Καθώς η σφαγή του λιβυκού λαού από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς συνεχίζεται, εντείνεται και η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα που προβάλλουν από κοινού αστικές πολιτικές δυνάμεις και οπορτουνιστές ότι δήθεν πλησιάζει η «απελευθέρωση του λαού από το τυραννικό καθεστώς Καντάφι». Η δήθεν ευαισθησία για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αυταρχικά καθεστώτα τύπου Καντάφι (που σημειωτέον μέχρι πρόσφατα συγκαταλεγόταν στους συνεργάτες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που προωθούσαν τις μπίζνες για τα μονοπώλια των χωρών τους) είναι και πάλι το πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Αυτό που θέλουν να εμφανίζουν ως «αραβική άνοιξη» οι ιμπεριαλιστές, είναι ουσιαστικά έκφραση των επιδιώξεών τους για μεγαλύτερο έλεγχο των τεράστιων ενεργειακών πόρων της Βόρειας Αφρικής, στο πλαίσιο των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία κ.λπ. Το λεγόμενο σχέδιο της «ευρείας Μέσης Ανατολής», που περιλαμβάνει ουσιαστικά όλη τη βόρεια Αφρική, τις χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα, έχει καταρτιστεί από το ΝΑΤΟ το 2004 και δεν είναι τίποτε άλλο από το να προχωρήσουν με όποιο τρόπο οι αστικοί εκσυγχρονισμοί που θέλουν οι ιμπεριαλιστές και βολεύουν τα διεθνικά μονοπώλια, ώστε να γίνει ακόμη πιο ελεύθερη η δράση τους στην εκμετάλλευση του πλούτου πολλών χωρών και η εξασφάλιση των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας.

Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσεται ακόμα πιο ξεκάθαρα και η επέμβαση στη Λιβύη όπου στήθηκε η δήθεν «λαϊκή εξέγερση», με επικεφαλής πρώην στελέχη του καθεστώτος Καντάφι και τις μυστικές υπηρεσίες, κυρίως, της Γαλλίας και της Βρετανίας να παίζουν τον πρώτο ρόλο. Η αντιπαράθεση με το καθεστώς Καντάφι εκδηλώθηκε την στιγμή που υπήρξαν προβλήματα για το μοίρασμα των ποσοστών κερδών κατά την επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών εκμετάλλευσης του πετρελαίου με ενεργειακούς κολοσσούς ιμπεριαλιστικών χωρών και στο «άνοιγμα» σε άλλες δυνάμεις. Οι λεγόμενοι «αντικαθεστωτικοί» επιλέχτηκαν από τους ιμπεριαλιστές για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ευνοϊκότερους όρους στις συμφωνίες.

Για τους λαούς όλου του κόσμου, και για το δικό μας, δε χωράνε πλέον αυταπάτες, όπως αυτές που καλλιεργούν πάσης φύσης οπορτουνιστές περί ...απελευθέρωσης μέσω ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που χαιρετίζουν τη «νίκη» των αντικαθεστωτικών, δηλαδή του ΝΑΤΟ, και μιλούν για «αλλαγή σελίδας στη Λιβύη». Σημαία των λαών δεν μπορεί να είναι τα συμφέροντα των αστών και των μονοπωλίων, όπως, για παράδειγμα, ο ρόλος που παίζει η ελληνική κυβέρνηση στην επέμβαση στη Λιβύη συμμετέχοντας άμεσα στο μακελειό για να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών στη Λιβύη, και με τη λειτουργία της βάσης της Σούδας, και με την παραχώρηση στρατιωτικών δυνάμεων. Οι κίνδυνοι για την ειρήνη, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εμπλοκή της χώρας σε μια πιο γενικευμένη πολεμική σύρραξη διαρκώς αυξάνουν. Μονόδρομος για τις λαϊκές δυνάμεις είναι ο συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός αγώνας σε κάθε γωνιά της Γης. Μόνον έτσι, με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, οι παραγωγοί του πλούτου, η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα μπορούν να καθορίζουν τις τύχες τους. Σε αυτόν το δρόμο έχει καλέσει, από την αρχή και της επέμβασης στη Λιβύη, το ΚΚΕ, χωρίς μισόλογα και ψευδαισθήσεις, και από τις εξελίξεις έχει επιβεβαιωθεί πλήρως.