Στις 26 του περασμένου Δεκέμβρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατο του αγαπημένου συζύγου μου ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ, μέλους του ΚΚΕ από το 1942, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Αμπελάκια Λάρισας. Καταγόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια. Από τα 10 χρόνια του ρίχτηκε στη βιοπάλη. Το 1933 οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ, ανέπτυξε σημαντική δράση και γι' αυτό το 1935 πιάστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά και φυλακίστηκε. Πήρε μέρος στον πόλεμο του '40 - '41, στην Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ, βγήκε στο βουνό αντάρτης στον ΕΛΑΣ και πολέμησε για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, πιάστηκε και βασανίστηκε από τους τρομοκράτες των Σούρλα, Καλαμπαλίκη και Καρακίτσου. Ετσι αναγκάστηκε να πάρει και πάλι το δρόμο του βουνού και να συνεχίσει τον αγώνα από τις γραμμές του ΔΣΕ. Το 1947 κατατάχτηκε στο Αρχηγείο Θεσσαλίας του ΔΣΕ, πήρε μέρος σε πολλές μάχες, ως το Δεκέμβρη του 1949, που, ύστερα από σκληρές μάχες στον Κίσσαβο, πιάστηκε αιχμάλωτος.

Το 1950 πέρασε από έκτακτο Στρατοδικείο, δικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, έκανε στις φυλακές της Λάρισας, των Τρικάλων, της Μυτιλήνης και στο Μακρονήσι, για να αφεθεί ελεύθερος στις 30 Μάρτη 1961, με το νόμο 2058.

Ο Χρήστος Μάντζιος, παρά τη σοβαρά κλονισμένη υγεία του, δεν έλειψε από τις εκδηλώσεις του ΚΚΕ. Αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας, την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Δε λύγισε μπροστά στις δυσκολίες, ήταν πάντα κοντά στο κόμμα του.

Στη μνήμη του, καθώς και στη μνήμη του κουνιάδου της, ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΑΝΤΖΙΟΥ,ο οποίος δολοφονήθηκε στη διάρκεια του Εμφύλιου, η Ελένη, σύζυγος Χρήστου Μάντζιου, πρόσφερε 30.000 δρχ. στην ΚΟ Λάρισας και 10.000 δρχ. στο «Ριζοσπάστη».