Κυριακή 26 Ιούνη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΔΙΗΓΗΜΑ
Πίνοντας έναν καφέ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η Αύρα, μια Ελληνίδα ερευνήτρια στο Παρίσι, έτρωγε τα μεσημέρια με τους συναδέλφους της στην καντίνα του υπουργείου Ερευνας, στην οδό Μοντάν Σεν Ζενεβιέβ, σ' ένα πρώην κτίριο του Πολυτεχνείου. Σ' ένα πολιτισμένο περιβάλλον, πανεπιστημιακοί, ερευνητές, διοικητικοί, τεχνικοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, έχουν πλούσια επιλογή κι απολαμβάνουν ένα καλομαγειρεμένο γεύμα.

-- Εκτός αν είναι άψητο βοδινό στη σχάρα, έλεγε με αηδία η Αύρα, που τριάντα χρόνια τώρα στη Γαλλία δεν κατάφερε να συνηθίσει το κρέας με τα αίματα.

Συνήθως ήταν όλοι τους βιαστικοί και οι συζητήσεις περιορίζονταν στα καθημερινά προβλήματα των εργαστηρίων, στις δυνατότητες προαγωγής και περισσότερο στις δυσκολίες ν' ανέβει κανείς σε ανώτερη βαθμίδα. Οταν έπεφταν σε συναδέλφους άλλων εργαστηρίων, παλιούς γνωστούς και φίλους, τα νέα αφορούσαν την υγεία της οικογένειας, την πρόοδο των παιδιών, τις τελευταίες γεννήσεις, τα καινούργια ειδύλλια, γάμους και χωρισμούς και φυσικά τον κατάλογο αυτών που έβγαιναν στη σύνταξη ή που προετοιμάζονταν για τη μεγάλη αυτή αλλαγή στη ζωή τους. Τέτοιες συναντήσεις έδιναν τη δυνατότητα για σύντομη ενημέρωση στα τελευταία επιτεύγματα του καθένα, επίλυση κάποιου τεχνικού προβλήματος, δανεισμό κάποιου ακριβού εργαλείου, διερεύνηση δυνατότητας συνεργασίας, υποβολής αίτησης χρηματοδότησης από κοινού. Ο χρόνος ήταν πάντα περιορισμένος για παραπέρα συζητήσεις.

...Την άνοιξη του 2005, οι Γάλλοι γνώρισαν μια περίοδο, έντονης πολιτικοποίησης. Το κλίμα και η συμπεριφορά των ανθρώπων είχε αλλάξει πολύ στην καντίνα. Οι τυπικότητες είχαν περιοριστεί, οι σχέσεις είχαν συσφιχθεί και άνθρωποι που επί χρόνια αντάλλασσαν απλά μια καλημέρα, ένα τι κάνετε; έπειτα από μια ολιγόλεπτη συζήτηση, αισθάνονταν σαν παλιοί φίλοι. Η Αύρα ένιωθε έντονα έναν αέρα που σάρωνε τις τυπικότητες, τις κοινοτυπίες, τις μικρότητες, τους ψιλοϋπολογισμούς και της θύμιζε τα παιδικά της χρόνια στη Λάρισα, τα φοιτητικά της στην Αθήνα, τα χρόνια στη δικτατορία, όπου αρκούσε να βρεθείς σε μια συγκέντρωση, σ' ένα καφενείο, να μπεις σ' ένα σπίτι, ν' ακούσεις ένα τραγούδι του Θεοδωράκη και να νιώσεις αυτόματα τους ανθρώπους γύρω σου αδέρφια, δικούς σου, να δεθείς μαζί τους.

Εκανε θαυμάσιο καιρό αυτό το Μάη στο Παρίσι. Εγινε συνήθεια να πίνουν τον καφέ τους στο ύπαιθρο, στα παγκάκια του προαύλιου, να ρουφούν τις ζεστές ακτίνες του ήλιου με απόλαυση. Οι συζητήσεις για την αποδοχή ή την απόρριψη του δημοψηφίσματος θύμιζαν στους Γάλλους πολίτες μέρες του Μάη του '68.

-- Δύσκολο ένας άλλος πολιτικός στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, να έχει τόση έλλειψη διορατικότητας και να τον χωρίζει τόση απόσταση από το λαό της χώρας του, ήταν η άποψη της Αύρας.

Αποτέλεσμα αυτής της αβύσσου μεταξύ γαλλικού λαού και κυβερνώντων, της αλαζονείας, της άγνοιας, της αδιαφορίας, της απομάκρυνσης από τα προβλήματα της κοινωνίας και τις επιπτώσεις της αδηφάγου πολιτικής που εφάρμοζαν, ήταν η πλήρης εμπιστοσύνη της εξουσίας στην προδιαγραμμένη ψήφο υπέρ του «Ναι» για την αποδοχή του ευρωπαϊκού συντάγματος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ προκήρυξε δημοψήφισμα. Εκτός των άλλων, μ' αυτή τη «δημοκρατική» απόφαση και την «αναμφίβολη»' υπερψήφιση του συντάγματος, θα ανέβαινε και η ολισθαίνουσα δημοτικότητά του, τον διαβεβαίωναν οι πιστοί σύμβουλοί του μεταξύ των οποίων η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, Κλωντ Σιράκ, η κόρη του.

Ούτε ο Πρόεδρος ούτε το κόμμα του, αλλά ούτε και η μείζων αντιπολίτευση έλαβαν υπ' όψη τη πιθανότητα ότι αυτός ο αγόμενος και φερόμενος γαλλικός λαός θα έρθει αντιμέτωπος με τους πάντες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κομισιόν, Ευρωπαίους ηγέτες, μέσα ενημέρωσης, ιντελιγκένσια, κρατικούς μηχανισμούς και κόμματα. Οτι θ' αψηφήσει τις προτροπές να σκύψει το κεφάλι για να αποκομίσει, τις οίδε ποια, απροσδιόριστα οφέλη, δεν θα λιποψυχήσει και δε θα υποκύψει στους εκβιασμούς και τις απειλές για περιθωριοποίηση της Γαλλίας όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σ' όλο τον κόσμο, για οικονομικές και παντός άλλου είδους κυρώσεις και θα βροντοφωνάξει «NOOOON» στο Ευρωπαϊκό σύνταγμα. Ενα ΟΧΙ σε πλήρη αντίθεση με το τρανταχτό ΝΑΙ που θα έλεγε η συντριπτική πλειοψηφία των εκλεγμένων αντιπροσώπων του Γαλλικού Κοινοβουλίου, αν γινόταν η επικύρωση στη Βουλή, ανάλογο με εκείνο των υπόλοιπων χωρών μη εξαιρούμενης φυσικά και της Ελλάδας.

-- Δε μου λες Αύρα, τι ψήφισαν οι συμπατριώτες σου; τη ρωτούσαν συχνά, για να την πειράξουν.

-- Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της ψήφου του Ελληνικού λαού αν γινόταν δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό σύνταγμα στην Ελλάδα, θέλετε να πείτε; Αν του δινόταν η ευκαιρία να ενημερωθεί για τις επιπτώσεις στη ζωή του και τη ζωή των επόμενων γενιών, που θα προκαλούσε η επιβολή του Ευρωπαϊκού συντάγματος, αν τον άφηναν να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του χωρίς εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα; Αν τον πληροφορούσαν ότι το Ευρωπαϊκό σύνταγμα θα ήταν ο υπέρτατος νόμος της Ελλάδας και τίποτα δε θα μπορούσε να αποτρέψει την ισχύ του; Οτι αυτό το τερατούργημα θα θέσπιζε σαν το μοναδικό νόμιμο πολίτευμα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης τη φιλελεύθερη οικονομία της αγοράς, σαν το ύψιστο και υπεράνω όλων καθήκον, την ελεύθερη κυκλοφορία χρήματος και προϊόντων και τη μη παρεμπόδιση του ανταγωνισμού; Οτι νομοθέτες και θεματοφύλακες θα ήταν πια διορισμένα και όχι εκλεγμένα πρόσωπα, με ισχυρότερο τον πρόεδρο της Τράπεζας της Ευρώπης; Οτι ο «άνθρωπος» και το κοινωνικό κράτος δεν θα έχουν θέση μέσα σ' αυτή τη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς; Ποια τα δικαιώματα του εργαζόμενου, του ασθενούς, των παιδιών και των ηλικιωμένων;

-- Και ποια η θέση της γυναίκας, εκτός από αυτή της υπάκουης νοικοκυράς; Μπήκε στη συζήτηση η κόρη της η Ελλη, δημοσιογράφος, μια μέρα που βρήκε το χρόνο να γευματίσει με τη μητέρα της. Μήπως αυτή που προβλέπει η Γερμανική νομοθεσία κι εφαρμόζεται από το 2005; Με τη λογική του ότι η πορνεία είναι επάγγελμα νόμιμο και φορολογούμενο, οι ιδιοκτήτες οίκων ανοχής απευθύνονται πλέον στα κρατικά γραφεία ευρέσεως εργασίας για το προσωπικό τους και απαιτούν ίση μεταχείριση με τους άλλους εργοδότες;

... -- Δεν τα βρίσκεις λίγο υπερβολικά αυτά Ελλη μου, της είπε ευγενικά ο Αλαίν, ένας καλός φίλος, αντιπροσωπευτικός του καλόκαρδου, ευγενέστατου, άβουλου Γάλλου μεσοαστού, που παρόλο που βλέπει την πραγματικότητα, αδυνατεί ν' απαλλαγεί από την τάση να ψηφίζει «καθώς πρέπει», σύμφωνα με τις υποδείξεις της άρχουσας τάξης στην οποία θέλει να πιστεύει ότι ανήκει.

-- Κρίνε μόνος σου. Εγώ θα σου αναφέρω ένα τεκμηριωμένο γεγονός. Χαρακτηριστική της κατάπτωσης και του εξευτελισμού στον οποίο οδηγεί το σύστημα τη σημερινή γυναίκα, είναι η ιστορία μιας εικοσιπεντάχρονης Γερμανίδας. Ειδικευμένη στην πληροφορική χωρίς δουλειά, δέχτηκε μια θέση σερβιτόρας σε καφενείο. Οταν έμεινε και πάλι άνεργη, δήλωσε στο γραφείο ευρέσεως εργασίας ότι θα δεχόταν και τη θέση σερβιτόρας σε μπαρ. Το γραφείο της έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου ενός εργοδότη και η κοπέλα έντρομη διαπίστωσε ότι επρόκειτο για το διευθυντή μπορντέλου. Εκανε μήνυση στο γραφείο και τότε έμαθε ότι η διαδικασία που ακολούθησε η υπηρεσία, ήταν νόμιμη!

Με φρίκη αντιλήφτηκε ότι το παράνομο θα ήταν ν' αρνηθεί η υπηρεσία την προσφορά φορολογούμενου εργοδότη, για μια θέση σε «νόμιμα εξασκούμενο επάγγελμα». Η πιο ανήθικη πρόταση είναι νόμιμη και παράνομος αυτός που δεν την αποδέχεται και δεν την επιβάλλει.

-- Αφού όλα αυτά συμβαίνουν στην πράξη κι εφόσον οι προηγούμενες συνθήκες, Νίκαιας, Μάαστριχτ, Λισσαβόνας, έχουν επικυρωθεί, το σύνταγμα σε πείραξε; Ρώτησε και πάλι κάποια στιγμή ο Αλαίν.

-- Ολ' αυτά μ' ενοχλούν, με προκαλούν και με κάνουν να επαναστατώ, απάντησαν με μια φωνή η Αύρα και η Ελλη. Κοιτάχτηκαν, γέλασαν και η Αύρα συνέχισε.

-- Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο, μα πόσο, η οικογένειά μου κι εγώ θα επιθυμούσαμε μια Ευρώπη κι έναν κόσμο χωρίς σύνορα, ειρηνικό, έναν κόσμο όπου ο καθένας θα είχε τη θέση του, θα πρόσφερε ανάλογα με τις δυνατότητες και θα απολάμβανε ανάλογα με τις ανάγκες του. Οπου το κράτος θα ήταν στην υπηρεσία της κοινωνίας κι ο άνθρωπος δεν θα ήταν σκλάβος κανενός συμφέροντος και καμιάς δύναμης. Ολα αυτά είναι όνειρα μακρινά σήμερα και οι έχοντες και κατέχοντες θέλουν να μας πείσουν ότι είναι επικίνδυνα. Απλά είναι ο εφιάλτης τους.

-- Δυο λόγια ακόμα, για να ολοκληρώσω το συλλογισμό μου πρόσθεσε η Ελλη. Θα ήθελα να καταλάβω πώς δημιουργήθηκαν και πώς ψηφίσθηκαν και πώς εφαρμόζονται όλες αυτές οι Ευρωπαϊκές συνθήκες, οι ντιρεκτίβες και οι νόμοι. Και πώς παραπλανήθηκαν οι λαοί κάθε φορά που χρειάστηκε να δώσουν την έγκρισή τους, ή να δεχτούν μια νέα δέσμευση;

Μας διαβεβαίωναν ότι η κάθε νέα συνθήκη θα μας οδηγούσε στην ειρήνη, την ελευθερία και την ευημερία. Γι' αυτό έπρεπε να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τα όλο και πιο σφιχτά προγράμματα λιτότητας που επέβαλαν οι κυβερνήσεις. Το Ευρώ θα έκανε το νόμισμά μας ισχυρό, την οικονομία μας άτρωτη και θα έλυνε όλα μας τα προβλήματα. Γι' αυτό θα έπρεπε να δεχόμαστε οποιαδήποτε θυσία απαιτούσε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Τις θυσίες τις κάναμε. Σε τι κατάσταση βρίσκεται η οικονομία και η κοινωνία μας σήμερα; Ποιος αγνοεί τη φοβερή άνοδο τιμών που έφερε το Ευρώ στη ζωή μας; Ανεβαίνει το Ευρώ έναντι του δολαρίου; Οι αναλύσεις είναι οι ακριβώς αντίθετες από αυτές που χρησιμοποίησαν κατά κόρον για να μας πείσουν για την ευδαιμονία που θα μας έφερνε το ισχυρό νόμισμα. Και ουδείς ερυθριά και ουδείς αισχύνεται από τους βαθυστόχαστους οικονομικούς αναλυτές και τους κυβερνώντες.

-- «Σήκω το γομάρι την ουρά...» θα έλεγαν οι παλιότεροι...

-- Μετά από τόση πικρή πείρα, τόση κοροϊδία και παραπλάνηση θα έπρεπε να δεχτούμε σαν υπέρτατο νόμο του κράτους το Ευρωπαϊκό σύνταγμα με τον ευρωστρατό του, την ολέθρια κοινή εξωτερική πολιτική και την απεμπόληση κάθε εργατικού δικαίου; Να κατοχυρώσουμε αυτόν τον υπέρτατο νόμο, που επιβάλλει να χτυπιέται ανελέητα κάθε προσπάθεια απαγκίστρωσης από τα πολεμικά σχέδια κάθε Μπλερ, Σολάνα και Μπαρόσο, κάθε δυνατότητα αντίδρασης σε οποιαδήποτε επιβολή σχεδίων αντίθετων με τα εθνικά μας συμφέροντα; Στο βωμό του άκρατου ανταγωνισμού, ωράρια, συμβάσεις, ασφάλεια, υγεία, παιδεία τα πάντα καταλύονται. Πρέπει λοιπόν να δώσουμε και τη δική μας έγκριση, να βάλουμε και βούλα; Επρεπε να θεσμοποιηθούν ολ' αυτά και με το Ευρωπαϊκό σύνταγμα;

****

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βαγδάτη που εκδόθηκε το 2006 από τη «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ».

ΥΓ.: Το 2007, η Ευρώπη μετονόμασε το Σύνταγμα σε Συνθήκη κι έτσι έγινε δεκτό από τη Γαλλία και την Ευρώπη, παρά την αντίθεση του 60% του γαλλικού λαού. «Ζήτω η Δημοκρατία της χώρας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ