Οι φωτογραφίες που δόθηκαν πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού των εικόνων από πολλά και διαφορετικά τηλεσκόπια, που συνδυάζονται στο πλαίσιο του προγράμματος χαρτογράφησης των υπέρυθρα φωτεινών γαλαξιών. Αλλα από τα τηλεσκόπια αυτά είναι επίγεια και άλλα τροχιακά, όπως το τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ Τσάντρα, το τηλεσκόπιο υπερύθρων Σπίτζερ, το τηλεσκόπιο Χαμπλ, το τηλεσκόπιο GALEX κ.ά.
Η νέα επισκόπηση του ουρανού για τα ουράνια σώματα που είναι φωτεινά στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος θα βοηθήσει τους επιστήμονες να καταλάβουν τι προκαλεί την έκλυση δεκάδες έως και εκατοντάδες φορές περισσότερης υπέρυθρης ακτινοβολίας από ορισμένους γαλαξίες σε σχέση με άλλους. Για παράδειγμα, τα δεδομένα από το τηλεσκόπιο Τσάντρα δείχνουν πως στο κέντρο του Βόρειου VV340 υπάρχει μια γρήγορα αναπτυσσόμενη υπερμεγέθης μαύρη τρύπα, που εξηγεί ένα μέρος της υπέρυθρης ακτινοβολίας. Ταυτόχρονα, τα δεδομένα από τα άλλα τηλεσκόπια δείχνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της υπεριώδους και βραχέων κυμάτων ακτινοβολίας του ζεύγους προέρχεται από τον Νότιο VV340, λόγω πιο εκτεταμένου σχηματισμού νέων άστρων σε αυτόν.
Κατά τη σύγκρουση των γαλαξιών, λόγω των τεράστιων αποστάσεων ανάμεσα στα ουράνια σώματα που περιέχουν, δεν υπάρχουν συνήθως πολλά περιστατικά συγκρούσεων αστέρων, πολύ περισσότερο πλανητών. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τα νέφη σκόνης και αερίων, που τρίβονται και πυκνώνουν τοπικά, με αποτέλεσμα να πυροδοτείται ο σχηματισμός άστρων. Κατά τ' άλλα, οι γαλαξίες στην ουσία περνούν ο ένας μέσα από τον άλλο και είτε συνεχίζουν την πορεία τους με μικρότερη ή μεγαλύτερη αλλοίωση στη μορφή τους, είτε (αν η σχετική τους ταχύτητα είναι κατάλληλη) δένονται βαρυτικά σε μια ταλάντωση, όπου το φαινόμενο επαναλαμβάνεται, μέχρι ύστερα από εκατομμύρια χρόνια να συνενωθούν σε ένα μεγαλύτερο γαλαξία.
Οσο μπορεί κανείς να θαυμάσει την ομορφιά και το μεγαλείο των συγκρούσεων γαλαξιών, άλλο τόσο αξίζει να θαυμάσει την ικανότητα που ανέπτυξε ο άνθρωπος μέσα σε λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια να μπορεί να δει και να καταλάβει τη φυσική πραγματικότητα σε τόσο τεράστια κλίμακα χώρου και χρόνου, παρότι ο ίδιος είναι μια αστρονομικά ασήμαντη οντότητα. Κι, ωστόσο, αυτό το θαυμαστό ον, που γέννησε η φυσική επιλογή και διαμόρφωσε η εργασία, παραμένει ακόμα δέσμιο του εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος, της μιζέριας, της πείνας, του πόνου και του θανάτου, που προκαλεί. Η σύγκρουση που θα λύσει αυτή την αντίφαση θα οδηγήσει σε έναν κόσμο πάνω στη Γη πιο όμορφο από αυτόν που φωτίζουν οι συγκρούσεις των γαλαξιών στα βάθη του Διαστήματος.