την Ευρώπη, και όσο πιο ισχυρά είναι τα μονοπώλια τόσο πιο επικίνδυνα είναι τα κόμματά τους, τόσο πιο επικίνδυνη και αυταρχική και κατασταλτική γίνεται και η διακυβέρνηση είτε από κυβερνήσεις συνεργασίας είτε από μονοκομματικές.

Δεν είναι η ώρα τέτοιων επιλογών για το λαό. Ούτε να πάρει το μέρος της μιας μερίδας του κεφαλαίου εναντίον της άλλης, ούτε να είναι υπέρ της ελληνικής κηδεμονίας από το κεφάλαιο εναντίον της ξενικής. Ολα αυτά τελικά, για τον ίδιο, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί. Ας δούμε και την ιστορία. Το "σχέδιο Μάρσαλ" που χαιρετίζουν σήμερα όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου και μάλιστα πολλές απ' αυτές έγραψαν στα χαρτιά τους ότι ζητούν ένα νέο "σχέδιο Μάρσαλ" και αυτό έφερε ανάλογη εποπτεία. Οπως, επίσης, έχουμε και πολλά παραδείγματα στην ιστορία που τμήματα της αστικής τάξης, μερίδες της που ανήκαν σε ένα κόμμα ή και ένα αστικό κόμμα είχε μια διαφωνία για το αν οι όροι της συμφωνίας ήταν έτσι ή αλλιώς. Για παράδειγμα, όταν έγινε η συμφωνία για τις αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις υπήρχαν και αστοί πολιτικοί και αστικά κόμματα που λέγανε θέλουμε μια καλύτερη συμφωνία.

Αυτά τα επισημαίνουμε, γιατί αυτή τη στιγμή πρέπει να υπάρχει ενιαία στάση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην αστική τάξη της χώρας, στην αστική τάξη την πανευρωπαϊκή και τα κόμματά της.

Αυτό το κούρεμα που αποφάσισαν, 100 δισ., δεν μας τα χάρισαν, θα τα πληρώσει ο λαός πανάκριβα. Δεν οδηγεί στην άποψη "το επαχθές χρέος", "το λιγότερο επαχθές χρέος", το "νόμιμο", το "παράνομο" χρέος, προτάσεις, οι οποίες είχαν μπει στη δημοσιότητα από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και από αρκετούς τεχνοκράτες ρεφορμιστές; Ορίστε ένα μέρος "χαρίστηκε" και λοιπόν; Δεν χαρίστηκε, είπαμε, το "χαρίστηκε" το βάζουμε σε εισαγωγικά. 'Η η κρατικοποίηση των τραπεζών, σε συνθήκες δικτατορίας των μονοπωλίων, του μονοπωλιακού καπιταλισμού είναι δυνατόν να είναι προς όφελος του λαού; Ούτε η κρατικοποίηση ούτε η αποκρατικοποίηση».

Τι ζητάμε εμείς για τα Ταμεία: Πρώτα πρώτα προβλέπουμε ότι θα υπάρξει νέος ασφαλιστικός νόμος. Ηδη διαγράφεται απ' τις συμφωνίες της Κυριακής και εννοείται δε θα είναι καλύτερος απ' τους προηγούμενους, θα είναι χειρότερος. Εμείς ζητάμε, η κυβέρνηση να κόψει το λαιμό της, να δώσει εδώ και τώρα όλα τα χρήματα που χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία. Πρώτον, χρωστάει σε χρηματοδότηση. Δεύτερον, σε σχέση με τα ομόλογα. Εμείς υπολογίζουμε τι αντίκρισμα, τι αξία είχαν οι επενδύσεις των αποθεματικών των Ταμείων σε ομόλογα όταν έγιναν πριν τόσα χρόνια και πριν την κρίση. Τι απώλειες είχαν σταδιακά, γιατί είχαν απ' το παιχνίδι του χρηματιστηρίου, τι απώλειες είχαν στην περίοδο της κρίσης, τι απώλειες είχαν με τη συμφωνία του Ιουλίου; Με τι επιτόκιο; Με το επιτόκιο που δάνειζε το ελληνικό κράτος τότε. Και, επομένως, να υπολογιστούν οι απώλειες όχι λογιστικά, τυπικά, έτσι όπως κάνουν, αλλά πραγματικά και αυτά να αποδοθούν.

Αν δε γίνει αυτό, τότε να είστε βέβαιοι οι συντάξεις θα μειωθούν παραπέρα, το ίδιο και οι όποιες κοινωνικές παροχές δίνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, που ήδη είναι ασφυκτικά πετσοκομμένες. Ιδιαίτερα για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τις κοινωνικές παροχές, οι επιπτώσεις στην Παιδεία, στους μισθούς θα είναι τραγικές, δραματικές. Αυτά τα 100 δισ. το "κούρεμα" θα τα πληρώσει ο λαός σε πολλά δισεκατομμύρια.

Θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός έχει σήμερα πολύ περισσότερες δυνατότητες να βγάλει συμπεράσματα.

Εμείς, λοιπόν, βάζουμε το εξής ζήτημα: Η πάλη για εφ' όλης της ύλης σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και τα κόμματά της, η πάλη για ανατροπή αυτής της εξουσίας, η πάλη για λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία αντικειμενικά είναι περισσότερο ώριμη από ποτέ. Και πραγματικά θα είναι φοβερό και τρομερό εάν υποκειμενικά ο λαός δεν επιλέξει το δρόμο αυτής της πάλης πολύ περισσότερο από χτες και προχτές. Είναι ώριμη αυτή η πάλη. Αν εμπλακεί μέσα σε αντιπαραθέσεις του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, αν μπει ανάμεσα σε αντιπαραθέσεις κεντροαριστερά - κεντροδεξιά, προοδευτικές αριστερές δυνάμεις δεν ξέρω τι...

Το ζήτημα είναι: Εξουσία των μονοπωλίων με όποια μορφή κι αν πάρει αυτή ή ανατροπή αυτής της εξουσίας. Βεβαίως, αυτός ο δρόμος δε λέμε ότι θα είναι δρόμος εύκολος, έχει εμπόδια, παγίδες, απαιτεί θυσίες, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Και σ' αυτόν το δρόμο θα πρέπει να προσπαθήσουμε να υπάρχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες του λαού.

Βεβαίως, εμείς πιστεύουμε ότι πολύ πιο γρήγορα στην Ελλάδα μπορεί να έρθει μια μεγάλη σημαντική αλλαγή, όπως εμείς την περιγράφουμε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε στο λαό κάθε φορά αν δεν ανατραπούν τα μονοπώλια τι θα του συμβεί. Θα επανέλθουμε με πιο αναλυτικές και πιο σημαντικές, συλλογικές τοποθετήσεις κι απ' την ίδια την Κεντρική Επιτροπή, αλλά θεωρήσαμε αναγκαίο σήμερα να προειδοποιήσουμε έγκαιρα τον ελληνικό λαό. Οχι να φοβηθεί, όχι να αγανακτήσει, αλλά να συνειδητοποιήσει τη μια και μόνη επιλογή και η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι όχι μοναδική, αλλά θα έλεγα αναγκαστική προϋπόθεση για μια τέτοια αντεπίθεση κατά της εξουσίας των μονοπωλίων».