Στο κλασικό πια φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου, το «Μια ζωή την έχουμε», ενώ ο Χορν απεγνωσμένα ψάχνει την εξήγηση για το πλεόνασμα «ένα εκατομμύριο, εκατόν μια χιλιάδες, εκατόν μια και δέκα»,

εμφανίζεται ο διευθυντής της τράπεζας, ο οποίος - διά στόματος του σπουδαίου Τσαγανέα - δίνει με «τρεις λέξεις» το βαθύτερο νόημα του ευαγούς χαρακτήρα των τραπεζικών ιδρυμάτων:

*

«Κύριοι, είμαι τράπεζα εγώ. Δεν είμαι φιλόπτωχο ταμείο»!

*

Να, όμως, που οι κύριοι που μας κυβερνούν ή άλλοι που μας κυβερνούσαν, όλοι όσοι θέλουν να μας κυβερνήσουν «συναινετικά», καθώς και οι «παπαγάλοι» τους στα ΜΜΕ συμπεριφέρονται ωσάν τον καιρό που προβάλλονταν αυτές οι ταινίες στην Ελλάδα εκείνοι να ήταν στα ...Χάρβαρντ.

Συμπεριφέρονται λες και έχουν να κάνουν με ένα λαό «χαχόλων», έτοιμο να δεχτεί την προπαγάνδα τους για τον περίπου ...«φιλόπτωχο» χαρακτήρα των τραπεζών. Πόσο μάλλον των συγχωνευμένων τραπεζών.

Ας τους αφήσουμε στην πλάνη τους. Οσο περισσότερο μετατρέπονται σε «κλητήρες» των τραπεζιτών, τόσο περισσότερο γελάει ο κόσμος μαζί τους.