Ο νέος απεργιακός αγώνας που έδωσαν παλικαρίσια οι ναυτεργάτες, εφοδιασμένοι με την ασπίδα αλληλεγγύης που ύψωσαν γύρω τους οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και εκφράστηκε με τη μαζική παρουσία πάνω στους καταπέλτες εργαζόμενων της στεριάς και νεολαίας, απέκτησε νέα ανώτερα ποιοτικά στοιχεία και ήρθε να προστεθεί στις πολύτιμες παρακαταθήκες της εργατικής τάξης. Ηταν μια καθαρή, ολομέτωπη, σκληρή σύγκρουση τάξης εναντίον τάξης. Ενα μεγάλο βήμα μπροστά στην οργάνωση και το δυνάμωμα της πάλης, για την ανατροπή της πολιτικής που χτυπάει ολόπλευρα και όλο πιο σκληρά τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες. Ο αγώνας των ναυτεργατών αποκάλυψε τον αντίπαλο, ανέδειξε ότι οι εφοπλιστές και το σινάφι τους, οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι και τα συνδικαλιστικά τους δεκανίκια, όσο ισχυροί και αν εμφανίζονται, τρέμουν μπροστά στην ταξική ενότητα, στη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης και ελίσσονται. Εκανε πιο ορατή στους ναυτεργάτες τη δύναμη και τη σημασία της συσπείρωσης και οργάνωσης δυνάμεων μέσα στα καράβια, μέσα τους χώρους δουλειάς, βοήθησε να αντιληφθούν ακόμα καλύτερα τη δύναμή τους, ποιος είναι αυτός που πραγματικά κουμαντάρει το καράβι, ποιος είναι αυτός που μοχθεί, φτύνει αίμα και παράγει τον πλούτο, τον οποίο αντί να χαίρεται, του τον αρπάζει μια χούφτα παράσιτα.

Με το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» και τον εφαρμοστικό νόμο, οι ναυτεργάτες καλούνται να αντιμετωπίσουν, όπως προβλέπεται στο αναδιατυπωμένο άρθρο 44, τη μείωση κατά 50 εκατ. ευρώ της χρηματοδότησης του ΝΑΤ για το 2011, «και από το έτος 2012 και εφεξής κατά το ποσό των 100 εκατ. ευρώ για κάθε έτος».

Οσον αφορά τις συντάξεις των ναυτεργατών, στην αρχική διατύπωση αναφερόταν μείωση κατά 6% με αναδρομική ισχύ. Στην αναδιατύπωση, «βγαίνει» η αναδρομική ισχύς, όμως δεν αναφέρεται ποσοστό μείωσης, που σημαίνει ότι μπορεί να είναι και παραπάνω. Επιπλέον προβλέπεται ότι από την 1-7-2011 οι συντάξεις του ΝΑΤ αναπροσαρμόζονται, έτσι ώστε να προκύπτει «ισοσκελισμένος προϋπολογισμός», όταν στο ΝΑΤ έχει να γίνει ισολογισμός από το 2003 και το έχουν πνίξει στα ελλείμματα τα «φέσια» των εφοπλιστών. Για την ...«αναπροσαρμογή των συντάξεων ώστε να ανταποκρίνονται στα δεδομένα χρηματοδότησης του ΝΑΤ, θα εκδοθεί κοινή απόφαση». Αν υπολογιστούν «τα δεδομένα χρηματοδότησης» του Ταμείου, εύκολα προκύπτει ότι η «αναπροσαρμογή» θα μεταφραστεί σε κατακρεούργηση των συντάξεων των ναυτικών. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ότι με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών στις 16 Ιούνη έκοψαν από την κρατική επιχορήγηση προς το ΝΑΤ 40.000.000 ευρώ, ενώ η διάλυση του Ταμείου και η υπαγωγή του στο ΙΚΑ ΤΕΑΜ έχει προδιαγραφεί από τον αντιασφαλιστικό νόμο του 2010. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση απαλλάσσει τους εφοπλιστές από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, όπως στην περίπτωση του ομίλου «ΛΟΥΗ» που του χαρίστηκαν 19.000.000 δολάρια, τα οποία έχει παρακρατήσει από τους ναυτεργάτες και δεν αποδίδει στο ΝΑΤ. Ποσό που έρχεται να προστεθεί στα 10 εκατομμύρια ευρώ ασφαλιστικές εισφορές που του χάρισε πριν η κυβέρνηση της ΝΔ. Αντίστοιχα η κυβερνητική διοίκηση του ΟΛΠ έβγαλε σε πλειστηριασμό τα πλοία του Αγούδημου έναντι του ποσού των 7,2 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ τα χρέη του εφοπλιστή προς το ΝΑΤ είναι 27 εκατ. ευρώ!

Και ενώ η ανεργία στους ναυτεργάτες τσακίζει κόκαλα, οι εφοπλιστές ετοιμάζονται να αποδεκατίσουν από τα ακτοπλοϊκά πλοία τα πληρώματα με συγκροτημένα δικαιώματα, ό,τι δηλαδή έγινε στα κρουαζιερόπλοια με την άρση του καμποτάζ και πάει λέγοντας.

Η απεργιακή μάχη των ναυτεργατών άρχισε να γράφει τη δική της ιστορία από την πρώτη στιγμή, από την ώρα που οι ταξικές δυνάμεις του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, οι οποίες αντιπροσωπεύονται από τις ναυτεργατικές Ενώσεις ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και είναι ενταγμένες στις γραμμές του ΠΑΜΕ, αποφάσισαν 48ωρη απεργία για τις 28 και 29 Ιούνη.

Με την απόφαση αυτή οι Ενώσεις των Μηχανικών και των Θερμαστολαδάδων, ανταποκρινόμενες πλήρως στη διάθεση και θέληση των ναυτεργατών, όπως αυτή εκφραζόταν στα καράβια και έχει διατρανωθεί με τους μεγάλους απεργιακούς ναυτεργατικούς αγώνες, όλου του προηγούμενου διαστήματος, έδωσαν το σύνθημα της ταξικής αναμέτρησης: «Να αναχαιτίσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να αγωνιστούμε να μη χρεοκοπήσουν οι εργαζόμενοι, να χρεοκοπήσει η πολιτική που υπηρετεί την κερδοφορία των μονοπωλίων. Η κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα δε θα σταματήσει με τα αντιλαϊκά μέτρα του "μεσοπρόθεσμου προγράμματος", την κρίση την γεννάει η αντιλαϊκή πολιτική, θα βαθύνει σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων περισσότερο. Είναι κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, υπερπαραγωγής», ήταν το κάλεσμα που απηύθυναν στους ναυτεργάτες στις 24 Ιούνη ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ».

Κάτω από την επίδραση των ταξικών δυνάμεων και τις θετικές διεργασίες που έχει προκαλέσει στους ναυτεργάτες, 48ωρη απεργία αποφάσισε η Πανελλήνια Ενωση Ηλεκτρολόγων Ηλεκτρονικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΗΗΕΝ), ενώ η Ενωση Μαγείρων εξήγγειλε 24ωρη για τις 29 του μήνα.

Από την άλλη, η στάση των ταξικών δυνάμεων ανάγκασε ταυτόχρονα τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό να επιβεβαιώσει ότι είναι υπονομευτής των ναυτεργατικών, συνολικά των συμφερόντων των εργαζομένων. Οι δυνάμεις του συμβιβασμού και του «κοινωνικού εταιρισμού» την ίδια μέρα, 24 Ιούνη, στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΝΟ και σε συνθήκες όξυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου με νέα αντεργατικά μέτρα, που τσακίζουν τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των ναυτεργατών, απέρριψαν, χωρίς να γίνει καν συζήτηση, την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία, επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους, αυτό του φερέφωνου των εφοπλιστών.

Ταυτόχρονα, όμως, ξεμπροστιάστηκαν και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, όπως αυτές εκφράζονται από την «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Ο επικεφαλής της συγκεκριμένης παράταξης και πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών Αν. Νταλακογιώργος ψήφισε υπέρ της 48ωρης απεργίας στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, υπέρ της 48ωρης τάχθηκε η ΑΠ και στη διοίκηση της ΠΝΟ, όμως ο Αν. Νταλακογιώργος και η παράταξή του στην Ενωση Ναυτών απέρριψαν την πρόταση της αγωνιστικής παράταξης του «Αγωνιστικού Συνδυασμού Ναυτών» για 48ωρη! Προπαραμονές της 48ωρης απεργίας και σε μια κίνηση ελιγμού αποφάσισε 24ωρη για τις 29 Ιούνη. Αυτό για να αποκαλυφθεί στους ναυτεργάτες ότι το κοινό σημείο που συνδέει ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ είναι το αντιΠΑΜΕ μένος τους. Οτι ενώνονται για να αντιμετωπίσουν τη δράση των ταξικών δυνάμεων, την όξυνση της ταξικής πάλης και γι' αυτό οι ναυτεργάτες είναι ανάγκη να τους γυρίσουν την πλάτη.

Οι ναυτεργάτες από τις 28 Ιούνη κατέβηκαν στους καταπέλτες και παρέμειναν εκεί για 48 ώρες, μετατρέποντας για πολλοστή φορά σε κουρελόχαρτο την πολιτική επιστράτευση που κρατά σε ισχύ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εδώ και 7 μήνες σε βάρος των πληρωμάτων. Εδωσαν την κατάλληλη απάντηση στην επίθεση που εξαπέλυσαν σε βάρος του αγώνα τους, ξεβράζοντας το ταξικό τους μίσος οι δυνάμεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου, όπως ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας που μαζί με την Ενωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας (πρώην Ακτοπλοΐας) χαρακτήριζαν την απεργία «παράνομη», επειδή οι ναυτεργάτες είναι επιστρατευμένοι και αξίωναν: «Εγκειται επομένως στο επίσημο ελληνικό κράτος να διασφαλίσει τη νομιμότητα»! Ενώ ανάλογη ήταν η «γραμμή» των ΜΜΕ των εφοπλιστών, με τη σημαία να κρατάει βέβαια ο «ΣΚΑΪ» του εφοπλιστή Αλαφούζου.

Η δυναμική της 48ωρης απεργιακής μάχης ήταν τέτοια που τσάκισαν όλους τους τρομοκρατικούς και απεργοσπαστικούς μηχανισμούς κυβέρνησης - εφοπλιστών, όπως ήταν η χρησιμοποίηση των γκρουπ τουριστών, ενώ ανάγκασε τις δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΝΟ να συγκαλέσουν έκτακτη συνεδρίαση στις 28 Ιούνη, την πρώτη δηλαδή κιόλας μέρα της 48ωρης απεργίας και να αποφασίσουν 24ωρη απεργία για τις 30 Ιούνη με προοπτική κλιμάκωσης.

Εν κατακλείδι, η απεργιακή μάχη ανέδειξε ότι ο αγώνας ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του αποτελεί μονόδρομο για τους ναυτεργάτες, όπως και όλους τους εργαζόμενους. Η εμπειρία από αυτήν τη μάχη μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη οργάνωση και συσπείρωση δυνάμεων στα καράβια, να ενισχύσει το όπλο της ταξικής πάλης, να βάλει στην ημερήσια διάταξη την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, να φέρει πιο κοντά την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τα καράβια, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό, λαϊκό έλεγχο θα είναι εργαλεία για την ευημερία του λαού.