Φανατικοί αναγνώστες του «καθ' οδόν», ακολουθήσαμε τις οδηγίες σας και «Στρίψαμε διά του Αλμυρού». Απολαύσαμε τη διαδρομή, τη διαμονή, αλλά ανακαλύψαμε και οδό... για την τέρψη του ουρανίσκου. Στο Βόλο. Μη μου πείτε ότι δεν ψάχνετε και για τέτοιους δρόμους... Γιατί απ' το στομάχι περνά ακόμα και ο... έρωτας. Ετσι δε λένε τουλάχιστον. Οδός Χατζηαργύρη 8, λοιπόν. Οδός... τρόπος του λέγειν. Στενάκι χωμένο ανάμεσα κάπου Ιάσονος και Δημητριάδος. Οχι στην παραλία, στα υποτιθέμενα «in» ουζερί. «Διατηρητέο», με την έννοια του παλιού καλού τρόπου σερβιρίσματος. Ωραίο, δε χρειάζεσαι πολλά πολλά. Ακούς πελάτες και μαγαζάτορα να μιλούν με τα μικρά τους ονόματα. Βλέπεις και όρθιους στον πάγκο για ένα γρήγορο τσιπουράκι. Κάθεσαι και σε σερβίρουν χωρίς να παραγγείλεις. Ο,τι έχει το κατάστημα. Και έχει το κατάστημα. Και καραβίδες, και γαρίδες και χταποδάκι, και πατατούλες ψητές, και παλαμίδα, και καλαμαράκι στα κάρβουνα, έχει. Και τσίπουρο που πίνεις συνεχώς, διότι μόλις αδειάσει το ποτήρι έρχεται ο «τύπος» και γεμίζει ξανά τα ποτήρια. Και μάλλον δε σηκώνει αντιρρήσεις.... Μας αγριοκοιτάζει όταν τραβάμε τη φωτογραφία. Αλλά γλυκαίνει όταν ρωτά και μαθαίνει ότι είμαστε απ' την Αθήνα: «Και καλά, πώς μας βρήκατε»; «Μας το είπαν στον Αγιο Δημήτριο, μας το είπαν στο Κατηχώρι». Και δεν ψάχνεσαι όταν έρθει η «λυπητερή». Μείναμε όμως με μια απορία. Είναι δυνατόν «ο κάβουρας» να μη σερβίρει κάβουρα.....