Οι αντεγκλήσεις και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των διαφόρων κρατών - μελών της ΕΕ, που φουντώνουν γύρω από την έκδοση ευρωομολόγου, αποτελούν αντανάκλαση των ασίγαστων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που μαίνονται και στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Αντίθετα με την κάλπικη προπαγάνδα των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου, το ευρωομόλογο δεν αγγίζει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δε σηματοδοτεί κάποια φιλολαϊκή ρύθμιση, ούτε απαλύνει τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που αποτελούν στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας και της ιμπεριαλιστικής Ευρωένωσης. Στην πραγματικότητα, το ευρωομόλογο δεν είναι παρά μια μορφή διαχείρισης των κρατικών χρεών, ώστε ορισμένα κράτη, δηλαδή ορισμένες μερίδες της πλουτοκρατίας, να δανείζονται φθηνότερα απ' ό,τι σήμερα. Το γεγονός ότι η Γερμανία αρνείται τη συζήτηση για την έκδοση ευρωομολόγων έχει να κάνει ακριβώς με αυτό: Οτι οι μερίδες της πλουτοκρατίας που εκπροσωπεί η γερμανική κυβέρνηση, σήμερα δανείζονται με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο έναντι άλλων. Μάλιστα, το ινστιτούτο οικονομικών ερευνών του Μονάχου «Ifo» υπολογίζει ότι στην περίπτωση έκδοσης ευρωομολόγου, το κόστος υψηλότερων επιτοκίων για τη Γερμανία θα μπορούσε να φτάσει τα 47 δισ. ευρώ. Γι' αυτό, άλλωστε, και η γερμανική αντιπολίτευση, όταν μιλάει υπέρ του ευρωομολόγου διευκρινίζει ότι αυτό δε θα πρέπει να επηρεάσει τα χαμηλότερα επιτόκια που απολαμβάνει η Γερμανία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Από τη δική τους σκοπιά, αστικές κυβερνήσεις κρατών με υψηλό «κόστος δανεισμού», όπως η Ιταλία και η Ισπανία, υπεραμύνονται της έκδοσης ευρωομολόγων, διεκδικώντας ακριβώς να δανείζεται φθηνότερα η αστική τάξη των χωρών τους.

***

Για τον ίδιο λόγο, τα κόμματα της πλουτοκρατίας στην Ελλάδα επιθυμούν διακαώς την έκδοση ευρωομολόγου, για να εξυπηρετήσουν το μεγάλο κεφάλαιο. Και είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος για τον οποίο ο ΣΥΝ δε σταματάει στιγμή να ζητάει το ευρωομόλογο, διεκδικώντας μάλιστα και την «πατρότητα» της πρότασης για την έκδοσή του. Η κραυγαλέα ταύτιση του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στο θέμα του ευρωομολόγου, αποτελεί ακόμα μια απόδειξη ότι ο οπορτουνισμός δουλεύει για να αποπροσανατολίσει το λαό, να τον εγκλωβίσει σε θέσεις υπεράσπισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, σε θέσεις διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης για την επάνοδο του κεφαλαίου σε τροχιά «ανάπτυξης». Είναι μια ακόμα απόδειξη της υποκρισίας του οπορτουνισμού, που στο όνομα της υπεράσπισης, δήθεν, του λαού, πασχίζει για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των μονοπωλίων, για τη διάσωση και διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος δήθεν με «ανθρώπινο πρόσωπο».

***

Ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί των κρατών της ΕΕ γενικότερα, δεν έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν με λύσεις - ασπιρίνες για την πλουτοκρατία. Γιατί, όποια μορφή διαχείρισης της κρίσης υπέρ της πλουτοκρατίας και αν επιλεγεί, θα συνοδευτεί από ένταση της επίθεσης σε βάρος των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Εκείνο που συμφέρει το λαό είναι να ξεμπερδέψει με τα ιδεολογήματα της πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου», να χτίσει τη δική του συμμαχία και αντεπίθεση για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία και οικονομία.