Κυριακή 4 Φλεβάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Αγωνιστική επαναδιαπραγμάτευση

Μετά την άρνηση των εργοδοτών να δώσουν έστω ένα ελάχιστο διορθωτικό ποσό για τις αυξήσεις του 2000, το ΠΑΜΕ προτείνει  αγωνιστική διεκδίκηση για 11.000 δρχ. μεροκάματο και 275.000 δρχ. μισθό 

Μόλις 0,5% ήταν το διορθωτικό για το 2000 που ζήτησε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ από τις εργοδοτικές οργανώσεις, προκειμένου να... αντισταθμιστεί η σημαντική απώλεια στα εισοδήματα των εργαζομένων από την έξαρση της ακρίβειας και τις ανατιμήσεις που σημειώθηκαν. Ωστόσο, ακόμη κι αυτή τη μηδαμινή «επιδιόρθωση» την αρνήθηκαν οι βιομήχανοι, δείχνοντας το μέγεθος της εγκληματικής τακτικής της πλειοψηφίας, η οποία βασίζεται στον «κοινωνικό διάλογο» για να εξυπηρετήσει, υποτίθεται, τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Τα πλήγματα που έχει δεχτεί το εισόδημα των εργαζομένων, ταυτόχρονα με την «τρελή» κούρσα των κερδών πολλών επιχειρήσεων, αναδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης της τελευταίας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι υποταγμένη στις επιταγές της «διατηρησιμότητας» της ΟΝΕ. Το αίτημα επαναδιαπραγμάτευσης που θέτει το ΠΑΜΕ έρχεται σε σύγκρουση με αυτές τις επιταγές που πηγάζουν από την επιλογή συνέχισης της λιτότητας για τους εργαζόμενους και την παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου. Το κυριότερο είναι ότι βασίζεται στις ανάγκες της εργατικής οικογένειας και όχι σε αόριστα σχήματα, όπως της ΓΣΕΕ.

Στο ζήτημα της σύμβασης, πρόταση υπήρξε και από την «Αυτόνομη Παρέμβαση» στη ΓΣΕΕ, η λογική της οποίας όμως, έχει να κάνει με τις καλές πλευρές της... ΟΝΕ! Στηρίζοντας ουσιαστικά τη λογική της ευρωϋποταγής που διέπει τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, η ΑΠ θεωρεί ότι χρειάζονται «μισθοί ΟΝΕ» και προτείνει τη σταδιακή εξομοίωση των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων, με αυτούς των εργαζομένων των κρατών μελών! Η αποπροσανατολιστική της πρόταση υπόσχεται καλύτερες μέρες με βάση την... ΟΝΕ, ενώ αποκρύπτει συνειδητά ότι η ΟΝΕ είναι μια διαδικασία αυστηρά καθορισμένη ώστε να εξυπηρετήσει απόλυτα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, καθώς και ότι η κατάσταση της εργατικής τάξης της χώρας μας οφείλεται ακριβώς στην ΟΝΕ!

Να θυμίσουμε ότι η τελευταία, διετούς διάρκειας ΕΓΣΣΕ, προβλέπει: Αύξηση, κατ' όνομα 3,5%, το 2000 σε δυο δόσεις, 2% το πρώτο εξάμηνο και 1,5% το δεύτερο, δηλαδή μόλις 2,8%! Για το πρώτο εξάμηνο του 2001 η αύξηση φτάνει το...1,8% και 1,5% το δεύτερο, συνολικά 2,6%! Οταν υπογράφτηκε αυτή η σύμβαση, η δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλου, ήταν ιδιαίτερα προκλητικές και όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, εντελώς αβάσιμες. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ είχε θεωρήσει το αποτέλεσμα ικανοποιητικό, φτάνοντας στο σημείο να πει ότι «έχουμε μια ουσιαστική αύξηση που είναι η μεγαλύτερη αύξηση που έχει επιτευχθεί την τελευταία δεκαετία από τη ΓΣΕΕ στην προσπάθειά της να υπογράψει την ΕΓΣΣΕ»!

Αυτή τη στιγμή, το κατώτερο (μεικτό) μεροκάματο είναι 7.111 δρχ. και ο κατώτερος (μεικτός) μισθός 158.749 δρχ.

Η πρόταση των ταξικών δυνάμεων

Η επαναδιαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ έρχεται εκ των πραγμάτων σε αντίθεση με τη γενικότερη αντεργατική πολιτική, στο βαθμό που δεν περιορίζεται και τελικά απαξιώνεται σε αριθμητικές απαιτήσεις «συμβολικού» χαρακτήρα. Η πρόταση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, για επαναδιαπραγμάτευση, ώστε το κατώτερο μεροκάματο να διαμορφωθεί στις 11.000 δραχμές και ο κατώτερος μισθός στις 275.000 δραχμές, έχει στο επίκεντρό της τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας. Συνοδεύεται επίσης από αιτήματα για τη στήριξη των ανέργων κ.ά.

Η συλλογιστική του ΠΑΜΕ είχε αναλυτικά αποτυπωθεί στις θέσεις του για την καταγγελία της τελευταίας ΕΓΣΣΕ και το αποτέλεσμα τις δικαίωσε. Χαρακτηριστικά, το ΠΑΜΕ ανέφερε ότι «οι θεωρίες της "παραγωγικότητας", της "ανταγωνιστικότητας", της "παγκοσμιοποίησης" και των "στόχων" για την περιβόητη σύγκλιση θα επιστρατευτούν για να υποτάξουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και να αποτελέσουν το "φερετζέ" των νέων παροχών προς τους βιομηχάνους.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν εγκλωβίζεται σε τέτοιες συλλογιστικές ούτε εξαντλεί την πάλη του στην "αναδιανομή" του εισοδήματος. Ξέρουμε καλά ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν αφήνει σπουδαία περιθώρια βελτίωσης των όρων ζωής και εργασίας για την εργατική τάξη και, ταυτόχρονα, επιδιώκει όλο και περισσότερο να συμπιέζει τα λαϊκά εισοδήματα.

Ακόμα και τις περιορισμένες αυξήσεις, που υποχρεώνεται να παραχωρήσει κάτω από την πίεση των εργαζομένων, τις παίρνει αυτόματα πίσω και μάλιστα στο πολλαπλάσιο, μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, την αύξηση των τιμών, την αφαίρεση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων».

Στη βάση των παραπάνω, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο σημείωνε με έμφαση: «Η εργατική τάξη, όμως, δεν πρέπει να θεωρεί τις αρνητικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σε βάρος του εργατοϋπαλλήλου και της οικογένειάς του (ανατροπή εργασιακών σχέσεων, του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.) ως αναπόφευκτες και τελεσίδικες. Επομένως, οι στόχοι και τα αιτήματα πάλης δεν είναι δυνατόν να προσαρμόζονται ή να υποκύπτουν στα σημερινά πλαίσια, να περιορίζονται στην άμυνα. Αντίθετα, είναι ανάγκη να προβάλλονται και να διεκδικούνται τα δίκαια ριζοσπαστικά αιτήματα των εργαζομένων, ώστε να προκύπτει η αδήριτη ανάγκη να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για ανατροπή της πολιτικής που κυριαρχεί και των φορέων που την επιβάλλουν».

Ενα άλλο σημείο της τοποθέτησης του ΠΑΜΕ, είναι ενδεικτικό και για τη συνέπεια που διακρίνει τη σημερινή του πρόταση: «Εμείς δεν καθορίζουμε τους στόχους για την ΕΓΣΣΕ με βάση τις "θεωρίες" των αντιπάλων της τάξης μας. Ούτε μετράμε το ρεαλισμό με βάση τους αριθμούς και τους στόχους της ΟΝΕ. Κυρίαρχο κριτήριο για το αγωνιζόμενο κίνημα είναι οι ανάγκες των εργαζομένων στις μέρες μας. Οι ανάγκες για σταθερή απασχόληση, σταθερό και καλό εισόδημα, σίγουρη και καλή ασφάλιση και σύνταξη».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ